zijn jullie het ook al zo zat?

Ja, top hè, Weekee ik heb idd in het andere topic mijn verhaal geschreven. Ik vind het overigens ook heel irritant als anderen jou kunnen vertellen hoe jij je voelt. Supervervelend, tja, de beste stuurlui staan aan wal, hè, zeggen ze.
Joh, kom hier lekker klagen en je verhaal doen, wij snappen je tenminste wel
 
@ Noah: misschien een hele brutale vraag dan en je hoeft hem natuurlijk te beantwoorden. Maar wat heb je dan als je aan zulke sterke medicijnen zit?

@ Bibi:  ja gelukkig maar. Hier kunnen we allemaal ons ei kwijt.
 
@ Weekee, ja ik hoop idd dat het niet al te lang meer duurt maar de oudste twee zaten ook te lang dus eigenlijk verwacht ik wel dat ook dit kindje wat langer zit.

@Noah: Wel bijzonder dat je dat zegt van dat spugen en bekkeninstabiliteit. Ik denk zelf namelijk net andersom haha, ik ben eerlijk gezegd blij dat ik 'alleen maar' pijn heb en niet constant loop te spugen. Maar hoop wel dat het na de zwangerschap snel over is, al weet ik dat het ook anders kan, mijn vriendin heeft er ook nog steeds last van.
 
Tuurlijk geen brutale vraag! Ze noemen het hyperemisis gravidarum en je kunt het zien als een  soort  allergie tegen het hcg hormoon. In mijn geval betekent het spugen spugen spugen, tot meer als 30 keer op een dag. Op een gegeven moment ben je helemaal op en uitgedroogt en wordt je opgenomen in het ziekenhuis.
Ik heb het "geluk" dat ik alleen beroerd ben vlak voordat ik moet spugen. Als ze mij aan het infuus leggen gaat het redelijk goed (met heel veel rust), alleen zodra je weer begint met eten en drinken gaat het mis. Na 6 weken was mijn gynacoloog het zat en is gaan zoeken naar andere oplossing. Na overleg met het medisch instituut is besloten om met kytril te beginnen. Dit wordt voor chemo patienten gebruikt om het spugen tijdens een kuur tegen te gaan. In amerika wordt het nu zo'n 5 jaar gebruikt bij ernstige hyperemesis. Het was echt een verademing, kon binnen 15 minuten weer eten en drinken.

Ik ben nu van de medicatie af en het spugen is wel terug, maar dit stelt niets voor, niet zoals het is geweest, maar liever dit dan me  beter voelen, maar wel medicijnen slikken. Het voelt niet goed met zo'n kleintje in je buik om zulke zware medicatie te gebruiken.
Ben straks ontzettend blij als de kleine er is, geen hormonen meer in mijn lichaam. Heb direct alle energie terug en ben niet ziek meer! Placenta eruit en ik ben er weer.

Hoop dat het zo een beetje duidelijk is

Liefs Noah
 
pfff Noah dat lijkt me erg zwaar zeg, voor jou is zwanger zijn geen pretje dan! had er nog nooit van gehoord moet ik zeggen.

Wat bestaan er toch rare dingen die je kunt hebben he?

liefs Daantje
 
Het is niet grappig inderdaad, maar het kan altijd erger.  Het was bij beide kindjes de eerste ronde raak en hoeveel stellen zitten er met een onvervulbare wens.  Je stelt een zwangerschap heel anders voor, maar ik weet wel dat ik er straks vanaf ben, zodra de placenta eruit is. Heb daarna nog ruim een jaar nodig voordat mijn stofwisseling van standje hongerwinter af komt...... dus heel goed opletten wat ik eet, anders kom ik zo 20 kg aan.

 
Oei jeetje... nou ik vind dat je het allemaal "goed" oppakt. erg positief bedoel ik. Het is niet niks, maar het vooruitzicht dat het straks volledig weg is (EN je je baby in je armen kunt houden) is natuurlijk een prachtig vooruitzicht!

Ik had er ook nog nooit van gehoord. En net wat je zelf zegt...het is natuurlijk mooi dat je kinderwens bij beide kinderen zo snel vervuld kon worden...er zijn natuurlijk mensen die heel lang moeten wachten.

Nog even en dan ben je eraf!!


Ik ben vandaag allang blij dat ik mijn kindje weer een beetje voel. Ik werd gisteravond toch wel erg nerveus. Ik weet dat ze tegen het laatst niet zoveel meer bewegen maar dit was wel heel erg.... ik proberen te relaxen en op mijn ademhaling letten (want dat hielp in het verleden nog wel) maar er kwam niets....geen schop, geen kik! Ik gign dus niet lekker slapen. Toen ik vannacht ineens keihard in een rib werd geraakt was ik eigenlijk alleen maar heel erg blij. Ze is er toch nog, whew!
 
Zo is het veel makkelijker voor mij (en mijn omgeving), maar natuurlijk heb ik ook wel mijn huilbuien gehad ed.  In het ziekenhuis ook psycholoog en maatschappelijk werk gehad, maar het was volgens hun niet nodig. Ik was positief genoeg. Gelukkig, voor anderen,  komt het niet vaak voor.

@Weekee,
Kan me voorstellen dat je je dan heel ongerust maakt, dan ga je toch niet lekker slapen. Wat hier wel wil helpen is inderdaad die ademhaling naar de buik halen en daarna een beetje plagen, beetje duwen tegen het ruggetje en de voetjes (niet zo hard als de gyn hoor!). Hier is er vooral veel beweging als ik hier achter het forum zit. Ik zit, lekker relaxed,  een beetje schuin achter de laptop en de rand van de tafel komt dan tegen de kont van de kleine.... deze gaat dan draaien ed.

Liefs Noah
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan