Hallo,
mijn eerste keer dat ik meedoen aan een forum. Ik begrijp wat jullie allemaal bedoelen.
Ook ik heb, met 14 weken, een miskraam gehad.Was 4 april uitgerekend. Ging heel blij naar de verloskunidge, niet wetende dat mijn 'kind'er niet meer is. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik heb al een kind van 3 eneenhalf jaar verloren, dus dacht ik zo iets overkomt mij niet, dat blijft mij wel bespaard. dus niet. Gelukkig heb ik nog een zoontje van 3, hij heeft ervoor gezorgd dat ik niet weer een diepe dal ben terecht gekomen.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik ben blij heel veel vertrouwde dingen te lezen.Ik wist ook niet hoe pijnlijk -lichamelijk en geestelijk- een miskraam was.
Ik ben niet gecurrateerd, maar heb pillen gekregen om het vrucht aftestoten. Heb er enorm spijt van mijn keuze gehad. Leek wel een bevalling,ontzettend pijnlijk, last but not least, er bleef stukje achter, dus opnieuw aan de pillen, waardoor ik een week lang heftige naweeën heb gehad. Ik dacht ben er eindelijk vanaf. Dus niet, nu nog zit er een stukje.Hopelijk gaat het met een eerstvolgende mensturatie mee. anders moet ik alsnog gecurrateerd worden, wat ik dus eigenlijk niet wil.
Eindeljk ook mijn menstruatie gehad. volgende week naar de gyn. en dat hoop ik dat ik snel weer zwanger mag/kan worden. Niets is een garantie in jeleven. Koester het zolang je het hebt.