Vandaag een beetje een dipje en ik moet het van mij afschrijven ?. Zoals jullie misschien wel weten wonen mijn vriend en ik allebij nog thuis en zijn we druk opzoek naar een woning. Tijdje geleden hadden wij een bezichtiging bij een super mooi appartementje met twee slaapkamers. We zagen het helemaal zitten maar wilde niet te enthousiast zijn. Zal toch wel niks worden dachten we. Tot we gebeld werden dat we eerste keuze zijn en onze gegevens op mochten sturen. Zo gezegd zo gedaan. Vandaag hebben wij echter het bericht gekregen dat ze toch hebben gekozen voor een ander stel. We voldoen aan alle (inkomens)eisen alleen omdat ik geen vast contract heb durven ze het niet aan. Ik baal hier zo van, vooral omdat het iets is waar ik gewoon niks aan kan doen. Je houd er wel rekening mee natuurlijk, maar ergens ben je er toch over aan het dagdromen. Door de hormonen ga ik ineens denken "hebben we er wel goed aan gedaan dit kindje te houden?" En daar voel ik me dan onwijs schuldig over. Stom natuurlijk, want we wisten onze situatie van tevoren al en we hebben geen seconde getwijfeld. Wij willen dit en we waren toch al aan het zoeken naar een woning dus het zal wel goed komen, dachten we. Alleen nu het steeds dichterbij komt en we al een aantal bezichtigingen en reacties verder zijn word ik steeds onzekerder. We worden continu teleurgesteld en het voelt alsof het ons niet gegund is en we vast zitten.
sorry voor mijn ellelange hormonale gezeur, maar ik moest het kwijt ?.
gelukkig gaat het met de kleine goed en ondanks alles kijken we er onwijs naar uit haar vast te houden.
Ik ben nu 24w3d en heb totaal geen fijne zwangerschap tot nu toe. Dit is overigens mijn 3 kindje.