Uitgerekend April 2022
- Onderwerp starter NorahEs
- Startdatum
?? Ik voel me dus super... Hormonaal ofzo? Ik ben even mn vrolijke geniet vibe kwijt deze week.
Mn buik groeit ineens hard door. Ik heb nu al de buik die ik vorige keer pas met 6/7 mnd had. En het trekt, steekt hangt. Ik voel me nu al benauwd worden. Ik lig niet lekker meer, ook door de bekkenpijn, maar last van mijn ribben ook. Als ik ga liggen voel ik mn hart zo kloppen overal. Allemaal van die ongemakken die ik vorige keer pas aan de start van het derde trimester begon te krijgen. En het constante hoesten en broekplassen. Grr grr... Ik vind het heel moeilijk om te accepteren dat ik nu al aangepast moet bewegen en keuzes moet maken in waar ik mn energie aan besteedt.
Net lekker naar de stad gelopen. 2 uur op pad geweest. En ik heb pijn! Harde buiken. Dat was geen goed idee meer. 2 uur lopen.
Op mn werk en thuis allemaal mannen om me heen. Er wordt nu deze tweede zs echt wel minder rekening met me gehouden. Constant moeten vragen om rust, uit moeten leggen dat iets niet kan. Bij de eerste was dat vanzelfsprekender. Nu is het maar de tweede, valt niet eens zo op ofzo? Mijn baas vroeg notabene of ik een levering krukjes even uit ging pakken en in elkaar schroeven. Sowieso mijn functie niet, maar normaal doe ik daar niet beroerd over. Klein bedrijf. Nu gaf ik aan dat dat niet lukte omdat ik niet goed kan hurken met mijn bekken. Oh hoezo? Nou, ik ben zwanger?? Weet je nog? Hij is al een tijdje op de hoogte van het mank lopen en de fysio. Meteen allemaal verhalen hoe zijn zus 3 dagen na de bevalling zich al verveelde en vroeg weer aan het werk ging. Nou fijn voor haar.
Mijn man doet echt wel zn best hoor. Maar als er al een dreumes rond loopt heb je al zo weinig tijd voor jezelf. Ik merk wel dat er veel minder rek is in hoeveel hij bereid is over te nemen als ik het echt even nodig heb. Dus ook tegen hem moet ik af en toe echt even op mn strepen staan. Maar hij doet verder wel veel lieve dingen. Daar moet ik niet over zeuren.
Daarnaast voel ik me ineens ook heel nostalgisch over de tijd die we nu met alleen onze dochter hebben. Mijn alles. Hoe kan ik een ander kindje ooit zo lief hebben? En die gaat wel tijd opeisen. We hebben het zo leuk nu. Straks weer met een huilende baby op de arm de hele dag, slapeloze nachten. Wat als ik weer helemaal van de leg raak? Dat verdient onze dochter toch niet? Kan ik haar wel alle aandacht blijven geven die ze nodig heeft? Rationeel snap ik dat een zusje juist leuk is voor haar. En dat liefde gaat groeien. Ook deze meid zal ik zo ontzettend liefhebben. Maar ik voel me nu niet zo. Voel me er schuldig over. Want ik wilde zo graag een tweede. En deze meid verdient deze gedachtes ook niet.
Nou ja. Alles bij elkaar voel ik me deze week even van mn roze wolk gevallen. Moet de verandering denk ik echt even verwerken weer, en wat meer overgeven aan mijn zwangere lijf. Ik geniet wel intens van de knuffels van mijn meisje. Die is echt in een mamma fase, en dat is niet altijd lastig ? knuffelkontje.
Sorry voor de klaagzang. Maar wilde het even kunnen zeggen. Ben nog steeds erg dankbaar dat we er gewoon nog een wondertje bij krijgen hoor!
Mn buik groeit ineens hard door. Ik heb nu al de buik die ik vorige keer pas met 6/7 mnd had. En het trekt, steekt hangt. Ik voel me nu al benauwd worden. Ik lig niet lekker meer, ook door de bekkenpijn, maar last van mijn ribben ook. Als ik ga liggen voel ik mn hart zo kloppen overal. Allemaal van die ongemakken die ik vorige keer pas aan de start van het derde trimester begon te krijgen. En het constante hoesten en broekplassen. Grr grr... Ik vind het heel moeilijk om te accepteren dat ik nu al aangepast moet bewegen en keuzes moet maken in waar ik mn energie aan besteedt.
Net lekker naar de stad gelopen. 2 uur op pad geweest. En ik heb pijn! Harde buiken. Dat was geen goed idee meer. 2 uur lopen.
Op mn werk en thuis allemaal mannen om me heen. Er wordt nu deze tweede zs echt wel minder rekening met me gehouden. Constant moeten vragen om rust, uit moeten leggen dat iets niet kan. Bij de eerste was dat vanzelfsprekender. Nu is het maar de tweede, valt niet eens zo op ofzo? Mijn baas vroeg notabene of ik een levering krukjes even uit ging pakken en in elkaar schroeven. Sowieso mijn functie niet, maar normaal doe ik daar niet beroerd over. Klein bedrijf. Nu gaf ik aan dat dat niet lukte omdat ik niet goed kan hurken met mijn bekken. Oh hoezo? Nou, ik ben zwanger?? Weet je nog? Hij is al een tijdje op de hoogte van het mank lopen en de fysio. Meteen allemaal verhalen hoe zijn zus 3 dagen na de bevalling zich al verveelde en vroeg weer aan het werk ging. Nou fijn voor haar.
Mijn man doet echt wel zn best hoor. Maar als er al een dreumes rond loopt heb je al zo weinig tijd voor jezelf. Ik merk wel dat er veel minder rek is in hoeveel hij bereid is over te nemen als ik het echt even nodig heb. Dus ook tegen hem moet ik af en toe echt even op mn strepen staan. Maar hij doet verder wel veel lieve dingen. Daar moet ik niet over zeuren.
Daarnaast voel ik me ineens ook heel nostalgisch over de tijd die we nu met alleen onze dochter hebben. Mijn alles. Hoe kan ik een ander kindje ooit zo lief hebben? En die gaat wel tijd opeisen. We hebben het zo leuk nu. Straks weer met een huilende baby op de arm de hele dag, slapeloze nachten. Wat als ik weer helemaal van de leg raak? Dat verdient onze dochter toch niet? Kan ik haar wel alle aandacht blijven geven die ze nodig heeft? Rationeel snap ik dat een zusje juist leuk is voor haar. En dat liefde gaat groeien. Ook deze meid zal ik zo ontzettend liefhebben. Maar ik voel me nu niet zo. Voel me er schuldig over. Want ik wilde zo graag een tweede. En deze meid verdient deze gedachtes ook niet.
Nou ja. Alles bij elkaar voel ik me deze week even van mn roze wolk gevallen. Moet de verandering denk ik echt even verwerken weer, en wat meer overgeven aan mijn zwangere lijf. Ik geniet wel intens van de knuffels van mijn meisje. Die is echt in een mamma fase, en dat is niet altijd lastig ? knuffelkontje.
Sorry voor de klaagzang. Maar wilde het even kunnen zeggen. Ben nog steeds erg dankbaar dat we er gewoon nog een wondertje bij krijgen hoor!
Ach Lewis, vervelend dat je je zo voelt, maar opzich mag dat best wel eens. Het is ook niet niks, zeker niet als alles tegelijk en bij elkaar lijkt te komen! Misschien kijken of je iets kunt doen waarvan je weer positieve invloeden krijgt (mij helpt bijvoorbeeld om dan dingen voor de baby te gaan regelen/uitzoeken of gewoon dingen te doen die ik leuk vind). Al kan af en toe hier uitkuren ook vast al wat helpen, dus zeker blijven doen!! Komt goed! ?
Bij mij gaat het gelukkig weer iets beter. Het lui zijn is lastig, maar gelukkig is mijn vriend behulpzaam en zorgt hij wel dat ik mn rust krijg. Ik heb nog maar heel af en toe een echt harde buik en meestal iets dat op een gedeeltelijk harde buik lijkt, kan dat? Dat alleen de helft van mijn baarmoeder onder spanning lijkt te staan. Straks toch nog maar even overleggen met de verloskundige. Ik voel onze dame wel echt veel meer sinds maandag, echt meerdere keren per dag. Het is zelfs mijn vriend al gelukt om haar te voelen, gisterenmorgen. Al schopte ze toen ook wel heel hard, want ik schrok er zelfs van, haha.
Bij mij gaat het gelukkig weer iets beter. Het lui zijn is lastig, maar gelukkig is mijn vriend behulpzaam en zorgt hij wel dat ik mn rust krijg. Ik heb nog maar heel af en toe een echt harde buik en meestal iets dat op een gedeeltelijk harde buik lijkt, kan dat? Dat alleen de helft van mijn baarmoeder onder spanning lijkt te staan. Straks toch nog maar even overleggen met de verloskundige. Ik voel onze dame wel echt veel meer sinds maandag, echt meerdere keren per dag. Het is zelfs mijn vriend al gelukt om haar te voelen, gisterenmorgen. Al schopte ze toen ook wel heel hard, want ik schrok er zelfs van, haha.
Wat naar Lewis, hopelijk zit je gauw weer in een positieve flow. Wat je zegt herken ik zeker met betrekking tot de tijd die je nu nog hebt met z'n drietjes en het schuldgevoel naar je dochter/de baby. Ik word soms ook echt verdrietig als ik besef dat dit echt de laatste zes maanden zijn dat ik nog dingen 1 op 1 met mijn dochter kan ondernemen. Daarna zal ze altijd de aandacht moeten verdelen. Ik geniet er dan ook nog maar extra van, want deze tijd komt gewoon niet meer terug. En ze is nog klein en kindjes zijn flexibel en ik weet zeker dat ze later heel blij zal zijn met een broertje of zusje, dus dat houd ik mezelf dan ook maar steeds voor. Pfff moeder zijn en schuldgevoel... ik heb er in ieder geval continue last van haha.
Sterkte Lewis. Wat naar dat je werk ook zo weinig rekening houdt met je belastbaarheid.. Blijf vooral je grenzen aangeven! Super lastig, heb er zelf ook last van.. Mijn werk in de zorg wordt fysiek steeds zwaarder en heb al moeten aangeven dat bepaalde dingen gewoon te zwaar worden. Heb sinds deze week veel last van mijn bekken en mijn onderrug al een paar weken waarvoor ik naar de fysio ga.
Ik ga volgende week dan ook bij mijn leidinggevende aangeven hoe het er voor staat, maar als het nu niet minder wordt na een paar dagen rust dan zal ik toch minder op de groep moeten gaan werken. Echt heel frustrerend, want de ziekte en uitval van collega's is al hoog.. Vind het super lastig om mijn collega's op te zadelen hiermee en ook te accepteren dat ik minder aan kan, maar ik loop al dagen moeilijk en voel me net een pinguin.
Ik ga volgende week dan ook bij mijn leidinggevende aangeven hoe het er voor staat, maar als het nu niet minder wordt na een paar dagen rust dan zal ik toch minder op de groep moeten gaan werken. Echt heel frustrerend, want de ziekte en uitval van collega's is al hoog.. Vind het super lastig om mijn collega's op te zadelen hiermee en ook te accepteren dat ik minder aan kan, maar ik loop al dagen moeilijk en voel me net een pinguin.
Mylwen, hoe ging het bij de verloskundige? Fijn dat de rust helpt. Geen idee of je een halve harde buik kunt krijgen eigenlijk. Wat zeiden ze?
Super leuk dat je je kindje de hele dag voelt! en van buiten al, wauw!
Debb, jij loopt dus ook tegen je grenzen aan. Wordt er bij jou een beetje fijn gereageerd als je je grenzen aangeeft? Lijkt me inderdaad wel lastig om collega's dan nog meer te belasten. Je kunt er niks aan doen, maar ik snap wel dat het niet leuk is. Werkt de fysio een beetje?
MvdF, nou precies dat ja.... moeders en schuldgevoel! Fijn om te horen dat ik niet de enige ben met die gedachtes.
Dankjulliewel voor de positieve woorden. Ik merk dat ik het gewoon even moet verwerken en erover praten werkt dan wel. Heb er ook even met mijn man over zitten praten, en die heeft me de afgelopen 2 dagen een beetje in de watten gelegd. Had ik niet om gevraagd, maar ik vind het wel heel lief. Daar knapt een mens van op.
Ik had tijdens mijn avontuur in de stad eergister een tentje gezien waar ze mijn in deze zwangerschap oh zo geliefde gevulde groene pepers verkochten, maar je kon er enkel contant betalen. En ik had harde buiken dus voelde niks voor nog een ommetje naar een pinautomaat. Mijn man vroeg die middag of hij even terug moest fietsen naar de markt. Ik zei: komt het heel zwanger over als ik ja zeg?? haha! Maar hij was wel gegaan.
Ik heb ook in de avond lekker met mijn handen op mijn buik liggen voelen naar schopjes en er velen gevoeld. Dat maakt ook wel dat ik weer even lekker met de baby bezig kon zijn.
Beetje jouw tip dus Mylwen!
Ik zal nog even een foto uploaden van mijn buik. Bijna 19 weken nu. Hoe gaat het met jullie buikjes??
En Milu, hoe gaat het met jou? Sinds je berichtje over corona niet veel meer gehoord. Gaat alles goed?
Super leuk dat je je kindje de hele dag voelt! en van buiten al, wauw!
Debb, jij loopt dus ook tegen je grenzen aan. Wordt er bij jou een beetje fijn gereageerd als je je grenzen aangeeft? Lijkt me inderdaad wel lastig om collega's dan nog meer te belasten. Je kunt er niks aan doen, maar ik snap wel dat het niet leuk is. Werkt de fysio een beetje?
MvdF, nou precies dat ja.... moeders en schuldgevoel! Fijn om te horen dat ik niet de enige ben met die gedachtes.
Dankjulliewel voor de positieve woorden. Ik merk dat ik het gewoon even moet verwerken en erover praten werkt dan wel. Heb er ook even met mijn man over zitten praten, en die heeft me de afgelopen 2 dagen een beetje in de watten gelegd. Had ik niet om gevraagd, maar ik vind het wel heel lief. Daar knapt een mens van op.
Ik had tijdens mijn avontuur in de stad eergister een tentje gezien waar ze mijn in deze zwangerschap oh zo geliefde gevulde groene pepers verkochten, maar je kon er enkel contant betalen. En ik had harde buiken dus voelde niks voor nog een ommetje naar een pinautomaat. Mijn man vroeg die middag of hij even terug moest fietsen naar de markt. Ik zei: komt het heel zwanger over als ik ja zeg?? haha! Maar hij was wel gegaan.
Ik heb ook in de avond lekker met mijn handen op mijn buik liggen voelen naar schopjes en er velen gevoeld. Dat maakt ook wel dat ik weer even lekker met de baby bezig kon zijn.
Beetje jouw tip dus Mylwen!
Ik zal nog even een foto uploaden van mijn buik. Bijna 19 weken nu. Hoe gaat het met jullie buikjes??
En Milu, hoe gaat het met jou? Sinds je berichtje over corona niet veel meer gehoord. Gaat alles goed?
Tijdens de controle maandag was in ieder geval alles goed en gisteren alleen even telefonisch contact. Het was in ieder geval een goed teken dat het minder was geworden, maar ik moest wel uitkijken dat ik niet weer meteen te veel ging doen. Ik heb wel nog steeds van die halve harde buiken, maar de verloskundige gaf aan dat dat ook mijn banden konden zijn, zeker omdat het heel vaak is als ik een beweging maak of volle blaas heb. Ik ga er dus maar vanuit dat het normaal is, zolang het zo blijft en ik verder geen vruchtwater of bloed verlies (wel dus altijd weer spannend als ik naar het toilet ga). Ik merk wel dat ik nog steeds wat onzeker ben over wanneer ik wat denk te voelen, maar wil ook niet voor ieder klein ding gaan bellen ?.
Ik ben weer aan het werk, maar probeer wel af en toe even met mn benen hoog te gaan liggen.
Waaaw, Lewis, wat een mooie geweldige buik! Daar is mijn buik echt niks tegen en ik dacht dat ik al een aardig buikje had ?.
Ik ben weer aan het werk, maar probeer wel af en toe even met mn benen hoog te gaan liggen.
Waaaw, Lewis, wat een mooie geweldige buik! Daar is mijn buik echt niks tegen en ik dacht dat ik al een aardig buikje had ?.