Ik had de afgelopen paar dagen weer zo'n last van vermoeidheid, niet van gebroken nachten maar een ander soort moe, herkennen jullie dat? Alsof er weer een groeispurt was ofzo maar dat is in dit stadium (34.2) toch niet meer aan de orde? De baby bewoog ook veel minder dan normaal dus ik was weer even in paniek, gelukkig gisteren weer de beweging die ik gewend ben. Wel anders, minder getrappel en meer geschuif zeg maar. Er is duidelijk weer minder ruimte. Ik voel haar en of de baarmoeder echt op mijn ribben drukken dus het zou wel fijn zijn als de boel nog een beetje zakt.
Word nu 's ochtends ook wakker met gezwollen vingertjes ?
Het indalen gaat bij mij geloof ik heel geleidelijk. Sinds 32 weken heb ik af en toe een dagje krampen en steken die een paar uurtjes aanhouden. Ik waggel wel iets meer met mijn dagelijkse wandelingen maar niet dat ik nou echt een hoofd in mijn bekken voel. Woensdag weer een groeiecho, de laatste, ben benieuwd hoe ze erbij ligt.
Wij hebben ook een naam, we hadden heel vroeg al een naam maar we hebben deze na 30 weken ofzo toch met 1 letter verandert. Al die tijd noemde ik haar bij haar naam, nu dus de nieuwe, moest ik weer even aan wennen maar ben er heel erg blij mee. Maar blijf ook twijfelen hoor, het is ook zo belangrijk! De baby bij haar naam noemen maakt haar voor mij iets minder abstract.
Juffielies al zwemmen geprobeerd? Schijnen baby's ook makkelijker te draaien.
Mariekesep wat fijn 37 weken! Komt dan wel heel dichtbij hè, spannend hoor.
Mijn verloskundige zei dat bij eerste zwangerschappen de meesten bij week 41 worden geboren en zij heeft geen enkele haast haha. Ik ga komende week pas voor de eerste keer de bevalling bespreken.
