Vriend geeft dubbele signalen voor kindje

@Zwaantje
Mijn vriend is 25 en ik ben 27 jaar. Bij ons is het omgedraaid hihi. Heel fijn dat het bij jullie zo goed loopt, en dan je er fijn over kan blijven praten. Heb je weleens geprobeerd je cervix slijm te onderzoeken? Dat kan mij precies wijzen op mn ovulatie, je slijm word dan echt heel rekbaar en doorzichtig. 
Ik snap wel dat de mannen het niet met te veel druk willen, dan is de lol er zo snel vanaf! We hebben alle tijd en anders kunnen we hier op het forum ons ei kwijt haha
 
@Olifantje Ja ik controleer mijn cervix slijm ook en weet daardoor ook redelijk goed wanneer ik in de vruchtbare periode zit. Ik gebruik de ovutesten daarnaast als bevestiging. En inderdaad fijn dat we hier af en toe ons hart kunnen luchten, dat is heel fijn. Lekker je gedachtes van je afschrijven en weten dat je niet alleen bent. 
Ik duim voor ons!
 
@olifantje ik vond het moeilijk soms om een balans te vinden tussen wel aangeven wat ik wil, maar hem ook de ruimte geven om uit te zoeken wat belangrijk is. Vorig jaar hadden we wel een moeilijk moment waarna hij ook een aantal keer met een coach is gaan praten. De maatschappij is tegenwoordig voor ons allemaal veeleisend... En daar moeten we onze weg in vinden. Het leek het mij ook niet waard als we door mijn kinderwens uit elkaar zouden gaan. Wat ik soms ook wel moeilijk vond was dat toen we elkaar leerden kennen hij zonder twijfel zei later wel kinderen te willen. Maar misschien is het ook wel makkelijker als het nog niet zo concreet is...
 
@olifantje
 
Mijn man is bijna 33 en ik ben net 31 jaar geworden. Mijn man wilde eerst altijd graag 2 kinderen en ik geen, maar na de geboorte van ons zoontje is dat omgedraaid. Hij vond het eigenlijk wel prima zo met z'n drietjes terwijl ik juist kriebels kreeg voor een tweede kindje. Die kriebels hebben bij mij overigens wel echt bijna 3 jaar op zich laten wachten hoor. Waarschijnlijk toch die biologische klok toen ik dichterbij de 30 kwam? en precies toen het begon overleed mijn schoonmoeder dus. Volgens mij was m'n man stiekem ook een beetje geschrokken van de kosten die een kindje en alle aanverwante zaken met zich meebrengen en bang dat we niet genoeg ruimte zouden hebben voor een tweede. Hij vindt het wel echt heel fijn om vader te zijn. 
Ik vind het wel naar om te lezen dat je zo heen en weer wordt geslingerd door je vriend. En dat je hierdoor zo van slag raakt. Zou prettig zijn als hij een eenduidig antwoord zou geven. Ik begrijp wel dat je het nu voor jezelf weer even wilt loslaten. Heeft hij je wel kunnen uitleggen waarvoor hij precies zo bang is? Misschien wel handig om daarover te kunnen praten samen. Of misschien dat hij met vrienden, kennissen of broers die al kinderen hebben kan praten. Mits die hem natuurlijk niet nog angstiger maken ?
 
@Mamarielle
Het is ook lastig om tegenwoordig te werken, vrienden,familie, huishouden  en je eigen relatie te onderhouden. Merkte je verschil nadat hij bij een coach is geweest? Ik vind die balans ook moeilijk, gister maar even de garage in gelopen en gezegd ik heb even baby feeling, mag ik een knuffel? Komt allemaal wel goed zegt ie dan...
 
@ Lilo,
Ah wat grappig dat het zo wisseld bij jullie, komt de 2e nog of liever wachten? Hoe was het voor jou om toch aan kids te beginnen? Ja mn zin in een gezin samen is even weg, dit komt meer omdat we het enthousiasme niet kunnen delen (om de knoop te doorhakken) en dat hou je niet lang vol. Vind het soms wel stressvol, morgen moet ik ongesteld worden en tot nu toe alleen maar oud bloed maar geen buikpijn of andere signalen die ik normaal wel heb, denk soms wel eens ja wat als het per ongeluk raak is, dan is het ook nog niet 100% welkom? we gaan het zien ik hoop echt dat hij deze vakantie tot rust komt en we wat gaan beslissen 
 
Mn vriend vind het vooral heel eng, we hebben niet echt de leukste gezinnen om ons heen (veel problemen) en ik moet toegeven dat maakte mij eerst ook onzeker of ik wel kinderen wilde. Verder geeft hij vaak aan dat hij er niet met zn vader over kan praten, kortom ik denk dat hij de bevestigen mist van zijn omgeving en naasten (behalve ik) 
 
@olifantje
We doen ons best voor de tweede, maar door de PCOS al een jaar aan het proberen. Gelukkig heb ik niet echt haast ?
Ik weet al iets van 10 jaar dat ik PCOS heb en de gynaecoloog heeft me toen verteld dat ik maar 8%-12% had om natuurlijk zwanger te worden. Dus behalve dat ik niet echt kinderen wilde dacht ik ook dat het überhaupt niet zou kunnen. Ik heb dus niet echt een bewuste keuze gemaakt om aan gezinsuitbreiding te beginnen. Ik was gewoon ineens zwanger en heb toen gekozen om ervoor te gaan omdat de andere opties niet goed voelden. Uiteindelijk was dit het mooiste wat me ooit kon gebeuren, want ik blijk het geweldig te vinden om moeder te zijn en we zijn heel content met z'n drietjes.
Ik snap wel beter waarom je vriend het eng vindt als jullie alleen maar minder leuke dingen om jullie heen zien gebeuren. Het is dan ook wel lastig om daar doorheen te kijken en te bedenken dat jij het zelf anders (beter) zult doen.
Ik denk wel dat je je niet druk hoeft te maken over als het ineens toch raak is. Je vriend heeft wel meermaals aangegeven dat een "ongelukje" welkom is, toch? En behalve dat klinkt het wel alsof jij er echt klaar voor bent. Dus mocht er toch plots een verrassingskindje komen dan zul je versteld staan hoeveel je dan ineens aankan en doet om te zorgen dat het je kindje nooit aan liefde ontbreekt. 
 
Het is ook lastig om tegenwoordig te werken, vrienden,familie, huishouden  en je eigen relatie te onderhouden. Merkte je verschil nadat hij bij een coach is geweest? Ik vind die balans ook moeilijk, gister maar even de garage in gelopen en gezegd ik heb even baby feeling, mag ik een knuffel?
nou inderdaad. Ja ik merk wel verschil, ik denk wel dat hij beter dingen los kan laten. Hij is wel ambitieus, wil het liefst 20 dingen tegelijk bereiken, maar nu wel makkelijker om keuzes mee te maken. En uiteindelijk kwam hij zelf naar mij toe dat als er dan toch kinderen zouden komen hij dat het liefst met mij wilde. Tuurlijk blijft het spannend en weet je nooit precies wat er komen gaat, daarom ben ik ook blij dat het bij ons in de eerste ronde direct raak was. Dan duurt de onzekerheid toch het kortst... Toen we het net gingen vertellen reageerde hij ook nog enthousiaster dan ik had verwacht, iedereen in zijn omgeving waar we het er over gehad hadden zegt dat hij wel een goede vader wordt en dat denk ik ook. Hij heeft zelf nog wat moeite dat te geloven, maar we gaan het meemaken. 
Wat je zegt over bevestiging enzo dat kregen wij ook wel bij zus en zwager, weet niet of jullie met andere familie een dergelijke goede relatie hebben. Zal misschien ook niet altijd wonderen doen, maar kan soms best fijn zijn om het er met anderen ook eens over te hebben. En dan hoef jij niet alle overtuiging te doen.
ik heb ook weleens gelezen dat het soms helpt als jij aangeeft wat je er moeilijk aan vind, als je het alleen maar ophemelt of positief over bent en een ander ziet dat niet is het makkelijker om je hakken in het zand te zetten terwijl als je laat zien dat jij ook wel wat beren op de weg ziet dat hem ruimte kan geven om aan te geven wat hem er juist leuk aan lijkt waardoor de drempel uiteindelijk lager wordt... heel verhaal maar misschien kan je er wat mee :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan