Ik hoop ook dat hij ietsje eerder wil komen dan de 40 weken, maar zolang het uiterlijk op 40 weken is ben ik sowieso blij. De wachttijd daarna lijkt me heel raar om mee te maken omdat de datum waar je al die tijd naar toe hebt geleefd al voorbij is. Ook hier geldt dat het fysiek gezien van mij nog wel een tijdje door mag gaan, ik heb niet echt ergens last van en vind het erg fijn om ons ventje de hele dag door te voelen in mijn buik. Maar tegelijkertijd ben ik ook ontzettend benieuwd naar hoe het is als hij eenmaal geboren is

Is wel echt een ontzettend bijzondere tijd geweest met hem in mijn buik.. En als ik jullie verhalen lees heb ik volgens mij nog geluk, ik wordt eigenlijk nooit 's nachts wakker van hem. Eerder andersom denk ik omdat ik naar het toilet ga of iets ga drinken in de keuken. Als ik dan weer in bed lig begint hij een beetje te bewegen om wraak te nemen ofzo
Wat betreft de hik, daar doet ook ons mannetje volop aan mee. Soms gaat hij ook echt lang door en soms ook meerdere keren per dag :O Ik heb er verder geen last van en vond het aan het begin van de 30 weken juist wel handig om zo te kunnen controleren of hij nog steeds met zijn hoofdje naar beneden lag.
@zwangere 22-er Ik schrok laatst trouwens echt van hoe "bol" mijn gezicht is geworden. Viel me opeens op toen ik in de spiegel keek, weet niet goed of het vocht is en dus weer vertrekt na de zwangerschap of dat ik echt ben "aangekomen" in mijn gezicht. Hopelijk het eerste
Wel merk ik dat mijn conditie flink naar beneden is gegaan naarmate ik zwaarder ben geworden in de zwangerschap.(natuurlijk ook door hormonen, verminderde longinhoud etc.) Ik probeer nu elke avond met mijn man een rondje te lopen buiten om toch genoeg in beweging te blijven voor de bevalling. Maar na een rondje van +/- 500 meter door de wijk heen ben ik ook echt wel moe. Wel gek, alsof ik het uithoudingsvermogen van een bejaarde heb. Hopelijk voorspelt dit niks over hoe ik de bevalling straks ga volhouden ofzo :O Hoe ervaren jullie dit inmiddels?