Precies zoals harde buiken voelen inderdaad!! Heb ze gelukkig een paar keer gehad en met wat meer rust, dus gewoon wat vaker gaan zitten tussen de taken door, heb ik er al een tijd geen last meer van. Ik ben al een tijdje bezig met zwangerschapszwemmen wat echt wonderen doet voor me onderrug! Na een week gewoon toe aan het zwemmen omdat ik weet daarna weer even pijntjes vrij te zijn. Ik begin echter over 2 weken met yoga om me metaal en lichamelijk goed voor te bereiden op de bevalling! Daar gaat me partner ook een keer mee naar toe, maar niets zweverigs hoor, is eigenlijk meer een workshop die keer dan de yoga zelf! Heb een yogadocent die heel down to earth is, vooral praktisch echt super fijn om al die tips te krijgen. Dit is me eerste kindje dus wil me goed voorbereiden!
Daarnaast gaat het super hier! Ik voel de kleine met 20 weken echt duidelijk en merk dat hij wekelijks echt sterker wordt. Mijn buik maakt nu met 24 weken soms hele gekke vormen haha! Geniet er zo van! Had gister een dag dat ik hem amper voelde maar ook het gevoel dat hij gedraaid was, hij lag me niet lekker zeg maar. Dus denk dat hij naar binnen schopte ipv de gebruikelijke zijkant van me buik! Gelukkig ging hij gister avond weer even los dus dat stelt weer gerust.
A.s. maandag met 25 weken hebben we een 4D echo, ik ben zoooo benieuwd! We nemen de opa's en oma's mee, dus gezellig uitje. Kan niet wachten om een gezicht te zien van ons kleintje, toch al een soort van kennismaking!
Al dat samen zorgt wel een beetje voor de roze wolk waar ik de afgelopen weken op zit. Zo heerlijk om onbezorgd te kunnen genieten van de zwangerschap! Voel me zo gelukkig dat het voor ons weggelegd is, want kan ook zooo anders zijn besef ik! Echter voel ik me ook heel vaak alleen. Ik heb zeker vriendinnen maar die zijn allemaal druk met hun eigen leven. Me ouders zijn niet zo continu bezig met een ander. Ik merk dat ik het echt wel moeilijk vindt dat ik vaak alleen de dingen kan delen met me partner. Niemand die uit zichzelf vraagt hoe het gaat zeg maar. En als ik dan een mijlpaal heb, voelt dat heel alleen omdat tja je het niet kwijt kan. Ik had het dan laatst met me partner ook over de verwachting dat er een babyshower georganiseerd zou worden voor me, of die verwachting dat iemand dat zou doen wel realistisch is.. en we kwamen al gauw tot de conclusie dat dit waarschijnlijk niet gaat gebeuren. Dat maakt me wel verdrietig om te beseffen dat niemand zich geroepen genoeg voelt om dat op zich te nemen. Mja wie weet... zolang ik en die kleine goed gaan, want dat is toch wel het aller belangrijkste!