Uitgerekend juni 2019

Hier weer berichtje van mij. Ben hier niet zo actief, maar lees wel vrij veel.
@sparklingsky. Sterkte en hoop voor jou inderdaad dat curretage voorkomen kan worden en dat je weer snel een nieuw wonder mag verwachten.
Wij hebben dinsdag echo gehad.was toen precies 11 weken en dus uitgerekend op 18 juni.
Wel spannende berichten gehad aangezien er vocht bij hoofdje en buik zat, wat mogelijk chromosoom afwijking is.
Morgen weer echo, in de hoop dat het vals alarm is geweest en we alsnog kunnen genieten van de zwangerschap..
 
 
@Juni Negentien, Heel sterkte en succes! Ik duim voor je.
 
Wij gaan volgende week voor de NIPT. Ik was altijd heel stellig hierin met "Als we erachter komen dat ons kindje het syndroom van Down heeft, breken we de zwnagerschap af" Misschien wat kortzichtig van mijn kant, maar ik zag mezelf niet als een ouder van een kindje met een dusdanige berperking. Heel veel respect gehad voor mensen die het wel doen, maar ik kon het niet. 
We hebben er twee jaar overgedaan om zwanger te worden, en nu het dan eindelijk zo ver is, zijn die gedachtes volledig de wereld uit. Zijn er meer mensen met dit gevoel? 
 
Hoi PlinoLino,
Mijn vriend en ik hebben het er gelukkig al voor de verontrustende echo er over gehad. Het kindje moet wel een menswaardig leven kunnen krijgen. Bij evt diagnose van Down syndroom zullen wij de zwangerschap ook voortzetten. 
Maar het edwardsyndroom en patausyndroom zijn in onze ogen bijna niet levensvatbaar / menswaardig.
 
Hopelijk hoeven we geen keuze te maken hierin. Maar het geeft mij veel rust dat we het over gehad hebben en op een lijn zitten.
Maar vooraf heb ik ook vaak afgevraagd wat ik met diagnose Down syndroom zou doen hoor. Ik heb in de gehandicapten zorg gewerkt en kwam veel verschillende gradaties tegen. Wat een voordeel en nadeel is..
 
Ik heb vanochtend de NIPT test gedaan. Wij hebben ook besloten als er iets uitkomt zoals down syndroom, of de andere 2 dat we het kindje laten weg halen. Klinkt heel stom, want ik hou nu al enorm veel van dit kindje. 
We gaan er niet vanuit aangezien het niet in de familie zit. Maar wel voor de zekerheid een check.
 
Terwijl mensen met down vaak een heel mooi en leuk leven hebben (werkt in de gehandicaptezorg) maar goed ik denk altijd maar. Beter dat mensen die dit niet willen het laten weghalen dan het houden en ze niet goed verzorgen. Want geloof me. Ik heb veel cliënten meegemaakt waar de ouders ze misbruikt, mishandeld of verwaarloosd hebben. En ik zie bij mijn cliënten veel families die nooit op visite komen en niet naar ze om kijken. Waarbij de cliënt veel meer leed oploopt dan zijn beperking hem geeft. Dus beter dat ze het dan nooit hadden laten komen. Voor mij persoonlijk zou het nu is uitmaken of het kind down heeft. Het is mijn kind en daar geef ik mijn wereld voor op
 
Euqinimod, het is nog iets waar we over na moeten denken. Dit kindje is me gewoon te dierbaar. No matter what.
Ik ben helaas opgegroeid in een erg kortzichtige omgeving, waar een kleine 'afwijking' als gauw als een inperfectie gezien werd en als een vorm van falen.
Gelukkig ben ik die manier van denken volledig kwijt en heeft mijn vriend mij de wereld op een andere manier in laten zien.  Het gaat mij er nu om dat ons kind een mens waardig leven kan hebben, en ik weet ook dat dit met het syndroom van down zeker mogelijk is. We moeten hier gewoon even echt voor gaan zitten met zn tweeën. En die keuze samen maken. 
 
Wij hebben besloten om geen nipt te nemen. 
Door eerdere ervaring (waardoor ik een gedeelte van mn kraamweek kwijt ben psychisch gezien) besloten om nu volledig te genieten en het kindje te nemen zoals hij of zij is. 
 
No hard feelings naar jullie toe hoor ✌
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan