Op het moment wordt het werken steeds zwaarder. De ischias begint steeds meer op te spelen en soms kan ik daardoor gewoon bijna niet lopen. Heel vervelend als je nog een kleine hebt rondhuppelen en 's avonds weer aan het werk moet. Ik moet er denk ik toch maar aan geloven dat ik met vervroegd verlof moet helaas. Collega's zijn helaas niet allemaal zo flexibel dat ze de zware taken willen ruilen. En zware taken, fysiek valt dat eigenlijk ook wel mee, maar je merkt dat we dan erg verwend zijn daar wat werken betreft. Onder zware taken vallen voor mij op dit moment onder cliënt helpen met douchen en kleding/schone was opruimen. Normaal gesproken is dat helemaal niet zwaar, maar aangezien ik de enige ben die dat werk daar doet en de andere collega's eigenlijk nooit is het hun toch te veel. Zelf ben ik verzorgende-ig en heb op somatiek gewerkt, met dementerende ouderen en zwaar lichamelijk beperkten. Nou dat is pas zwaar. Dit is puur en alleen maar begeleiden en de clienten worden nu eenmaal ouder en hebben dus ook steeds meer zorg nodig en dat vergeten een aantal begeleiders wel eens. Het is niet alleen meer begeleiden het is ook meer zorgen. Maar ja... ik heb binnenkort/volgende week een gesprek met mijn leidinggevende om te kijken wat ik nog wel kan doen en wat niet. Maar veel hangt ook af van de flexibiliteit van de andere collega's. We zullen het wel zien. Anderen hier ook problemen mee?