Mandareintje, wat een klotesituatie zeg! Ik weet ook even niet goed wat zeggen.. Dat de emoties nog niet direct komen is wel normaal, vooraleer zo'n nieuws binnendringt heb je toch even tijd nodig denk ik. Wat een afvalrace is dit.. Ik geef je alvast heel veel liefde en knuffels!
Wat betreft mijn gevoel na de miskramen, ik zou het zelf eigenlijk niet echt weten.. Het leven draait gewoon door, dus moeten we zelf wel mee gaan in die flow. Ene moment gaat al iets beter dan het andere.. Het enige dat ik wel weet is dat ik gewoon nu een kind zou willen. Ik denk dat ik ook een vorm van PTSS heb (als ik het zo mag noemen). Bij de controle-echo van mijn curretage kreeg ik echt een kleine paniekaanval. Puur om de echo, wetende dat er niets te zien zou zijn hé.. Ik had helemaal hetzelfde gevoel als toen tijdens onze 2 12-weken echo's. Dus ik heb ergens ook wel schrik voor een volgende zwangerschap hoor. Wat als?? Maar de schrik voor herhaling is toch kleiner dan de wens voor zo'n klein dropje. Zoals je dus kan zien, mijn gevoelens en gedachten gaan van de ene naar de andere kant :').
Zwindo, bedankt! Ik hoop hetzelfde voor jou (en uiteraard iedereen op dit forum!)
Wilkindje, frustrerend hé, dat je lichaam niet doet wat je zou willen? Ik hoop dat je toch een beetje goed nieuws krijgt bij de fertiliteitsarts!
