Uitgerekend September 2019

Mamainsept wij hebben bij het consultatiebureau een inloopmoment waar je iedere week kunt wegen, en daarnaast word er tijdens alle afspraken gewogen en gemeten. 
Het slapen gaat hier nu al een weekje top, de laatste fles rond 22.00 dan slaapt meneer door tot ongeveer 3.30 en maakt ons om 7u wakker om de dag te beginnen. Echt fijn! 
Veel succes voor de dames die gestript zijn of gaan worden, lijkt me heel spannend! 
 
 
Mamainsept: ik begrijp je gevoel. Ik heb dat ook! Enige wat je kunt doen is het beetje loslaten. De ene baby heeft 8 voedingen per dag nodig de andere baby 12 voedingen. Zelf probeer ik overdag er max 3,5-4 uur er tussen te laten als ze zelf niet komt, maar snachts wel max 5 uur (al haalt ze dit nog niet hoor). 
Bij ons heeft het consultatiebureau ook weeg momenten, maar probeer niet te onzeker te zijn. Als ze tevreden slaapt heeft ze genoeg gehad denk ik altijd maar! 
Meiden succes met strippen!!!!
 
 
Bedankt allemaal! 


Het is gelukt hier! Het zag er erg veelbelovend uit, De baarmoedermond was er helemaal klaar voor had al 2 cm ontsluiting, nu afwachten of het gaat gebeuren! Ik hoop het echt enorm Hihi! 

Vond het trouwens best wel heel erg meevallen! Er sijpelde bij mij wel best wat vocht uit, dus de vk twijfelt of mijn vliezen misschien gebroken zijn. Moet nu een uur in de gaten gaan houden of ik blijf lekken. Zo ja, dan moet ik bellen en dan moet ik dus binnen 24 uur bevallen. Maar het lijkt al niet meer te lekker, ben heel benieuwd!
 
Nou het strippen is gelukt! Had 1-2 cm ontsluiting dus hopen dat het wat in gang gaat zetten. Heb wel al de hele dag last van een trekkerig gevoel daar beneden, soort gevoel wat ik ook heb als ik ongesteld ben. Ook vanochtend wat deeltjes van de slijmprop verloren. Dus fingers crossed ?? 
Niikkkiii en Noortje, hoe ging het bij jullie?
 
Strippen zelf viel me alles mee trouwens. Wel voor vrijdag een ctg afspraak staan in het ziekenhuis maar hoop dat het niet nodig is. Verloskundige hoopt dat het strippen het zetje is wat de kleine nodig is, want ze ligt mega diep! 
 
Toevallig dat we precies tegelijk een bericht plaatsen Hihi!
 
Fijn dat het bij jou ook gelukt is en het mee viel, spannend hoor!! Hopelijk komt het nu bij ons allemaal op gang!
 
Hoi hoi, 
Ik kon niet echt mee kletsen ivm moeilijk doen bij inloggen en reageren. Maar soms lukte het toch. 
12 dagen geleden zijn wij trotse ouders geworden van een zoontje. 
Op advies van verloskundige toch maar mijn verhaal doen.
als je nog moet bevallen misschien niet lezen ik heb absoluut geen makkelijke bevalling gehad.
 
met 35 weken ben ik naar verloskundige gegaan omdat ik minder leven voelde. Hartje deed het goed maar toch voor de zekerheid ctg moeten maken in ziekenhuis.  Vanaf dat moment ben ik direct medisch geworden en mocht ik elke dag terug komen voor ctg en echo. Het was een groot kindje ( we wisten nog niet wat het was ) dus extra getest op suiker en getest op eiwitten in urine. Van niks was het geval. Gewoon een groot kindje. In die drie weken waren alle ctg filmpjes stabiel en goed. Alleen bleef het bewegen uit. Op echo konden ze wel zien dat het bewoog maar te kleine bewegen om voor mij te voelen.  Nadat mijn bloeddruk steeds hoger werd, vruchtwater krap werd, en soms het hartje van de baby vlak was op de ctg. Hebben ze team overleg gehad om mij in te leiden met 38 weken. 
Op maandag moest ik langs komen voor onderzoeken om te kijken of dinsdags een ballon geplaatst kon worden.  Toen ik thuis kwam van dat onderzoek merkte ik dat ik steeds pijnlijkere krampen kreeg ( had al 2,5 week constant krampen/harde buiken) toen ze sochtends het ballonnetje  wilde plaatsen waren ze verbaasd dat ik 3cm ontsluiting had. Doordat er te weinig personeel was werd ik weer naar huis gestuurd. En zouden ze bellen wanneer er plek was.
Disndag op woensdag nacht merkte ik dat ik vocht verloor.  Woensdag ochtend werd ik gebeld door ziekenhuis hoe het ging. Toen ik aangaf dat ik vocht verloor mocht ik dan toch komen. Na onderzoek kwamen ze er achter dat Mijn vliezen waren gescheurd.  En mocht ik eindelijk blijven. Om 11 uur ben ik aangesloten aan de weeenopwekkers. Ik heb best een hoge pijngrens en zodra ik pijn krijg word ik juist erg actief en ga ik veel praten om afleiding te zoeken. Ik had dat al aangegeven maar toch bleven ze de weeenopwekkers steeds hoger zetten : mevrouw uw bent nog veel te fit. De weeen zijn nog niet sterk genoeg.
Tot dat ik in een weeenstorm terecht kwam niet meer kon puffen van de pijn en mijn hele lichaam verkrampte . Toen ik na 3 uur weeenstorm regelmatig flauw viel en mijn hele lichaam aan trillen was doordat ik de controle over mijn lichaam kwijt was. En ook nog steeds maar 4 cm ontsluiting had.  Heeft mijn vriend ingegrepen en gezegd dat ik een ruggenprik moest krijgen. Ze probeerde mij eerst nog te begeleiden door samen te puffen. Maar al snel zagen ze dat het met mij niet meer goed ging ( dit heb ik van horen zeggen want ik was zelf totaal ban de wereld) 
Uurtje later mocht ik eindelijk een ruggenprik en kon ik eindelijk weer adem halen. Helaas reageert mijn lichaam niet de ruggenprik want na een half uur keerde de pijn terug.  Vanaf dat moment raakte ik volledig in paniek en werd het flauwvallen en stoppen met ademen alleen maar erger. Ik kreeg vanaf dat moment een arts die constant bij mij bleef zitten om mij in de gaten te houden of ik wel bleef ademen en of het met de baby goed bleef gaan. 
Om 2:00 had ik nog steeds maar 8 centimeter ontsluiting na weer inwendig onderzoek kwamen ze der achter dat het nog steeds vast zat achter mijn schaambeen en dat hij zijn handje naast zijn hoofd had liggen. Omdat ik al 3 uur in verschillende houdingen had gelegen en het niks hielp hebben ze hem geholpen langs mijn schaambeen en had ik direct volledig ontsluiting... en was ik volledig pijn vrij ( wat een verademing was na 2,5 dag krampen en weeen) 
Helaas stopte op dat moment ook mijn weeen. En kwamen ze ook niet meer op gang met opwekkers. Toch mocht ik proberen op eigen kracht te gaan persen. 
Na 2 uur persen hoorde ik ze zeggen dat de baby het moeilijk kreeg en dat ik nog een kwartier zelf mocht proberen. En gelukkig is dat gelukt en werd na 15 uur weeenstormen onze zoon geboren. 
Achteraf kreeg ik te horen dat ze meerdere malen op punt hebben gestaan om een keizersnede te gaan doen. Omdat het voor mij gevaarlijk aan het worden was.  Alleen doordat de ruggenprik ook niet werkte waren ze bang dat ik dan onder algehele narcose zou moeten. Op 1 of andere manier heb ik toch telkens mijzelf herpakt waardoor ze gelukkig elke keer de keizersnede konden uitstellen. 
Na de bevalling merkte ik door de verhalen van mijn vriend en van de artsen hoe heftig mijn bevalling is geweest. Zelf had ik het idee dat het er allemaal maar gewoon bij hoorde. 
Echt een tip als je ingeleid moet worden: 
geeeef heel goed je grens aan. Ze hebben mij achteraf veel te veel weeenopwekkers gegeven omdat ze dachten dat mijn weeen wel mee vielen ( Ik had beter kunnen klagen en zeuren ipv mijzelf groot willen houden.) 
Nu na 2,5 week heb ik nog steeds erg last van mijn bekken en Vermoeden ze dat ik het een en ander gekneusd heb daar beneden.  
Maar we mogen niet klagen want wat een  bijzonder gevoel is het om mama te zijn!
Het lucht mij enorm op dat ik ook echt positieve verhalen zie op het forum. En dat mijn verhaal toch wel beetje uitzonderlijk is.  Ik zou anders niet begrijpen dat sommige mensen zovaak die bevalling aan durven te gaan. 
Sorry voor mijn lange verhaal. En hoop niet dat ik jullie bang heb gemaakt. 
? 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan