Hoi meiden,
Vandaag dus mijn eerste echo gehad. Wat was dit een emotionele rollercoaster.
Na een paar vragen mocht ik gaan liggen voor de inwendige echo. Even wennen, maar het is voor een goed doel. Ze bleef maar zoeken en draaien en kijken. Ze zag wel wat, maar had sterk haar twijfels en zei ook dat ze het vermoeden had dat het niet goed was. De arts kwam erbij en die kwam gelukkig wel een klein stipje tegen met een kloppend hartje. Wat was dat een opluchting zeg. Ondanks dat je het nog maar net weet wil je toch graag een kloppend hartje zien en maakt het je direct onzeker en verdrietig als er niks gevonden wordt.
De arts gaf ook aan dat mijn baarmoeder anders is dan bij andere vrouwen. Normaal gesproken is dit een peervorm en bij mij is de baarmoeder bij de aanmaak toen ik zelf baby was niet in peer gegroeid, maar meer richting een hartje. Hierdoor heeft het kindje straks wel voldoende ruimte, maar is er een grote kans dat het te vroeg geboren wordt. Daarnaast kan het kindje zich waarschijnlijk ook niet goed draaien, omdat daar simpelweg een stukje in de weg zit. Het kan dus goed zijn dat het dan ook een keizersnee wordt.
Al met al dus toch wel even heftig vandaag en genoeg stof om over na te denken.
Mijn baarmoeder levert een bepaald risico op en daarnaast heeft mijn moeder een schisis wat ook weer voor een risico zorgt bij ons kindje.
Over twee weken heb ik mijn intake gesprek en op 19 juli mijn termijnecho. Dat duurt dus nog 5 weken. Ik hoop dat in de tussentijd alles goed gaat. Het is dus toch nog wel even wachten. We wilden het eigenlijk al kenbaar maken voor die datum, maar ik denk dat we het nu toch nog maar even uitstellen. Onze wederzijdse ouders weten het wel en dat is op zo'n moment als deze toch wel erg fijn.
Wanneer vertellen jullie het aan de ouders, familie en vrienden?
Vandaag dus mijn eerste echo gehad. Wat was dit een emotionele rollercoaster.
Na een paar vragen mocht ik gaan liggen voor de inwendige echo. Even wennen, maar het is voor een goed doel. Ze bleef maar zoeken en draaien en kijken. Ze zag wel wat, maar had sterk haar twijfels en zei ook dat ze het vermoeden had dat het niet goed was. De arts kwam erbij en die kwam gelukkig wel een klein stipje tegen met een kloppend hartje. Wat was dat een opluchting zeg. Ondanks dat je het nog maar net weet wil je toch graag een kloppend hartje zien en maakt het je direct onzeker en verdrietig als er niks gevonden wordt.
De arts gaf ook aan dat mijn baarmoeder anders is dan bij andere vrouwen. Normaal gesproken is dit een peervorm en bij mij is de baarmoeder bij de aanmaak toen ik zelf baby was niet in peer gegroeid, maar meer richting een hartje. Hierdoor heeft het kindje straks wel voldoende ruimte, maar is er een grote kans dat het te vroeg geboren wordt. Daarnaast kan het kindje zich waarschijnlijk ook niet goed draaien, omdat daar simpelweg een stukje in de weg zit. Het kan dus goed zijn dat het dan ook een keizersnee wordt.
Al met al dus toch wel even heftig vandaag en genoeg stof om over na te denken.
Mijn baarmoeder levert een bepaald risico op en daarnaast heeft mijn moeder een schisis wat ook weer voor een risico zorgt bij ons kindje.
Over twee weken heb ik mijn intake gesprek en op 19 juli mijn termijnecho. Dat duurt dus nog 5 weken. Ik hoop dat in de tussentijd alles goed gaat. Het is dus toch nog wel even wachten. We wilden het eigenlijk al kenbaar maken voor die datum, maar ik denk dat we het nu toch nog maar even uitstellen. Onze wederzijdse ouders weten het wel en dat is op zo'n moment als deze toch wel erg fijn.
Wanneer vertellen jullie het aan de ouders, familie en vrienden?