Ik heb de afgelopen drie weken vakantie gehad waar ik mezelf heel erg ben tegen gekomen. We waren aan het kamperen in Zwitserland en ik kon gewoon niet meer lopen en was zo onwijs moe + heeeeeel erg last van mijn hormonen. Mijn vriend heeft toen de knoop doorgehakt en gezegd na 5 dagen dat we naar huis gaan. Die maandag daarna gelijk naar de dokter geweest met een waslijst aan pijntjes en kwaaltjes. En daar kwam uit dat ik een ijzertekort heb met bloedarmoede, daar slik ik nu medicijnen voor. Ik heb ook last van een oude voetbalblessure in mijn lies. Mijn spier van mijn lies is te zwak en die kan het veranderen van mijn lichaam niet bijhouden. Dus hiervoor twee keer in de week naar de fysio. Voor mij was het wel een mentale omschakeling, omdat ik voor mijn zwangerschap nooit echt iets heel erg heb gehad. En ook eigenlijk altijd wel dacht als je doorzet kan je alles, omdat het bij mij zo werkte. Dus toen ik zwanger was, had ik ook eigenlijk verwacht dat ik nu (27 weken zwanger) gewoon nog in de sportschool aan het knallen zou zijn met zware gewichten. Lekker naïef
Gelukkig kan ik er nu wel om lachen en ga ik kijken met mijn manager of ik halve dagen kan gaan werken tot aan mijn verlof, want fulltime dat lukt gewoon echt niet meer. Verder mag ik niet klagen! Want mijn kind groeit lekker door en ik voel d'r ook elke dag schoppen, wat ik echt een heel fijn gevoel vind.
Wij zijn ook begonnen met de kinderkamer.. of eigenlijk mijn vriend is begonnen en ik word er elke dag blijer van als ik zie dat het zo lekker vooruit gaat.
Vorige week hebben wij ook een 3D echo gemaakt! Toen was ik echt alles om mij heen vergeten!!!! Ik zag mijn kind gewoon, zooooooo leuk om te zien en zo bijzonder!
Hebben jullie al een 3D echo gemaakt? Of gaan jullie dit later doen?
Wij hebben ook al een kindernaam bedacht! Dit weten we al een paar weken en wij noemen haar ook al zo om te wennen. Maar ik vind het wel lastig om mijn mond te houden tegen mijn vriendinnen, want ik ben niet zo goed in geheimen bewaren als ik enthousiast ben
.
