Sjonge, ik vind het al heftig genoeg wat ik te verduren heb, (is ook wel zo, 
), maar jij en Anne hebben het echt ontzettend heftig... Hopelijk zet de verbetering door, idd...
Wel fijn he, het hartje horen? Ik heb het gisteren gehoord en dat was echt even ene oppepper, idd. Weet je weer even waar je het voor doet. Alhoewel ik niet heel vlot nu aan een tweede zal beginnen: daar zal ik wel ff wat tijd tussen nemen om en bij te komen van de zwangerschap en van bevalling en veranderde leven daarna...
Volgens de verloskundige zit ik, ondanks mislukte echo, toch eerder tegen de 12-13 weken dan pas bij de 9, (omdat het hartje zo goed te horen was en zo gemakkelijk tevoorschijn te krijgen was, en vanwege hoe ze mijn buik inschatte; baarmoeder goed voelbaar), en dat was wel een opluchting. Toen met die echo, toen ze zeiden dat ik zeker twee weken korter was, was dat zo'n tegenvaller! M'n eerste gedachte was toen echt: Shit, nog twee weken langer beroerd! Dus, als ik echt 13 weken ben vandaag, ga ik er maar van uit dat mijn klachten met een paar weekjes ook wel naar de achtergrond zullen verdwijnen, omdat ik pas bij 9 weken misselijk werd...
Kan me trouwens helemaal voorstellen dat zelfs je man je teveel was, Ik heb zelf met enige regelmaat migraine en dan kan m'n man erg lief doen, maar kan ik ondertussen echt denken: Ga alsjeblieft weg, laat me met rust, raak me niet aan, zeg niets! Alles is dan teveel :-( Ook altijd fijn als dat gebeurt waar m'n stiefkids bij zijn: die gaan dan ook hele lieve dingen doen, (tekeningen maken, kusjes brengen). Ik probeer altijd maar goeie-stiefmoeder-achtig te reageren dan en dapper te glimlachen, maar ondertussen, :-(
Anne, is inderdaad andere situatie, Wij hebben dus per plaats ook wel een lokatie waar ze een gemeenschappelijke ruimte met koelkast hebben, maar die valt niet eens onder HACCP, vanwege het feit dat de ruimte door dr vrijwilligers beheerd wordt... en om daar m'n moedermelk nou neer te gaan zetten, De gedachte dat iemand dat dan tegenkomt en denkt: He, wat is dat nou? Plus dat ik dan elke keer vooraf het daar neer moet gaan zetten, het daarna weer op moet gaan halen en op de volgende locatie weer hetzelfde liedje... Maar eens met m'n leidinggevende overleggen. bovendien zal ik dan voor in de auto ook een koelbox moeten hebben: er schijnen er te izjn die je op de sigarettenaansteker aan kunt sluiten, (gebruiken we die straks tenminste nog ergens voor, ;-D). Maar ik vind eigenlijkw el dat m'n baas die dan mag betalen, Wil ik hem best inleveren na einde van de BV, kan een ander hem weer gebruiken, want ik heb meer ambulante collega's,
Wel lekker om even te kunnen zeuren hier. Ik merk aan sommige mensen toch dat ze zoiets hebben van: Overdrijf je niet? Ehm, nee dus, zullen we ruilen? Lekker om even te delen met mensen die weten waar je het over hebt en die je serieus nemen, (doen mijn man en mijn collega's overigens ook, dat is ook wel erg fijn, maar op je werk kom je toch andere dingen doen, he?).
), maar jij en Anne hebben het echt ontzettend heftig... Hopelijk zet de verbetering door, idd...Wel fijn he, het hartje horen? Ik heb het gisteren gehoord en dat was echt even ene oppepper, idd. Weet je weer even waar je het voor doet. Alhoewel ik niet heel vlot nu aan een tweede zal beginnen: daar zal ik wel ff wat tijd tussen nemen om en bij te komen van de zwangerschap en van bevalling en veranderde leven daarna...
Volgens de verloskundige zit ik, ondanks mislukte echo, toch eerder tegen de 12-13 weken dan pas bij de 9, (omdat het hartje zo goed te horen was en zo gemakkelijk tevoorschijn te krijgen was, en vanwege hoe ze mijn buik inschatte; baarmoeder goed voelbaar), en dat was wel een opluchting. Toen met die echo, toen ze zeiden dat ik zeker twee weken korter was, was dat zo'n tegenvaller! M'n eerste gedachte was toen echt: Shit, nog twee weken langer beroerd! Dus, als ik echt 13 weken ben vandaag, ga ik er maar van uit dat mijn klachten met een paar weekjes ook wel naar de achtergrond zullen verdwijnen, omdat ik pas bij 9 weken misselijk werd...
Kan me trouwens helemaal voorstellen dat zelfs je man je teveel was,
Ik heb zelf met enige regelmaat migraine en dan kan m'n man erg lief doen, maar kan ik ondertussen echt denken: Ga alsjeblieft weg, laat me met rust, raak me niet aan, zeg niets! Alles is dan teveel :-( Ook altijd fijn als dat gebeurt waar m'n stiefkids bij zijn: die gaan dan ook hele lieve dingen doen, (tekeningen maken, kusjes brengen). Ik probeer altijd maar goeie-stiefmoeder-achtig te reageren dan en dapper te glimlachen, maar ondertussen, :-(Anne, is inderdaad andere situatie,
Wij hebben dus per plaats ook wel een lokatie waar ze een gemeenschappelijke ruimte met koelkast hebben, maar die valt niet eens onder HACCP, vanwege het feit dat de ruimte door dr vrijwilligers beheerd wordt... en om daar m'n moedermelk nou neer te gaan zetten, De gedachte dat iemand dat dan tegenkomt en denkt: He, wat is dat nou? Plus dat ik dan elke keer vooraf het daar neer moet gaan zetten, het daarna weer op moet gaan halen en op de volgende locatie weer hetzelfde liedje... Maar eens met m'n leidinggevende overleggen. bovendien zal ik dan voor in de auto ook een koelbox moeten hebben: er schijnen er te izjn die je op de sigarettenaansteker aan kunt sluiten, (gebruiken we die straks tenminste nog ergens voor, ;-D). Maar ik vind eigenlijkw el dat m'n baas die dan mag betalen, Wil ik hem best inleveren na einde van de BV, kan een ander hem weer gebruiken, want ik heb meer ambulante collega's, Wel lekker om even te kunnen zeuren hier. Ik merk aan sommige mensen toch dat ze zoiets hebben van: Overdrijf je niet? Ehm, nee dus, zullen we ruilen?
Lekker om even te delen met mensen die weten waar je het over hebt en die je serieus nemen, (doen mijn man en mijn collega's overigens ook, dat is ook wel erg fijn, maar op je werk kom je toch andere dingen doen, he?).