Hey meiden,
Ik wilde nog graag even mn bevallingsverslag met jullie delen. Ik vond dat zelf in ieder geval altijd wel leuk om te horen, en voor mezelf is het ook wel therapeutisch ha ha. Het was zeker geen traumatisch ervaring hoor meiden die nog moeten
Afgelopen donderdag was het dus zover...
Ik had niets in de gaten, 's ochtends nog op controle bij de vk geweest, 's middags nog even het dorp in geweest. Na mn avondeten zat ik lekker buiten (20.45) toen ik wat kramp in mn buik kreeg.. ik dacht iets teveel gegeten. Dus ik loop naar de wc, daar amper aangekomen voel ik het lopen. Gelukkig belande het meeste in de pot. Hetwas echt een plons dus ik had meteen een vermoeden. Even gekeken en ja hoor! Helder en allemaal wiite vlokjes, dat moest vruchtwater zijn! Ik was gelijk helemaal hyper. Ik gelijk mn mannetje gebeld dat er nog niks loos was, maar dat mn vliezen gebroken waren en dat ie iets moest regelen voor vrijdag. Daarna de VK gebeld en die was in de buurt dus die zou gelijk wel even langskomen.
Vk was er om 21.15 maar ik had de wc doorgespoeld (stom,stom, automatisme..) Vervolgens had ik wel een verbandje ingedaan maar bijna niets meer gelekt. De vk kon dus niet met zekerheid vaststelleen dat het vruchtwater was. Kortom we moesten maar even naar het ziekenhuis.
Mn vriend was inmiddels ook thuis en we zijn gelijk naar het ziekenhuis gereden. Onderweg in de auto kreegik al wat krampjes maar kon het nog geen weeen noemen. In het ziekenhuis kreeg ik een hartfilmpje (duurde wel 45 min ofzo) en ook meten ze dan contracties van de buik. Nou zn harte deed het geweldig, en je kon ook zien dat er om de 3 of 4 min wat gebeurde in mn buik. Ik voelde het inmiddels wel maar kon het met rustig ademen prima doen. Daarna is nog een echo gemaakt, en geconstateerd dat mn vliezen idd gebroken waren (ja dat wist ik zelf allang!)
We mochten weer naar huis om 23.45 en onderweg van de afdeling naar de auto moest ik soms even stoppen om een wee weg te zuchten. In de auto zag ik al dat de weeen (nog steeds niet pijnlijk hoor) om de 3 minuten kwamen. Thuis aangekomen toch de vk nog maar even gebeld en die adviseerde om even te gaan douchen en als het heftiger werd moesten we maar weer bellen.
Eenmaal onder de douche werden ze gelijk sterker, en moest ik toch goed op mn ademahling letten. Eigenlijk vond ik het onder de douche niet echt lekker en na na een half uurtje ben ik onderweg gegaan. Daarna nog een half uurtje de weeen op mn knieen voor het bed weggewerkt en toen mn vriend gevraagt of toch maar weer wou bellen(01.00). Vraagt ie wa ie moet zeggen, ik dus: dat ik wil dat ze komt!
Om ongeveer 01.30 was ze er en ze zag gelijk wel dat ik wl goeie weeen had. Iik hing toen voorover op het aanrecht geloof ik. Ze vroeg me te gaan liggen om even te kijken hoever ik was. Nou ik zat op 5 a 6 cm, dat schiet lekker op dacht ik. De weeen waren nogsteeds wel goed te doen. Op haar advies weer terug onder de douche, ik op mn knieeen hangend op een krukje en mn vriend drukkend op mn rug... nou nu werd het wel wat pittiger hoor! Toch maar weer dr onderweg en gelukkig hielp de vk me riching de kamer. Soms even stoppen om een wee weg te zuchten, en zij hielp me echt super met mn ademhaling. vooral als ie bijna weg was bleef ik er een beetje in hangen en zei ze dat even heel diep moest inademen en weer uit pfffffff.. nou dat hielp. even weer rust! De laatste paar weeen nogsteeds hangend (en kwijlend)weggewerkt en toen moest ik van haar naar het bed komen (02.30) want ik was er bijna...
Nu al dacht ik nog ?!? En ja hoor 10 cm!!
Ik mocht gaan persen. Dat veel mensen dat een opluchting vinden ??? Ik vond het niet echt fijn zegmaar... Na ongeveer een uur persen op de baarkruk gezet en moest ik heeel hard persen want hij wou de bocht niet om. Als dat niet lukte moest ik naar het ziekenhuis zij ze al. Dus ik heeeel hard persen en ja hoor... hij kwam om de bocht. Maar vervolgens werd ik moe en kwam ie niet echt veel verder. Inmiddels lag ik weer op bed en na 1,5 vond de vk het genoeg. Ze ging eht ziekenhuis en de ambulance bellen. In het ziekenhuis zou ik dan weeopwekkers krijgen (die waren wat afgezakt) en misschien de vacuumpomp.
De ambulance was er met 5 min ofzo en toen richting ziekenhuis (15 min rijden) Niet echt fijn met persweeen iin de ambulance maar goed. Ik mocht wel een klein beetje meepersen en de broeder was een prima kerel. Eenmaal in het ziekenhuis kwam dezelfde gyn er weer aan die ik eerder die avond ook al had gezien. Ik zei nog: Daar ben ik weer!
Op de verloskamer infuus gekregen en na enige voorbereiding (30 min ozo). Die 30 min leken trouwens eindeloos te duren. toen kreeg ik dus een knip en bij de die wee werd Viggo geboren om 05.10! Ik heb dus 2 uur en 40 minuten liggen persen...
Pffff.... Wat was ik blij dat die klus geklaard was zeg! Bevallen is wel topsport hoor!
Mn mannetje gelijk emotioneel, ik niet ik was alleen maar blij dat het over was!
Toen is de boel weer netjes gehecht, ik kreeg een ontbijtje, mocht douchen en daarna mochten we weer naar huis.
Wel een beetje lang verhaal geworden. Maar dames die nog moeten, ik zou het zo weer doen hoor! Uiteindelijk vond ik het best meevallen.
liefs Tara
