Uitgerekend September 2019

Nienseptember, heel herkenbaar, ik kan me ook onwijs druk maken over de gezondheid van mijn kindje.  Zodra ik ze (naar mijn zin) te weinig voel raak ik al gestressed en ben ik ook echt niet te genieten, ik moet dan ook echt even de tijd nemen om het kindje te voelen,  vaak ga ik even in bad liggen wat meestal wel helpt maar soms slaat de paniek best flink toe. Vorige week ook ctg gehad omdat ik ze een dag echt zo weinig voelde.  Mijn grootste angst is dat er wat is en dat ik dan niet op tijd aan de bel trek en ik vind het heel lastig om hier goed mee om te gaan.
Ik heb gevraagd voor een extra afspraak hij de verloskundige, deze heb ik morgen zodat ik dit even kan bespreken, hopelijk heeft zij nog tips of advies hoe ik hier beter mee om kan gaan.  Voel me nu soms zo onzeker. 
 
 
NienSeptember: ook hier herkenbaar dat piekeren. Ik heb het dan niet zo zeer qua bewegingen van de baby maar meer dat ik me wel zorgen maak over hoe het straks allemaal in z’n werk gaat (eerste kindje). Afgelopen zondag was rondleiding in het ziekenhuis en het komt nu toch wel heel erg dichtbij. Ook maak ik me heel veel zorgen over m’n vriend. Ik ben (compleet ongegrond) heel bang dat hem iets overkomt de laatste dagen. Soort overbezorgd als hij een stuk moet autorijden of als hij te dicht bij de reling van ons balkon staat. Slaat nergens op maar kan het niet uitzetten. 
Ik weet dat het straks allemaal wel goed komt maar het is lastig om het te negeren soms.
Ik voel overigens de baby ook beter als ik op mijn rug lig maar merk wel dat mijn lichaam het prettiger vindt om op links te liggen. Als je echt twijfelt gewoon even de verloskundige bellen. Ze zijn er om je te helpen en je bent echt niet de enige die zich daar soms zorgen over maakt!
Verder ben ik nu 32+1 en nog 9 dagen werken (inclusief vandaag). Ik kijk wel echt uit naar verlof!!
 
 
Dankjewel voor jullie reacties. Uiteindelijk beweegt ze inderdaad ook wel steeds als ik rustig ga liggen. Het is gewoon een angst dat ze opeens zou stoppen met leven. Helaas van dichtbij meegemaakt dat het hartje stopte en dat zit nu dus erg in mijn hoofd. Probeer ook wel te relativeren dat de meeste kinderen gezond geboren worden. En te denken dat het geen voorgevoel, maar een angst is. Maarja de gedachten komen terug.
@gebruiker ik had verwacht dat na je 1ste kind die piekermomenten minder waren, maar ook bij de 5de nog dus. Genieten gaat de laatste dagen wat minder, vandaar dat ik ook even mijn hart wilde luchten.. 
@Danielletje goed dat je om een afspraak hebt gevraagd, ben heel benieuwd wat jouw VK zegt. Ik denk dat ik vandaag ook maar even ga bellen!
@Mariekesept ook die zorgen zijn herkenbaar. Ik ben af en toe ook overbezorgd dat hem wat overkomt.
Wat fijn dat je bijna verlof hebt! En al 32 weken, echt aftellen nu dus. 
Ik heb wel een boek geleend bij de bieb om je gedachte positief te veranderen, hopelijk lukt het mij om daardoor iets minder paniekerig te zijn! Vandaag een nieuwe dag voor positieve gedachten ;)
 
Jeetje vandaag alweer 31 weken.. wat gaat het hard!   Maandag krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis en dan mag m’n vriend gaan klussen. Hopelijk krijgen we t allemaal optijd af. Ik zal helpen waar ik kan maar ben bang dat hij niet veel aan me zal hebben. 
Vorige week ook info avond gehad in het ziekenhuis. Het komt echt dichtbij nu.  Vind welke pijnbestrijding wel een dingetje. Kom daar niet helemaal uit eigenlijk.. 
ik heb vorige week, omdat ik me gewoon niet meer kon inhouden, kleertjes gekocht die ik zelf zo leuk vind. Ik moest het gewoon doen. Ik krijg al wel kleertjes maar ik moet eerlijk zeggen dat het niet allemaal mijn smaak is ?  Sommige dingen helenaal niet mijn smaak zelfs haha..  
 
Nien-september. Ook ik heb een mentale dip. Gelukkig nog niet zo emotioneel maar zit er goed doorheen..
Waarvan het komt? Geen idee. Of de warmte nu pas door komt zetten of dat ik onbewust teveel nadenk over vanalles. Ik weet het echt niet. Wel weet ik dat ik me niet fijn voel.. De vrolijkheid is ver te zoeken.. En daar vind ik lastig mee om te gaan. Gelukkig geniet ik wel van mn nichtjes. En binnen nu en 2 weken wordt ik weer tante. Ik kijk er zo naar uit. Even oefenen alvast. En voornamelijk aftellen.
Volgende week ben ik lekker 2 dagen extra vrij, en hoef ik maar 2 dagen te werken. Even bijkomen van alles. Denk dat dat ook wel mee speeld. Het vele werken, een huis compleet verbouwen. Straks het huis nog inrichten en afwerken.. Het is me denk allemaal beetje teveel geworden.. Maarja na volgende week nog 3 weken 4 dagen werken en dan ga ik afscheid nemen bij een gezin waar ik dan 2.5 jr gewerkt heb. Wegens verhuizingen van beide kanten is het voor mij niet meer te doen om straks met een kleintje bij hun te blijven werken. Dus daar stop ik 31juli definitief. Dan nog 2 weken 2 dagen werken en 15 augustus laatste werkdag. Dan zwangerschapverlof.  Bij dit gezin ga ik wel verder na mn zwangerschap en begin ik 7 januari weer. Dus lekker lang verlof. En lekker lang genieten van ons kleintje, mn nieuwe nichtje of neefje en mn andere 3 nichtjes ❤️❤️.
Ik kijk er behoorlijk naar uit, dat verlof ?
 
Fijn zeg, dat iedereen zo haar gedachten kan delen op het forum. Het helpt vaak al als je weet dat je bijv. niet de enige bent die er wel eens even doorheen zit. 
Ik heb zelf niet zo veel last van piekeren over de kleine. Op de een of andere manier heb ik wel vertrouwen dat het goed met hem gaat. Dat had ik zelfs tijdens de ziekenhuisopname. Maar af en toe heb ik er wel een beetje de balen van dat zwanger zijn gewoon pittiger is dan ik dacht. Rustig aan doen leek me meer iets voor in je verlof ;) en niet al als je halverwege je zwangerschap bent. 
Langzaamaan begin ik ook al af te tellen tot mijn verlof. Over drie weken is het zomervakantie en wordt het al wat rustiger. Nog drie weken later ga ik dan lekker met verlof. 
 
Hebben jullie ook meer last van harde buiken nu de zwangerschap verder is? Ben nu 29.2 weken en gisteren had ik een paar uur achter elkaar een gespannen buik, af en aan. Heb het idee dat de baby het veroorzaakte, ze leek overdwars te liggen en zo de baarmoeder te prikkelen. 
Ben benieuwd wat jullie ervaring is? :)
 
 
Nien-september: alsof er 20 kilo van mijn schouders is gevallen, zonder gein! De huilbuien zijn vrijwel weg en ik voel me een stuk zekerder. Ik ben zo een onzeker typ die dan een soort "goedkeuring" nodig heeft en dat het niet raar is wat ik voel of denk... 
Minni: Ik heb dat ook wel eens, maar dan aan 1 kant. Dan voelt het als een harde buik, maar de ene kant is zacht en de andere kant steekt een beetje uit ? ik "por" haar dan eventjes en dan gaat ze wat beter liggen. Als ik na een tijd op mijn zij gelegen heb en dan op mijn rug draai wordt mijn buik ook echt hard maar dat is dan binnen een halve minuut tot een minuut wel weg. Vooral als het zo lang aanhoudt, zou ik de verloskundige bellen. Beter te vaak bellen dan dat je blijft lopen met harde buiken
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan