@suoerjuffie, jeetje wat vreselijk heftig zeg. Ik heb niet een vergelijkbare situatie, maar helaas ook geen makkelijke. Ik zit middenin een gecompliceerd rouwproces, voor jou staat er eentje voor de deur. Anders, maar misschien toch vergelijkbaar.
Mijn lieve broertje, mn beste maatje, is vorig jaar april onverwacht overleden. Ik vind het echt verschrikkelijk dat mijn kindje geen oom heeft straks en dat mijn lieve broertje niet met hem of haar kan knuffelen, spelen, gek doen. Als ik daar aan denk slaat het verdriet zo hard toe. Tot een week geleden heb ik eigenlijk nog niet het gevoel toe kunnen laten. Het jaar was zo hectisch met een vader die ook een paar keer heel slecht was en nu op dit moment nog steeds wankel. Zoveel tegelijk! Vorige week echter ging het ineens compleet mis, ik verloor iets wat ik van mn broertje had gekregen en ik raakte compleet overstuur, met overgeven en vreselijke hoofdpijn tot gevolg. Gelukkig teruggevonden.... maar het kwaad was al geschied.
Wat ik wel een mooie en trostende gedachte vind.. mijn man en ik wilden eigenlijk pas vanaf augustus erv oor gaan, de maanden april/mei zouden lastig worden wist ik al van te voren. Eerst zelf meer in balans. Het leek me geen goed moment om zwanger te worden. Toch is het gebeurd en als ik terugreken moet de conceptie rond zijn sterfdag zijn geweest. Heel dubbel, maar ik probeer daar vooral kracht uit te halen.
Lieve superjuffie, voor jou heel veel sterkte!!! Het is zo ingewikkeld hoe nieuw leven en het einde van het leven toch ook samen gaan... liefde staat centraal.. Maar het is hartverscheurend en zo ingewikkeld!
