Voor wie na een halfjaar nog niet zwanger is

Marr ik snap je zeker! Ik denk dat het voor mannen toch anders is. Ik zat tot een maand geleden ook erg in de knoop met mezelf. Nu gaat het wel weer maar dat komt omdat ik de hoop heb opgegeven dat het vanzelf gaat lukken en ik leef toe naar de afspraak met de gynaecoloog. En ja ik heb het ook moeilijk met zwangeren om me heen en voel me daar schuldig over. Je gunt het ze wel maar jezelf ook omdat het al zo lang niet lukt en de wens zo enorm groot is. Maar ik geloof dat het voor de meesten uiteindelijk wel goed komt, dus ook voor jullie! Het kan soms alleen zo lang duren helaas. Hoelang zijn jullie bezig? 
 
Marr en Marianna, inderdaad je gunt het iedereen maar jezelf nog het meest! Ik zat dus gisteren bij de kliniek en daar zaten twee stellen die hun peutertje mee hadden. Een van die stellen had het al over babynamen. Ik geniet er echt van, maar ben ook een beetje jaloers. En dan heb ik nog wel twee bonus(puber)dochters in huis wonen! Dat was gisteren wel een troost. 
Mannen hebben soms echt een bord voor hun kop. Dat oergevoel wat vrouwen al voor een zwangerschap hebben, komt bij hen pas na de bevalling. Onwijs irritant.
 
Hoi Marianna en lapjesendraadjes, thanks voor jullie reactie. Wij zijn inmiddels 7 rondes echt bezig, maar ondertussen al bijna 9 maanden verder. Ik heb 1 cyclus gehad waarbij ik meer dan 3 weken over tijd ging en iedereen er eigenlijk al vanuit ging dat ik zwanger was, maar ik bleek niet zwanger te zijn. Na die periode heeft mn lijf t weer opgepakt met een gemiddelde cyclus van 30 dagen. Ik heb al een gezonde zoon van ruim 2, dus mag niet zeuren eigenlijk, maar ik zou m dat broertje of zusje zo gunnen.. hij noemt zelf steeds een zusje.. in onze vriendengroep is iedereen zwanger van nr. 2. Thanks voor jullie bemoedigende woorden! 
 
Hier ook nog steeds gierende hormonen maar ik ben toch bang dat het niets is... Altijd voor ik ongesteld moet worden heb ik even een soort van black-out met mijn epilepsie. Weet ik echt even niet wat ik nou wilde doen. Net ook weer met spugen erbij. Ik blijf maar met regelmaat misselijk, maar ik denk dat moeder natuur me gewoon weer voor de gek houd... zondag viert vriendlief zijn verjaardag en beide nichten die komen zijn zwanger. Hoewel ik hoop de oudste niet te zien want dat is gewoon niet een leuk persoon. Nu ze rond nieuwjaar is uitgerekend is haar humeur er niet beter op geworden en het was al een vreselijke heks...
 
@Marr, deels snap ik je. Alleen jij hebt tenminste al een kindje. Ik ben al een nakomertje in de familie, en zrlfs al was het gelukt dit jaar zwanger, nog geen garanyie dat mijn kind dan met die van mijn nicht kon opschieten.
Toch spookt dat wel per maand door mijn hoofd. Ik ben enigstkind. Het was mooi als mijn kind leeftijdsgenootjes had die ver familie waren. Maar met elke maand die verstrijkt komt er meer verschil. Beide nichten alweer voor de 2e en daar zal het wel bij blijven. En wij blijven maar met lege handen staan...
Daarom hier nog steeds een dubbele kerst. Dan zie ik op facebook blije mensen met hun kindje en dan denk ik, ik mis iets. Fit hadden wij ook kunnen zijn...
 
Allereerst proficiat voor Mientje en Fishy! Geen beter cadeau om het jaar mee af te sluiten!
Muts, ik wist niet dat de kans op verstoppingen in de eileiders vrijwel nihil is als je nooit chlamydia hebt gehad. Het houdt me soms wel bezig en ik zou graag de bevestiging krijgen dat alles daar ok is... Bij mijn volgende bezoek aan de gyn zal ik er eens naar vragen.
WilKindje, hoe was de tweede echo? Hopelijk kregen jullie goed nieuws. 
Alias, succes met de IUI! 
Lapjesendraadjes, vreemd dat de ovulatietesten geen duidelijkheid gaven. Ik herinner me wel nog dat ik dat ook niet had in de ronde dat ik zwanger werd. Toen moest ik echt turen om er de donkerste streep uit te halen. Test je 's ochtends en 's avonds? Maar sowieso zou ik ook aansturen op echo's om je eitje te volgen. Toch spijtig om zo kansen verloren te laten gaan!
Mandareintje, heel herkenbaar die somberheid en dat machteloze gevoel. Normaal zat ik nu met een dikke buik aan de feesttafel... Ik vind het moeilijk om je advies te geven omdat ik zelf ook nog moeilijke momenten ervaar. Focus op wat goed gaat in je leven en zoek wat afleiding in 'huis/tuin/reis-projectjes', maar laat het verdriet ook zeker toe. Het kan je op de meest onverwachte momenten plots overvallen. Ik denk dat enkel een nieuwe, goede zwangerschap bij mij het verdriet kan wegnemen... 2020 moet gewoons ons jaar worden!
Bo-Belle, ook voor jou spannende dagen in het verschiet!  
Jutjul, ik ben 34 en we gaan richting 1 1/2 jaar proberen. Succes met de IUI, het kan best zomaar eens raak zijn! 
Het zaad van mijn vriend is perfect in orde, dus ben ik er wel mee bezig dat er bij mij iets foutloopt. Misschien dat mijn eicelkwaliteit niet opperbest is? Dat ik bv. maar eens om de zoveel tijd een goed springend eitje heb en dat het daardoor langer duurt? Heeft iemand een idee of de eicelkwaliteit meetbaar is? Of tips om die te verbeteren?
 
 
Knuffeltjeee hoe is het met jou gegaan deze kerst? Was de nicht een beetje te verdragen?
PennyLane, ik hoef maar een keer per dag te testen. Normaalgesproken had ik echt hele duidelijke knaltesten. Dit is echt voor het eerst dat het zo is gegaan! Ik moet over zo'n 1,5 week weer voor een echo en dan ga ik vragen hoe zij er tegenover staan om deze ronde op dag 12 en 15 een echo te doen. Op zich heb ik nog wel vertrouwen in de testen, maar ik voel me een ietsiepietsie onzeker nu.
Ik heb echt geen idee hoe je de celkwaliteit kan meten of verbeteren. Kan een arts daar iets over zeggen?
 
Helaas rond 23:30u toch ons kindje verloren met 8+3, gelukkig wel 2x een mooi kloppend hartje mogen zien ☺️ We wisten al dat de kans klein was dat we het mochten houden, het vruchtzakje was veel te klein. 
Mag ik me terug aansluiten bij het groepje? Na 14maanden was het raak, nu helaas toch geen kindje ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan