Hi allen, en van harte met de zwangerschappen! Voor degenen die slecht nieuws hebben gehad: veel sterkte, hopelijk is het snel alsnog raak.
Ik ben nu 6,5 week zwanger van mijn allereerste nageslacht! Waarschijnlijk rond 14 januari uitgerekend. Maar dat zullen we op 20 juni pas weten, want dat heb ik mijn eerste echo. Spannend.
<span style="text-decoration: underline;">W1987</span>, wat jij zegt over angstgevoelens en paniek herken ik helemaal. Ik weet heus zeker dat dit is wat ik wil hoor, maar de gedachte dat mijn leven, lijf en zelfs hersenen blijvend zullen veranderen vind ik soms zo overweldigend dat ik denk: waar zijn we in godsnaam aan begonnen? En dat kan je natuurlijk ook niet weten, waar je aan begint. Ik vind het nog ook steeds bizar om hardop te zeggen dat ik zwanger ben. Dat woord ZWANGER alleen al, pffff ;P
En verder, ja, weten dat er van alles staat te gebeuren, maar niet weten wát je precies kan verwachten én het feit dat je (ik in ieder geval) nul controle over je emoties hebt door gierende hormonen, zijn volgens mij heel gegronde redenen om af en toe in paniek te raken. Je gaat een nieuw leven op de wereld zetten, probeer dat maar eens te bevatten!
Maar goed, je kan het volgens mij het beste allemaal gewoon over je heen laten komen, accepteren dat het soms eng is en je verder zo goed mogelijk voorbereiden, mentaal en fysiek. En erop vertrouwen dat het dan allemaal goedkomt. Want dat komt het! Wij kunnen dit! Yeah!
Succes allemaal, vooral in deze toch wel onzekere prille eerste weken. Na die eerste echo wordt het vast een stuk leuker, daar verheug ik me op!