@rozenblaadje
Hoi hoi, ik heb altijd gewerkt met mensen met een verstandelijke beperking en ernstig probleemgedrag.
Ik snap je tweestrijd, aan de ene kant is het werk leuk en heb je een band met je cliënt. Maar nu ineens staat er een een kleine tussenin die altijd op de eerste plek zal komen te staan.
Ik ben bewust gestopt met daar te werken omdat cliënten als geen ander doorhebben dat je (nu ineens) voor ze terug gaat deinsen. Zodra ze die onzekerheid bij jou voelen gaan ze hun veiligheid opnieuw bij jou proberen te zoeken, en dit doen ze op de enige manier die ze kennen:
Wat doe jij als ik niet lekker in mijn vel zit, ga je weg of help je mij...
Vanuit jou verhaal is het bij jou werk misschien niet zo extreem. Maar ik denk dat je beter nu voor jezelf en je kleine kan zorgen. Je kan er maar beter tussenuit stappen nu je band goed is met je cliënt zodat je na je zwangerschap weer in kan stappen dan dat je negatieve momenten opbouwt, die voor je band met je cliënt en je kind niet goed zijn.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik kan me voorstellen dat als je dit soort momenten vaker mee maakt dat je gaat op zien tegen je werk, iets wat natuurlijk helemaal niet leuk is.
Succes ermee in ieder geval!
