Zwanger worden 2e kindje 2021

ach ik wil helemaal niet zeuren bij jullie want ik MOET juist blij zijn!
en dat ben ik ook absoluut..
bij mijn 1e was ik zo onbezorgd zwanger en dacht totaal niet na over dingen die mis kunnen gaan. en nu dubbel zoveel! ik schoot 2 dagen geleden snachts om 4u wakker en was volledig in paniek! m'n borsten deden toen even minder pijn.. en had gelezen over een leeg vruchtzakje, of een aankomende miskraam, of een niet kloppend hartje.
alles scenario's kwamen voorbij. niks meer geslapen toen. om 6u maar opgestaan en gister dan ook echt een rot dag gehad met wat tranen bij mn moeder om even mn ei kwijt te kunnen.
inmiddels heb ik weer knallende boobies,misselijk met momenten en zo moe dat dat weer bevestiging geeft..
maar ja.. ben gewoon heel onzeker ineens.
ook had ik bij mijn zoontje al heel snel veel echo's omdat ik in Rotterdam onder behandeling was bij het erasmus. en door de vele echo's had ik rust ofzo. nu moet ik gewoon wachten tot 7.5 week.. en die dagen duren zo lang dat je je gek kan maken dat alles fout kan gaan wat er bestaat.
belachelijk he? me zo te voelen ? t overviel mij ook!
moet proberen rustig te blijven en vertrouwen te hebben in mijn lichaam.

Lewis, een enorm spannende week voor jou volgende week! dan zal je elke seintje gaan opmerken ook al wil je dat niet.
super spannend!

maankindje jij houd het ook spannend zo..
nog niks doorgezet aan menstruatie?
hopelijk trekt het weer weg..??
 
Ik vind het heel herkenbaar hoor Poekie. En je kan toch best blij en erg bezorgd zijn? Het ene sluit het andere niet uit. Je voelt je nou eenmaal zoals je je voelt. Dat is lastig te sturen. Wees jezelf, alle emoties mogen er zijn. Niet gefrustreerd raken over dat je je niet voelt zoals je zou willen of hoe je denkt dat van je gevraagd wordt dat je je voelt. 
Ik heb in die 4 jr 2 miskramen gehad en was dus absoluut niet onbezorgd zwanger van mijn dochter. Ik dacht altijd vrij naief dat als je maar positief test, voorbij die 7 weken echo bent, voorbij die termijn echo en de nipt bent, voorbij de 20 weken echo bent... Etc. Dat ik me dan wel geruster ging voelen. Maar ik ben bezorgd gebleven tot het einde. En nu weer verder over mijn dochter buiten mijn buik. Of over hoe belangrijk het is dat er geen ernstige dingen met mij of mijn man gebeuren. Zorgen zijn onderdeel van ouderschap, dat weet ik. Maar zeker in de zwangerschap nam het soms wel heftige vormen aan. Ik vond het dan superirritant als mensen kwamen met: ja, bij iedereen is er wel iets en het komt altijd wel goed, maak je geen zorgen. Ohhh is dat wat ik moet doen?? Dat weet ik zelf ook wel. Maar toch herken ik het enorm, dat opletten op of de klachten er nog zijn, of straks of je de baby nog voelt. 
Ik heb een dagboekje bijgehouden van mijn eerste zwangerschap. Mijn moeder deed dat ook voor mij en mijn broer en ik vindt dat fijn om te lezen. Daarom doe ik het voor mijn dochter. Daarin staat zo rond de 6 weken dat ik bang was. Want soms doen mijn borsten zeer, en soms is dat weer weg. En soms voel ik kramp, en soms ook weer niet. En zo meer van die dingen. Dat ik me soms hele uren niet meer zwanger voelde en even later weer wel. En dat ik het dus moeilijk vond om te vertrouwen op dat het nu wel goed zou gaan. Ik heb bij de 7 weken echo verschrikkelijk zitten huilen om dat poppetje met een flikkerend hartje, een hele ontlading. En een week later was ik weer overtuigd dat ze dood was. 
Geen goede tips hier, behalve erover praten en verder onstpannende bezigheden blijven doen (hier wandelen, puzzelen, series kijken, inmiddels vast ook mijn dochter) 
Maar heel herkenbaar dus. En je bent zeker niet ondankbaar, hoe kan dat als je je zoveel zorgen maakt. Dat is toch liefde die groeit?? Knuffel!
 
 
Oh wat mij wel hielp trouwens... Ik had mezelf een googleverbod opgelegd, soort van. Als ik met een vraag zat, dan mocht ik 15 min op de meest betrouwbare normale websites even lezen. En alle obscure krochten van het internet waren verboden. Daarnaast heb ik de percentages andersom in mijn hoofd geprent. 14% kans op een miskraam met die leeftijd en zoveel weken? Dat was dus 86% kans dat het goed zou gaan. Volgende week 89%. Ik roep maar wat fictieve percentages hoor, maar ik was steeds mn kansen op erge dingen aan het opzoeken, en zo kon ik het omdraaien.
 
[quote quote=10446775]Ik heb meestal wel 2-3 dagen voor NOD al wat bruine afscheiding, maar dat is dan echt bruin, niet helderrood… En dan een dag voor NOD al wat meer mini menstruatie. [/quote]
Bedoel je dat je nu een minimenstruatie hebt? Of normaal gesproken de dag tevoren? Ik zou echt wel zoiets hebben van: zet door of niet! Maar dat geklooi met steeds eenbpaar druppels bloed is bloedirritant! Kan me je stress goed voorstellen. Zit je nog bij je schoonouders? Dat is ook wel lastig, dat je niet lekker je eigen omgeving hebt. 
Ik hoop voor je dat er snel duidelijkheid komt. Mn duimen blijven draaien!
 
idd Lewis. dat internet doet er allesbehalve goed aan..heb mezelf ook echt opgelegd er mee te stoppen met dat Google.
en ook geen topics meer openen met enge titels.. dat was dus vd week bij mij een trigger...
moet de dagen idd vol plannen.. afleiding zoeken..
maar wel fijn te horen dat ik niet de enige ben.. dacht al dat ik gek deed ??
 
Lieve poekie, je zeurt niet en je doet absoluut niet gek!! En je moet helemaal niks hoor. Natuurlijk is het fijn als je gewoon lekker blij kan zijn, maar je hebt net zo veel recht om bang of verdrietig te zijn. Wees daarin niet te streng voor jezelf. Ik denk zelfs dat als je je angsten gewoon even toelaat, onder ogen ziet waar je bang voor bent, ze daarna afzwakken.

Wat Lewis zegt, de tweede keer zit je er zo veel minder onbevangen in, omdat je veel beter beseft wat een wonder het is als je na 9 maanden een gezond kindje in je armen hebt. Het is een wonder, maar dat neemt niet weg dat de kans, zeker op de termijn waar je nu al bent, verreweg het grootst is dat alles goed gaat. Ik hield 3 jaar geleden ook week voor week de statistieken in de gaten, hoe groot is de kans nog dat het mis gaat. Maar ik probeerde me inderdaad vast te houden aan het omgekeerde cijfer, dus blij te zijn met hoe groot de kans was dat het goed ging. En wat mij ook helpt bij spannende dingen, is te bedenken en beseffen dat zelfs in het ergste geval ik ook wel weer een manier vind om daarmee te dealen. En vertrouwen te hebben dat het uiteindelijk wel goed komt. Een soort omdenken. Wat ik sowieso in het dagelijks leven veel doe om met stress en spanningen om te gaan is yoga en mindfulness. Even 20 minuutjes yogaen of een ademhalingsoefening doen, maakt me echt rustiger in mijn hoofd. Niet iedereen is er fan van, misschien is het niks voor jou, of doe je het juist al, maar anders bij deze de tip. Heel veel succes en sterkte!!
 
Dankje Lewis voor het duimen draaien! Ik bedoelde inderdaad dat ik normaal 1 dag voor NOD al een beetje mini menstruatie heb, met wat bloedverlies, en óp NOD gaan de sluizen vol open. Nu heb ik nog steeds hetzelfde als wat ik al sinds dinsdag heb, roze of soms helderrood bij het afvegen. En echt alleen bij het afvegen, ik heb niet eens een inlegkruisje ofzo nodig. Krampen zijn weg, pijnlijke borsten zijn ook weg. Gistermiddag toch een testje gewaagd en die was negatief. Nog 2 dagen tot NOD, dus ik zou nu wel snel duidelijkheid moeten krijgen. Maar ik heb me eigenlijk al ingesteld op een menstruatie en berust in de gedachte dat ik niet zwanger ben.
 
He balen dat de test negatief was maankind. Het liep zo anders allemaal. Dan is het toch een teleurstelling dat het ws niets betekende. Ik hoop voor je dat je snel duidelijkheid hebt. En wie weet komt de aanmaak van hcg nog. Als het nu innestelt, dan duurt het nog een paar dagen voor je voldoende hormoon aangemaakt hebt. Maargoed, de kans wordt wel groter dat het niet zo is. Sterk van je dat je daar wat in kunt berusten
Poekie, goed van je dat je zelf al besloten had de enge verhalen even niet te lezen. Wat maankind zegt over yoga en ademhalingsoefeningen... Ik ben geen yoga mens, maar ik maak zeker gebruik van ademhalingsoefeningen. Als ik voel dat ik me erg gejaagd voel, oppervlakkig adem, kaken klem enzo...dat gebeurt als ik me ergens erg druk over maak, of als ik teveel mensen om me heen heb. Ik kan dat een soort van weg/leeg blazen. Ik ga even goed zitten, even goed voelen hoe mijn buik, borst en ademhaling voelt en wat ik met mijn spierspanning doe. En dan blaas ik eerst helemaal leeg, als een ventiel, terwijl ik alles ontspan. En dan goed over mijn buik weer in. En dan een tijdje doorademen, waarbij ik de nadruk leg op uitademen en net even vertraagd weer inademen over mijn ontspannen buik. Dit doe ik tot ik de tintelingen en spanning weer minder voel worden. Het helpt me wel fysiek. Maar niet met piekergedachten. 
Ik merk aan mezelf dat ik het wel spannender vind worden nu. Mijn hoop is hoog door die 23 miljoen zwemmers van mijn man. Ik denk er echt voortdurend aan. Dus ook hier veel nuchter proberen te blijven en ontspannen. Ik probeer alles dat ik voel echt aan de kant te schuiven, want 5 dpo betekent dat niks. Is gewoon spanning. Mijn borsten beginnen gelukkig weer normaler te voelen, licht gevoelige tepels nog, dus die mega eisprong voor mn gevoel is weer achter de rug. 
Nog een dag of 5 a 6 en dan ben ik ws weer uit de stress omdat ik toch wel ongesteld word. I can do this... Toch? Haha
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan