Gefeliciteerd allemaal!
Ook ik mag me melden bij deze leuke groep!
Kan het nog steeds niet bevatten! Heb 3 testen gedaan: 2 goedkope (met een licht tweede streepje) en uiteindelijk de clearblue zodat ik het mijn man kon vertellen afgelopen woensdag!
Hij zei altijd dat als het zover was, dat hij het wel door zou hebben, maar niets is minder waar! Zo leuk
Langzaam aan begint het nu te landen. Ik leef van dag tot dag en hoop echt dat ons eerste wondertje er ook ECHT komen mag.
Ik zal ons ook nog even kort voorstellen: ik ben 25, mijn man 28. We zijn 5 jaar een stel, wonen 2 jaar samen, hebben een hond van bijna 1 (19 aug jarig, onze "grote zus") en zijn afgelopen mei getrouwd. Zoals het er nu naar uitziet ben ik 16 april uitgerekend, alleen ik hoop dat ik 2 dagen later beval. Dat is namelijk de verjaardag van mijn opa geweest. Altijd een goede band met hem gehad en zou wel héél mooi zijn.
Vindt het superspannend en doodeng en kan niet wachten tot 6 september, want dan is de eerste echo (+/- 8 weken). Mijn klachten: hoofdpijn, gespannen borsten (vooral bh uitdoen is pijnlijk), misselijk en maagzuur, rommelende darmen en steekjes, lage baarmoeder (waardoor ik nu al niet meer op mijn buik slaap, want dat voelt niet goed), moe en verscherpt reukvermogen (zeer irritant, zeker als je bekend bent met allergische astma) en oh ja, een vergiet (nu al vergeetachtig, dat belooft wat haha). Ook bekend met PDS, waar ik de eerste klachten van begin te ervaren (buikpijn, obstipatie/dunne ontlasting) Zijn hier meer mommy's to be met PDS? Wat zijn jullie klachten?
Wat zijn de symptomen bij andere mommy's to be?
Wij proberen ons geheimpje te bewaren tot na de eerste echo, omdat je dan toch meer zekerheid hebt. Ik vrees alleen dat dit wel een uitdaging wordt, daar iedereen een hond heeft en honden hebben het vaak als eerste door. Voor de mommy's to be met hond, welk gedrag vertoont jullie hond?
Onze labrador snuffelt aan mijn buik, knuffelt meer (kusjes geven), volgt me overal waar ik ga en legt soms ook haar kop op mijn buik. Wel heb ik het gevoel dat ze vanwege haar jonge leeftijd het nog niet helemaal begrijpt, ze merkt dat er iets aan de hand is en is ook onrustiger, alleen ik denk dat ze nog niet helemaal begrijpt wát er aan de hand is. Gelukkig weten we al dat ze goed reageert op kinderen/baby's en om haar te helpen ga ik straks ook met een babypop en kinderwagen lopen. Hebben jullie misschien nog goede tips? Dan hoor ik ze graag!
