@Cicigrcia voor ons was het inderdaad een verrassing wat het zou worden, een tweede jongen dus. Zijn naam hou ik liever geheim, maar begint met een M, dus we kunnen hem M. noemen hier.
Wat lastig dat je nog niet genoeg melk hebt om hem tevreden te houden. Drinkt hij 's avonds niet ook vaker? Hier blijft de baby 's nachts wel af en toe een uur of 4 slapen, maar aan het einde van de middag/begin avond is hij toch wel wat aan het clusteren en drinkt dan soms wel elke anderhalf tot 2 uur. Als er minder lang tussen de voedingen zit is het natuurlijk ook niet gek als je per keer wat minder melk hebt.
@JSdB hoera, van de tepelhoedjes af! Die kleine van mij klokt ook nogal, heb zelfs af en toe gekolfd omdat ik bang was dat het anders gewoon te veel was voor hem, maar het lijkt nu weer meer in evenwicht te zijn met hoeveel hij nodig heeft.
Het gaat hier heel goed, M. drinkt best goed (al wil hij nu ineens niet meer aanhappen als hij op zijn linkerzij ligt, dus nu is het ineens rugby rechts en madonna links voor het voeden... Hij weet ook niet wat hij wil, haha) en slaapt tussendoor ook als een roosje. Tot op het punt dat we ons afvragen wanneer we dan tummy time moeten gaan doen, want hij slaapt tot hij honger heeft, een schone luier geven vind hij dan al te lang duren en daarna slaapt hij weer verder, of heeft hij zich zo volgepropt dat op z'n buik leggen ook niet echt een optie is, haha.
Wat iets minder soepel gaat is dat de oudste iets te pakken heeft wat rondgaat op de kinderopvang en daardoor telkens hoge koorts heeft en slecht slaapt. Ik vind het ook erg lastig dat ik weinig voor hem kan betekenen als ik aan het voeden ben, en hem dan zelfs actief vermijd omdat M. nogal kan schrikken van plotseling gehuil of als hij dingen op de grond gooit (doet hij nu hij niet lekker is ineens veel vaker dan normaal). Zo wil ik niet zijn als moeder voor de oudste, maar tegelijkertijd hebben mijn tepels al genoeg te verduren in een rustige omgeving voor het voeden en hoop ik ook dat wat het ook is, niet overspringt op de baby.
Oja, en afgelopen zondag voelde ik iets knappen bij de hechtingen van de knip, ik denk dat er iets te strak gehecht was, maar sindsdien voelt het dus ineens een heel stuk beter, ik durf weer stukjes te gaan wandelen (het kleinste blokje om kwam eerder telkens zo'n heftige pijn opzetten dat ik dat verder maar gelaten had voor wat het was) en zelf met de baby de trap op en af. Een hele mijlpaal dus naar weer mezelf zijn. Ben heel benieuwd wanneer ik weer durf te gaan fietsen.