Wie kiest er bewust voor één kindje?

Hi allemaal

we hebben allemaal die twijfels dus, en kriebels. Vandaag hadden we het er weer over maar hoe betaal je in gods naam 2 kinderen 3 dagen creche, ik kan dan net zo goed stoppen met werken, we betalen nu al  750 per maand voor 3 dagen en dat keer 2? tuurlijk krijg nog een deel van werkgever en belasting, maar er blijft toch nog iets van 550 over wat door ons betaald word. En dat zijn dan alleen de creche kosten.

Leuk joh een mini malteser. Wij hebben vroeger altijd honden gehad, het zijn echt lieve speelkameraden. Als je ziek, verdrietig was kwam je hond bij je liggen, kan er mee stoeien. Wij hebben een zoontje trouwens, en hij is gek op dieren, maar hij is net 2 maanden 2 geworden dus we wachten nog tot volgend jaar.

En Ger, wij waren met zijn 3-en thuis maar we hadden onze eigen vriendjes en vriendinnetjes. Ook op vakantie. Tuurlijk het zal best gezellig zijn met een broer of zus, maar goed, ik weet het nog niet. En wat ik eerder zei over het goed doen, dat is mijn mening he, iedereen moet dat natuurlijk zelf weten, ik wil mijn kind  afwisselende en culturele dingen meegeven, weekendjes weg etc. etc. en dat kost gewoon meer met 2 kinderen hoe je het ook wend of keert. Wij hebben het echt niet slecht en we zouden het misschien best kunnen betalen, maar dat gaat het spontane er wel af, als we willen gaan we dit weekend weg, dat kan dan niet, of je moet sparen etc. En dat is niet echt mijn manier van doen. Je bent inderdaad nog jong maar je hebt gelijk het is ook niet leuk om 10 jaar verschil tussen je kinderen te hebben, daar hebben ze zelf al helemaal niks aan, dan is het net of je 2 keer een enigst kind hebt, die spelen echt niet meer met elkaar.   Ons zoontje is ook gek op andere kinderen, maar ja, hij is ook stik jalours als ik een baby in mijn armen heb dan vind hij dat niet fijn, verre van zelfs.

groetjes,
lia


 

hallo allemaal

ja ger je moet het ook voor jezelf goed uitvinden of je het wel of niet wilt dat zal ook jij alleenmoeten doen ik denk dat anderen je niet kunnen helpen ik heb er een jaar over gedaan wel en niet doen!

je vroeg me of ik het wel zou doen asl ik al die medische toestanden niet gehad zou hebben en het andwoord daarop is JA!
we hebben kans op een gehandicapt kind de kans is 50/50   dus dat had me nog niet zo tegen gehouden mijn zoontje is ook gezond geboren al was het een ongelukje (voor mij een geluk bij een ongeluk) ik heb ook niet het gevoel dat ik een gehandicapt kind zou krijgen daar maak ik me niet zon zorgen over maar de zwangerschap vergiftiging met de hele hoge bloeddruk baart me meer zorgen ben heeeel bang dat ik het niet overleef als ik er weer een kindje bij zal nemen als ik er aan denk krijg ik helemaal een raar gevoel over me heen die zegt van niet doen en dat gevoel heb ik erg vaak gehad! ik vidn het heel moeilijk asl ik mensen zie die zwanger zijn of met een baby lopen dan denk ik waarom is het mij niet gegund waarom kan ik niet fatsoenlijk een kind voldragen heb de eerste maanden alleen maar gespuugd dat ik er voor in het ziekenhuis moest liggen met sondevoeding en al! en dan de laatste helft de rest van de mankementen mijn lichaam is niet geschikt om kinderen te krijgen denk ik! en helpp syndroom is al vaker bij ons in de famillie voor gekomen dat moeder en kind voor de dood weg gehaald is en dat is wat me tegen houd!

ik moet je wel eerlijk zeggen nu ik zo iedere avond even met jullie op de comp praat maakt het voor mij wel makkelijker eindelijk eens mensen om me heen die hetzelfde denken en wij zijn een beetje van de zelfde leeft ben 22 geworden in mei!
ik zie om me heen alleen maar zwangere mensen 3 nichten van me zijn zwanger en ik moet zeggen ik heb dagen dan beurt me dat niet op soms kan ik er wel om huilen ( en doe het ook wel eens) maar mijn verstand zegt dat ik het niet moet doen dat ik een goeie keuze maak maar mijn gevoel kan ik jammer genoeg niet helemaal omschakelen nog al is het al een stuk gesleten als ik naar mijn zoontje kijk en ik denk aan wat me kan overkomen is het allemaal goed dan heb ik er een goed gevoel bij ach soms heb je van die dagen dan zit het tegen!


en inderdaad ik geef je gelijk je zal gauw eenkeuze moeten maken als je het voor je kindje wilt doen dan zal je er ook gauw mee moeten komen ik wou het naar zo veel jaar ook niet meer wat hebben ze er dan aan krijg je straks ook nog te horen ben geen oppas! want dan zijn ze zo oud willen ze niet met hun broertej of zusje wat doen ze willen met vrienden op pad en geef ze eens ongelijk!

nou ik hoor  nog wel wat je doet! 1 kind is wel makkelijk je hoeft niet alles van te voren te overleggen en rgelen als je wat wilt met 1 kind kan je nog wel gauw op de dolle pof wat doen ze hebben wij net maar besloten dat we naar kids city in borne gaan morgen mijn zoontje helemaal door het dolle heen nou lekker een dagje weg met zijn drieen dat gaat wel makkelijker dan dat je er nog 1 bij hebt je moet altyd naar het leeftyds verschil kijken is er wel iets voor allenei te doen en daar heb je nu geen last van! het heeft zo zijn voordelen!

ik weet zo als je al zei het is MOEILIJK MOEILIJK MOEILIJK

wat zegt je man/vriend er van wat wil hij graag dan?

groetjes van jamie
 
Hai Jamie,

Wel fijn inderdaad om hier zo over te kunnen kletsen. En wel leuk dat we qua leeftijd zo veel bij elkaar liggen.

Mijn vriend zou wel gewoon voor een tweede willen gaan. Hij zit daar niet echt moeilijkheden in. Maar hij wil ook nog wel een jaartje of twee wachten als dat zo uitkomt. En hij zou het ook niet heel erg vinden als er geen kindje meer kwam. Hij vind dat het belangrijk is, dat ík een goede keuze maak. Eentje waar ik achter sta (al is het misschien niet gelijk) en waar ik me goed bij voel. Voor mij zal het namelijk het zwaarst worden dus ja.

Weet je waar ik het meest bang voor ben? Dat ik opnieuw mijn vorige leventje van voor de baby ga missen. Dat had ik ook heel erg toen mijn zoontje geboren werd. Ze zeggen dat dit wel kwam door de PND. Maar dat is zo'n VERSCHRIKKELIJK GEVOEL dat wil je echt niet graag hebben. Gewoon spijt van je baby!! Dat is een rotgevoel. Daar werd ik erg verdrietig van.
En ik wil dadelijk niet hebben dat ik denk: waarom heb ik het nou toch gedaan? We hadden het zo fijn met z'n drietjes, waarom moesten we het nou weer moeilijker maken.

Gisteren las ik het verhaal van een moeder die zei: ja als je vier kinderen hebt moet je jezelf wel kunnen wegcijferen/opzij zetten.
Kijk en daar heb ik dus veel moeite mee. Ik geniet nog enorm van mijn eigen dingen doen. Even een weekendje alleen met mijn vriend of alleen iets doen enz. Dan laad ik erg op en kan ik er echt ook weer tegenaan met mijn zoontje. Ik ben bang dat dit minder zal worden als er een tweede bij is gekomen en dat dit ten koste gaat van mij. Ik heb echt tijd voor mezelf nodig. En dat moet ik ook niet onderschatten.

Het allervervelendste vind ik nog wel dat de klok meetikt. Al deze dagen dat ik nog twijfel zal ik niet zwanger raken en als ik dan uiteindelijk besluit om het toch te doen, dan heb ik al die dagen al weg gegooid. Ook een heel naar gevoel!

Ik vind het ook wel altijd bijzonder om te horen van moeders, zoals jij, die dan een tweede zwangerschap niet aandurven vanwege medische redenen, dat ze het toch zouden doen als het wel kon. Dat zegt ook al veel denk ik. En dat brengt me dan ook weer aan het twijfelen.
Wat zeggen de artsen trouwens bij jou over een eventuele tweede zwangerschap dan?

Liefs Ger.
 

hallo ger,

het lijkt mij inderdaad verschrikkelijk ja dat je een kindje hebt gekregen en dat je spijt hebt van je keuze!
ik ken dat gelukkig niet!
ik hoor wel in je verhaal dat je het er erg moeilijk mee hebt je hebt heel veel twijfels ik hoor je meer dingen zeggen waaromje het niet wilt dan waarom wel!
ja dat is echt moeilijk en inderdaad de keuze die je gaat maken is voor altyd! misschien dat ik het niet mag zeggen van je maar als ik je verhaal zo lees (begrijp me niet verkeerd wil geen bemoeial zijn) ben je nog niet toe aan een 2de kindje! en dat kan ook niemand jammer genoeg voor je veranderen weet je in je omgeving weten ze het allemaal zo goed gaat bij mij ook zo de 1 zegt ik deed het niet straks loopt het verkeerd af en de andere zegt juist weer ik gokte erop het kan ook goed gaan nou op je leven gokken daar do eik niet aan mee!

je vroeg wat de dokters er van zeiden ik heb direct toen ik na 6 weken van de verloskundige te horen gekregen dat het zo niet weer hoefde te gaan nee en dat hoeft ook niet maar ik ben internet eens over gegaan en gekeken wat er allemaal kan gebeuren als je het 1 keer hebt gehad en ik kan je zeggen daar word je echt niet vrolijk van! al heb ik veel vlagen gehad van ik wil het toch de laastte tyd heb ik het nie meer ik heb me erbij neer gelegd en ik denk nu zo moet mijn gezin bestaan uit 2 kinderen krijg ik het zo wel de 1ste is ook aan komen waaien zeg maar hahahha dus dan zal eht dan ook wel doen en zo denk ik dan heb ik de keuze zelf niet kunnen maken en ik moet je eerlijk zeggen misschien dat me dat zou overkomen dat ik er heel blij mee zou zijn zal natuurlijk wel schrikken maar dan is het niet andersja dan heeft het gewoon zo moeten zijn het lot bepaald! zo denk!

ik snap ook wle dat je zegt dat de klok mee tikt maar je bent nog jong je kindje is nog klein en ik heb al meerdere keren gelezen dat dit de slechtste leeftyd is ok kinderen te nemen dat je dat beter naar de 3,5 jaar kan doen omdat ze anders veel last van jalouzie kunnen hebben weet het niet hoor mijn zoontje heeft er geen last van maar heb je nou mijn neefje die heeft het wel heel erg! dus bij ozn 1tje zal het al gauw wat moeilijker gaan met een baby!

ja je keuze blijft moeilijk ik hoor je nog wel weer!

de groetjes   van jamie    

 
Zelf lijkt het mij absoluut niet leuk om alleen te zijn. Wij hebben nu 2 kindjes en kunnen ook nog gewoon alles doen. Maar ja, kinderen neem je niet je krijgt ze of je krijgt ze niet! Veel suc6 met je keuze!
 
Hoi Jamie,

Ik denk eerlijk gezegd dat je wel gelijk hebt hoor over dat ik misschien gevoelsmatig nog niet toe ben aan een tweede kindje. Dat denk ik zelf ook wel eens namelijk. En ik schreef net op een ander topic hier dat ik nog wel 2 jaartjes ofzo zou willen wachten als daar de tijd voor was. Maar ik vind dat die er niet is. Over twee jaar is mijn zoontje bijna 5, dan ga ik echt niet meer beginnen hoor voor een tweede. Dan zou hij iets van 6 (of misschien wel 7!) zijn als het baby'tje geboren wordt en dat vind ik echt een te verre "val" terug. Dan ga je van een zeer zelfstandig kindje terug naar een baby en die overgang vind ik persoonlijk teveel.
Dus helaas.

Ik heb nu een boekje gevonden in de bieb over hoe het is voor een kindje om enigskind te zijn. Dat vond ik wel heel prettig om te vinden. Ik ben benieuwd hoe ik erover denk als ik dat boekje uit heb. Alsof het nodig was dat ik dat boekje vond, dat vond ik wel grappig!
Het is zo moeilijk omdat mijn verstand en gevoel elkaar tegen spreken. Als ik dan een besluit neem op basis van mijn verstand, dan blijft mijn gevoel knagen en als ik een keuze maak op basis van mijn gevoel dan gaat mijn verstand weer twijfelen.
Dat is zóóóóóó vervelend!!!
Ik ben gewoon geneigd voor de makkelijkste keuze te gaan en dat is het niet te doen. Dan haal ik mezelf ook niet meer moeilijkheden op de hals, of althans het risico daarop.

Het is gewoon lastig en als je eenmaal de keuze gemaakt hebt dan kun je niet meer terug en dat vind ik ook een beetje eng. Maar goed het is nu eenmaal niet anders he?   We gaan het zien.
Weet je wat zo krom is? We fantaseren wel eens over het winnen van de loterij. Je kent dat wel, volgens mij doet iedereen dat wel eens.
Een grote som geld zou bij ons een heleboel makkelijker maken en mijn eerste gevoel is dan: dan neem ik gelijk een tweede! En dan vraag ik me af: waar komt dat dan vandaan? Dan zou ik dus opeens helemaal niets meer van die twijfels hebben die ik nu heb.

Nou heel verhaal weer, maar wel fijn om te kunnen spuien............

Liefs Ger.
 
hallo ger,

nou fijn toch dat je weer je verhaal even kwijt kunt ik lees het maar al te graag hoor en helemaal omdat we zo veel gemeen hebben!
trouwens echt toeval he dat je dat boek gevonden hebt ik denk als je dit gelezen hebt dat je ook wel een keuze kunt maken wat die dan ook zal zijn het moet gewoon zo zijn omdat je dit boek hebt gevonden ik geloof wel in zulke dingen!
ik vind het wel heel vervelend voor je hoor dat je je er nog niet bij neer kunt leggen en nog geen keuze kan maken ik weet precies wat je doormaakt ik heb er een jaar oevr gedaan om de knoop door te hakken.
en ja de jackpot willen we allemaal het grappige is ze vroegen mij laatst wat ik zou doen als ik die won ik zei meteen een kindje adopteren ik zal zelf niet zwanger willen worden ik heb te veel mee gemaakt met die vergiftiging en zo maar zal er wel 1 willen adopteren maar ik heb er nu geen geld voor anders had ik dat gedaan ik zou zon kindje wel een goed leven willen geven maar dat zit er niet in!
maar goed ik hoop dat je na je boek gelezen te hebben een besluit kan maken ik houd je verhaal in de gaten zit er elke dag wel even op en dan hoor je me wel weer
nou fijne avond en goed weekend en ik spreek je!

groetjes van jamie
 
Hai Jamie,

Dat boekje was inderdaad heel verhelderend. En het heeft zo moeten zijn dat ik het vond. Dat weet ik wel zeker. Ik geloof daar ook erg in allemaal.

Er zijn testen gedaan en bij bijna alle testen komen kinderen die alleen zijn of één broer of zus hebben minstens zo goed of zelfs beter uit de test dan kinderen uit een groot gezin. Er staat dat de mate waarin kinderen zich en hun intelligentie ontwikkelen afhangt van de band, aandacht en begeleiding van de ouders. Omdat enigskinderen en kinderen uit 2-kinds gezinnen die veel krijgen ontwikkelen ze zich vaak net iets sneller en/of beter.
Dat heeft me wel goed gedaan.

Alleen het nam ook iets weg. Nu kon ik het nergens anders meer vanaf laten hangen dan van mijn keuze. En dat is lastig. Ik heb gekozen voor het verstandigste en dat is dat er geen kindje meer bijkomt. Ik ben er best verdrietig van, want mijn gevoel stribbelt erg tegen. Ik wil het stiekem ook nog niet onder ogen zien. Verenig je verstand en gevoel maar eens als ze het met elkaar oneens zijn.
Ik weet dat het zo beter is en dat het de minst risicovolle keuze is, maar het steekt wel.
Gewoon nooit meer zwanger, nooit meer een baby'tje. Nooit meer alles anders en opnieuw meemaken. Ik ben er echt verdrietig van.
En toch voel ik ook ergens wel een opluchting. Het is besloten. Berusting.

Misschien als we nog wat jaren bedenktijd hadden, maar die hebben we helaas niet meer. We willen er ook niet heel veel jaar tussen hebben als we het zouden doen. Dus ja. Jammer.

Hoe ging jullie dagje weg? Had je wel een beetje lekker weer? Ik hoop dat jullie veel plezier hebben gehad.

Tot gauw maar weer.
Liefs Ger.
 
Terug
Bovenaan