Wij hebben het al wel aan de directe familie verteld. Ouders en broer/zus. Want die wisten van het traject. Bovendien zou ik het heel erg vreemd vinden om zoiets groots niet met hen te delen, ook als het mis gaat wil ik erover praten. Vorige keer hebben we na de eerste echo goede vrienden ook ingelicht. Ik werk met een klein hecht groepje, dus daar ook. Maar verdere familie, kennissen, buren enzo, die hebben tot 13 weken gewacht. Beetje druppelsgewijs dus. De maatstaf was steeds, met wie wil ik kunnen praten als het mis is. Want het positieve wilde ik natuurlijk wel van de daken schreeuwen, haha! Ik denk dat we het nu weer zo gaan doen.
Vandaag voel ik even bar weinig. Lichte krampjes en heel licht gevoelige borsten. Test is echt overduidelijk positief, maar helemaal zo donker als de controlestreep nog niet. En na 4 dagen oplopend, zat er vanmorgen geen verschil meer in. Ik wilde juist na die test ophouden met testen. Maar dit heeft me dus flink onzeker gemaakt. Ondanks dat de lichtbruine afscheiding gestopt is, ik geen bloedverlies of heftige krampen heb en de test wel bijna donker is. Doos, waarom testte ik ook elke dag? Deed ik bij mn dochter ook niet. Ik denk dat ik even zo CB digitale test doe en als die goed is, dan mezelf echt even een test-halt toeroep. Wat een onzeker gevoel kan je erbij hebben zeg.