Zwanger worden na curretage

Beste Wendy en alle andere dames

Als eerste wil ik je heel veel sterkte wensen met het verwerken van je verdriet.

Op 3 aug kwam ik erachter dat ik zwanger was. Het ging heel vlug. We waren erg gelukkig. Ik wist niet precies hoever ik was dus kreeg ik op 30 aug een termijnecho. Ik bleek 8 weken zwanger te zijn. Precies 5 weken later kreeg ik een bloeding die niet meer ophield en we moesten snel naar vk, die ons naar het zieknhuis stuurde. Daar zag ik meteen dat het niet goed was. De Gyn.loog adviseerde om het vanzelf af te laten komen. Nou dat heb ik geweten. 5 dagen lang weeen, ik zat tegen het plafond van de pijn. Bleek het vruchtje er niet uit te kunnen. In het ziekhuis hebben ze me geholpen maar niet gecurreteerd, dat deden ze liever niet. 6weken later werd ik ongi. Over twee dagen zit ik in mijn vruchtbare periode (denk ik) en mijn gevoel zegt ervoor gaan en mijn verstand zegt wacht nog even. Ik heb het hier moeilijk mee. Maar het lezen van alle verhalen helpt me wel. We zullen wel zien wat de natuur ons dit keer brengt.
Heel veel sterkte, laat je vooral niet gek maken en pas goed op je zelf. Je mag verdriet hebben. En wie weet hebben we volgend jaar allebei een lief klein babytje in onze armen.

knuffel Laura
 
Hoi allemaal,
Kwam ik eerst nog op deze site en dit forum om me voor de derde keer helemaal onder te dompelen in de blijde verwachting sfeer, nu doe ik het om te kijken of er meer mensen zijn die net als ik een miskraam gehad hebben. Ik woon in Duitsland, en daar gaan ze heel anders met zwangeren om. Met 7 weken zat ik al bij de gyn. en kreeg ik de eerste inwendige echo. Twee weken later de volgende. Op 1 november (bijna 10 weken zwangerschap) kreeg ik 's nachts een zware bloeding en ging ik meteen de volgende ochtend naar de gynaecoloog. Wat ik voorvoelde was waar: (weer) een miskraam. Gelukkig heb ik een zoontje van 3,5 en een dochtertje van bijna 2 dus ik ben al heel rijk. Na 2,5 jaar voor niets proberen werd ik met hulp van het medicijn Clomid zwanger maar kreeg ik mijn 1e miskraam (thuis, zonder curretage) en drie maanden later was ik met behulp van hetzelfde medicijn weer zwanger. De 2e zwangerschap ook weer met Clomid zwangerschap geraakt, maar deze 3e keer was totaal onverwacht en zonder medicijnen! We waren niet met een 3e kindje "bezig" maar na de eerste schok was dit kindje heel erg welkom. Op dit moment zijn we ons aan het bezinnen en ben ik herstellende (ik kreeg een schimmelinfectie erachteraan, goed anticonceptiemiddel zullen we maar zeggen, naast een koortslip) want mijn weerstand is ver te zoeken. Ik hoop op nog een volgende zwangerschap en jullie verhalen zijn hoopvol, zo open en eerlijk, bedankt daarvoor!
Groetjes Tea
 
Dag Wendy,

Ook heb helaas ervaring met een miskraam, meerdere zelfs. Ik begrijp wat je voelt en begrijp dat je direct zwanger wilt raken, dat wilde ik ook. Je wilt meteen een nieuwe kans. Voor mij liep die tweede kans (ik was ook direct daarna weer zwanger) weer fout af. Er was weer geen leven. Dit keer kreeg ik met 7 weken een echo. Hiermee wisten we snel of het leefde, maar was de teleurstelling wederom weer groot, je hoop duurt namelijk ook kort. Een verschil is echter, dat ik dit keer geen heel droombeeld had opgebouwd van hoe het zou zijn, zwanger met kerst en de verjaardag met mijn man en bevallen met mijn verjaardag, nee deze keer bleven wij nuchter afwachten of het goed zat en dat was niet het geval.
Helaas heb ik uiteindelijk 3 miskramen gehad zonder medische oorzaak, gewoon domme pech zoals ze dat zeggen.

Maar ook na 3 keer is er hoop, ik ben nu de trotse moeder van een prachtige zoon van 14 maanden. Wat een gevoel toen de eerste echo van hem goed bleek te zijn, ik zal dat schattige teddybeertje dat ronddwarrelde nooit meer vergeten, dat gevoel komt zo weer boven nu ik dit typ.
Wat heb ik gehuild direct na de bevalling, want nu had ik echt een kind gekregen. Pas op dat moment kon ik na al die teleurstellingen er aan toegeven dat ik echt een kindje had gekregen.

Wat ik wil zeggen is dit, al klinkt het misschien erg nuchter en heb je er misschien niets aan.

De natuur selecteert, we willen allemaal graag een gezond kind dat alle kansen krijgt in de wereld.
Een miskraam is zo'n selectie. Het is niet goed aangelegd, om wat voor reden dan ook, de keten is niet gesloten en dus start het leven niet.

En zo moet het zijn. Geloof me het komt echt goed, je voelt je nu heel rot en denkt wellicht dat jij het had kunnen voorkomen, dat is niet zo. Je kunt er echt niets aan doen.

Het positieve is ook: jouw miskraam bewijst ook dat je wel zwanger kunt raken en dus heb krijg je wel een nieuwe kans!
Al schiet je nu 10x op het doel: eens zal het goed gaan!!

Ik wens je veel sterkte, maar vooral veel geluk voor de toekomst.
En zonder hoop heb je niets meer....succes.

 
Dag Wendy,

Ook heb helaas ervaring met een miskraam, meerdere zelfs. Ik begrijp wat je voelt en begrijp dat je direct zwanger wilt raken, dat wilde ik ook. Je wilt meteen een nieuwe kans. Voor mij liep die tweede kans (ik was ook direct daarna weer zwanger) weer fout af. Er was weer geen leven. Dit keer kreeg ik met 7 weken een echo. Hiermee wisten we snel of het leefde, maar was de teleurstelling wederom weer groot, je hoop duurt namelijk ook kort. Een verschil is echter, dat ik dit keer geen heel droombeeld had opgebouwd van hoe het zou zijn, zwanger met kerst en de verjaardag met mijn man en bevallen met mijn verjaardag, nee deze keer bleven wij nuchter afwachten of het goed zat en dat was niet het geval.
Helaas heb ik uiteindelijk 3 miskramen gehad zonder medische oorzaak, gewoon domme pech zoals ze dat zeggen.

Maar ook na 3 keer is er hoop, ik ben nu de trotse moeder van een prachtige zoon van 14 maanden. Wat een gevoel toen de eerste echo van hem goed bleek te zijn, ik zal dat schattige teddybeertje dat ronddwarrelde nooit meer vergeten, dat gevoel komt zo weer boven nu ik dit typ.
Wat heb ik gehuild direct na de bevalling, want nu had ik echt een kind gekregen. Pas op dat moment kon ik na al die teleurstellingen er aan toegeven dat ik echt een kindje had gekregen.

Wat ik wil zeggen is dit, al klinkt het misschien erg nuchter en heb je er misschien niets aan.

De natuur selecteert, we willen allemaal graag een gezond kind dat alle kansen krijgt in de wereld.
Een miskraam is zo'n selectie. Het is niet goed aangelegd, om wat voor reden dan ook, de keten is niet gesloten en dus start het leven niet.

En zo moet het zijn. Geloof me het komt echt goed, je voelt je nu heel rot en denkt wellicht dat jij het had kunnen voorkomen, dat is niet zo. Je kunt er echt niets aan doen.

Het positieve is ook: jouw miskraam bewijst ook dat je wel zwanger kunt raken en dus heb krijg je wel een nieuwe kans!
Al schiet je nu 10x op het doel: eens zal het goed gaan!!

Ik wens je veel sterkte, maar vooral veel geluk voor de toekomst.
En zonder hoop heb je niets meer....succes.

 
Dag Wendy,

Ook heb helaas ervaring met een miskraam, meerdere zelfs. Ik begrijp wat je voelt en begrijp dat je direct zwanger wilt raken, dat wilde ik ook. Je wilt meteen een nieuwe kans. Voor mij liep die tweede kans (ik was ook direct daarna weer zwanger) weer fout af. Er was weer geen leven. Dit keer kreeg ik met 7 weken een echo. Hiermee wisten we snel of het leefde, maar was de teleurstelling wederom weer groot, je hoop duurt namelijk ook kort. Een verschil is echter, dat ik dit keer geen heel droombeeld had opgebouwd van hoe het zou zijn, zwanger met kerst en de verjaardag met mijn man en bevallen met mijn verjaardag, nee deze keer bleven wij nuchter afwachten of het goed zat en dat was niet het geval.
Helaas heb ik uiteindelijk 3 miskramen gehad zonder medische oorzaak, gewoon domme pech zoals ze dat zeggen.

Maar ook na 3 keer is er hoop, ik ben nu de trotse moeder van een prachtige zoon van 14 maanden. Wat een gevoel toen de eerste echo van hem goed bleek te zijn, ik zal dat schattige teddybeertje dat ronddwarrelde nooit meer vergeten, dat gevoel komt zo weer boven nu ik dit typ.
Wat heb ik gehuild direct na de bevalling, want nu had ik echt een kind gekregen. Pas op dat moment kon ik na al die teleurstellingen er aan toegeven dat ik echt een kindje had gekregen.

Wat ik wil zeggen is dit, al klinkt het misschien erg nuchter en heb je er misschien niets aan.

De natuur selecteert, we willen allemaal graag een gezond kind dat alle kansen krijgt in de wereld.
Een miskraam is zo'n selectie. Het is niet goed aangelegd, om wat voor reden dan ook, de keten is niet gesloten en dus start het leven niet.

En zo moet het zijn. Geloof me het komt echt goed, je voelt je nu heel rot en denkt wellicht dat jij het had kunnen voorkomen, dat is niet zo. Je kunt er echt niets aan doen.

Het positieve is ook: jouw miskraam bewijst ook dat je wel zwanger kunt raken en dus heb krijg je wel een nieuwe kans!
Al schiet je nu 10x op het doel: eens zal het goed gaan!!

Ik wens je veel sterkte, maar vooral veel geluk voor de toekomst.
En zonder hoop heb je niets meer....succes.

 
hallo! Ook ik heb net als jullie allemaal een miskraam gehad. Het vruchtje was 7 weken, maar ik ben niet gecurreteerd. Huisarts en vk zeiden dat als het nog zo jong is dat het lichaam het dan vanzelf uitstoot. Eigenlijk voelde het net als een menstruatie, alleen duurde de bloeding nu iets langer. Wij zijn het eigenlijk meteen weer gaan proberen. Als ik ervan uitga dat de dag dat het misging mijn eerste 'menstruatiedag'is, dan moet ik volgende week weer ongesteld worden. Ik ben benieuwd! Maar na het lezen van al deze ervaringen zie ik het toch best wel weer positief in. We wachten wel af. Een ding weten we in ieder geval en dat is dat ik wel zwanger kan worden, want daar zat ik altijd over in! Wendy en al die anderen, veel succes en sterkte! Groetjes
 
Hallo,

heel herkenbaar wat hier allemaal geschreven staat. Dan kom je erachter hoeveel mensen er door dit diepe dal zijn gegaan. (terwijl je toch echt denkt dat jij de enige bent!)

In januari heb ik tijdens de echo te horen gekregen dat ik een missed abortion had, een miskraam zonder bloeding. Daar gaat dan je hele droomwereld! Alles valt in duigen en je hebt het idee dat het nooit meer goed komt ... bij jou tenminste niet. Bij anderen wel. Het is alsof het bij iedereen goed gaat. Niet dat je iemand dit verdriet ook maar toewenst, zelfs niet je grootste vijand.

Ik wilde juist niets meer te maken hebben met zwangerschappen of alles wat met een baby te maken had. "nooit meer .." Ik hoor het mezelf nog zeggen.

Toch ben ik inmiddels 29 weken zwanger. Hoewel je een stuk nuchterder wordt en je pas gelooft dat je een kleintje krijgt als je het in je armen hebt kun je ook wel weer genieten van je zwangerschap. Op een hele andere manier, maar toch.

Ik heb me kunnen troosten met de gedachte na mijn miskraam en de curretage dat ik in ieder geval zwanger kon worden! Dat is een hele grote vraag die je je stelt als vrouw nietwaar? Daarnaast moet je verlangen niet zo sterk zijn dat je alleen maar daarmee bezig bent .. met zwanger worden. Los van het feit dat je partner dan helemaal gek van je wordt, heb je jelf ook geen leven meer.

Maar dat is makkelijk gezegd hoor.. je moet er niet aan denken.

Probeer het toch maar ... heel veel sterkte!
 
ik waw zwanger,maar helaas heb ik een miskraam gehad rond de 10 week omdat ik ben diabetes,ik heb een couretage op 13-07-2004 gehad,ik probeer zwanger te worden maar lukt niet ik wil vragen of iemamd met diabetes kan zwanger worden of iemamd heeft ervaring
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan