Nien-september wat fijn dat je zo een goed gesprek hebt gehad bij de verloskundige en jullie tot die afspraken en acties zijn gekomen?
Hier ook zeker piekermomenten, maar zoals eerder gezegd probeer ik daar aan toe te geven en te accepteren dat het erbij hoort. Het is nog al wat allemaal, mentaal en lichamelijk.
Ik merk zelf dat ik zo ontzettend moe ben. Vorige week veel te lang op werk blijven hangen terwijl ik gewoon 50% ziek sta. Maar als je collega dan op vakantie is, is het toch lastig om grenzen te bewaken en je niet te verantwoordelijk te voelen. Maar dat heb ik de dagen erna wel geweten. Je kon me opvegen. Dus deze week gelijk de agenda met mijn collega erbij gepakt en voor de komende tijd elke dag de tijden opgeschreven dat ik kon en weer naar huis ga. Dat geeft wel weer rust.
Wat me ook veel energie kost zijn irritaties op werk. Hormonen werken daar leuk in mee.. blad voor de mond heb ik niet meer? nja wel lekker duidelijk... Of het altijd handig is, is een tweede. Ik kijk uit naar verlof... Echt aftellen.
Verder is bij mij een harde buik wel heel duidelijk. Het voelt als een soort halve basketbal die ik dan nog moeilijk kan indrukken. Doet niet pijn maar voelt gek en ziet er ook gek uit. Het is letterlijk of ik een bal heb ik geslikt...?
Dit weekend weer verder met meubeltjes in elkaar zetten. Wordt echt steeds meer af zo?