Lieve allemaal,
Ik heb heel lang getwijfeld om een berichtje te plaatsen op dit forum en heb me er eindelijk toe kunnen overhalen het gewoon te doen.
Ik zal mijzelf even voorstellen. Ik ben Shadi en ik ben 21 jaar. Ik volg de deeltijd studie tot lerares Natuurkunde aan de HvA en ben daarnaast werkzaam als onderwijsassistent op een VMBO school. Ik heb een hele lieve vriend van 28 jaar. Hij werkt als Head of Sales voor een high fashion brand. Inmiddels zijn wij bijna twee jaartjes verliefd en wonen we 5 maandjes samen. 21 Mei wordt ons kleine wondertje verwacht. Dit zal voor ons beide ons eerste kindje zijn en in dit geval wordt het een meisje. Mijn zwangerschap was niet gepland. Ik ben zelfs de 1 op 100 vrouwen die na een morning after pil toch zwanger bleek te zijn.
Ik zal het uitleggen. Ik heb me altijd erg bezig gehouden met gezond en zo natuurlijk mogelijk leven. Vanaf mijn 15e tot mijn 19e heb ik altijd de anticonceptiepil geslikt. Deze periode van mijn leven voelde ik me niet mezelf en kampte ik met depressies. Ik las toen op het internet dat dit in verband kon staan met de hormonen die ik mezelf toediende. Ik heb toen besloten te stoppen met het gebruiken van de pil en tot mijn verbazing ging ik me weer lekkerder voelen. Ik wilde mijzelf geen hormonen meer toedienen in wat voor vorm dan ook omdat ik me nooit meer zo wilde voelen. Ik koos er daarom voor mijn cyclus goed bij te houden d.m.v. een app. Zo kreeg ik inzicht in mijn cyclus en dus ook mijn vruchtbare dagen. Een jaar lang werkte dit prima voor mij. Tijdens mijn vruchtbare dagen had ik gewoon geen gemeenschap. Tot 30 Augustus 2016. Mijn vriend was veel in het buitenland voor zijn werk en we hadden elkaar al erg lang niet gezien. Het was de dag van mijn eisprong dus ik zei tegen mijn vriend dat we alleen konden vrijen met condoom. Dit hebben we ook gedaan alleen scheurde het condoom. Ik heb toen besloten de volgende dag een morning after pil te slikken omdat ik net was begonnen aan mijn opleiding en een kindje gewoon niet perfect getimed zou zijn. Uiteindelijk bleek ik dus toch zwanger te zijn toen ik na 7 dagen overtijd te zijn toch maar een test ging doen. Mijn vriend was in de wolken, hij wilde namelijk al veel langer een baby ik stelde het alleen nog even uit want ik wilde eerst mijn propedeuse halen. Het moment dat ik de positieve streep zag verschijnen wist ik wel al gelijk dat de baby er gewoon moest zijn. En we waren eigenlijk gelijk beide hartstikke blij. Ik wist dat het niet makkelijk ging worden maar was en ben wel bereid er alles voor te doen om mijn baby goed te voorzien van alles.
De eerste 3 maanden van mijn zwangerschap waren verschrikkelijk. Ik viel 7 kilo af en kon geen voedsel binnenhouden. Ik wilde alleen maar in bed liggen en slapen. Dit is ook hetgeen wat ik voornamelijk heb gedaan.
Vanaf maand 3 verdween de misselijkheid maar kreeg ik daarvoor in de plaats verschrikkelijke onderrugpijn. Dit heeft twee maanden aangehouden. Ik zat eigenlijk altijd op de bank met een warme kruik in mijn rug. Dit verlichtte gelukkig wat.
Tegen maand 5 aan begon mijn ijzerwaarde onder de norm te vallen. Ik had de hele zwangerschap al een laag ijzergehalte maar nu werd het écht te laag. Ik wilde geen tabletten slikken omdat ik heel gevoelig ben voor medicijnen. Ik wilde niet weer alleen maar overgeven. Mijn vriend begon toen dus met het maken van groente smoothies. Ik ben vegetarisch dus moet dat gecompenseerd worden met heeeeeeel veel groenten. Elke ochtend een shake van 0,5 L sloeg aan. Mijn ijzergehalte ging omhoog. Ik had inmiddels zelfs een voorraad.
Nu zit ik in mijn 30ste week. Mijn ijzergehalte was weer gedaald aangezien ik tijdens mijn wintersportvakantie geen shakes had gedronken. Ik ben nu weer volop aan het drinken en dinsdag zullen mijn waardes weer gecontroleerd worden. Zijn mijn waardes des on danks de shakes nog steeds te laag, zal ik inderdaad echt moeten geloven aan de tabletten.
Ons kleine meisje ligt al een week of 4 met haar hoofdje naar beneden. Dit weet ik omdat ik geen getrappel meer tegen mijn blaas aan voel maar ik eigenlijk alleen nog maar schopjes tegen mijn ribben voel. Sinds een paar dagen heb ik een soort stekerig gevoel bij mijn schaambeen tijdens het lopen. Ik vermoed dat het bandenpijn is maar ik zal het voor de zekerheid dinsdag even navragen bij de verloskundige.
Ik vind het zo spannend, ben al echt aan het aftellen. Kan niet wachten tot ik mijn kleine meisje eindelijk ontmoet.
Ik vind het super leuk om al jullie belevenissen te lezen en daarom heb ik besloten mijne ook te delen. Je voelt je soms toch best alleen tijdens de zwangerschap. Je angsten, zorgen, vragen etc delen met andere mommy's to be voelt toch wel erg prettig.
Ik hoop wat vaker wat te kunnen posten, en ook te reageren op het een en ander maar mocht dat niet gebeuren dan is dat ook goed. Ik vond het al heel fijn om deze post te schrijven. Mochten jullie je nog dingen afvragen n.a.v. deze post wees niet bang je vraag te stellen. Dat vind ik alleen maar hartstikke leuk! (Ik typ dit met een heel verkrampt gezicht hahaha, bah maagzuur)
Heel veel liefs.
Verloskundige maakt zich er nog niet druk om, draaien kan nog tot 37 weken. Dus we wachten rustig af.