Hoi meiden! Ik lees nog vrolijk met jullie mee. Volgende week de eerste echo: ik vind het zo spannend.? mijn gevoel zegt dat t allemaal wel goed zit, maar je weet het nooit. Ik las net een berichtje hier op het forum waar ik gewoon van moest huilen. Afgelopen zondag kregen we te horen dat iemand uit onze gemeenschap met 7 maanden zwanger te horen kreeg dat het kindje in de buik is overleden. Ik krijg daar zo huilbuien van! Dan denk ik; ooh ik hoop zo dat het ons bespaard blijft!. Mijn schoonzus hoeft nog maar 3 weken, dan is ze uitgeteld. Ik sta er allemaal net even wat extra bij stil dat het toch maar een wonder en zegening is als het allemaal goed mag gaan en je een gezond kindje op de wereld mag zetten. Vorige week was moeders voor moeders hier en ben inmiddels druk bezig met de flessen te vullen. Meeen wat ga ik toch over mn nek van die alcohollucht in die flesjes om de urine goed te houden. Maar vind het, juist door o.a. dit soort verhalen, mijn morele plicht om een kleine bijdrage te leveren voor andere mommy's to be. Ik word soms een beetje overweldigd door t besef dat we echt heel gelukkig mogen zijn. En we zijn de 'gevarenzone' nog niet uit hoor, morgen precies 6 weken dus op de helft van de 'zone'. (Zo gek; je bent 6 weken maar zit dan in je 7e week... ben niet zo'n rekenwonder?). Ik vind t leuk om bekende namen terug te zien en wens iedereen alle goeds toe dat ik kan wensen♡.
-zo... ik heb het weer even van me af kunnen schrijven?. Sorry als het misschien wat warrig over komt...?
-zo... ik heb het weer even van me af kunnen schrijven?. Sorry als het misschien wat warrig over komt...?