zwanger worden na een doodgeboren kindje

hoi Saskia,

Welkom! We waren tegelijk aan het typen denk ik.
Ik weet ongeveer volgende week donderdag of het deze keer raak is. Dit is de derde maand dat we het aan het proberen zijn (of de tweede??) Nou ja ik ben na de pil 2x ongesteld geweest in ieder geval. Bij ons heeft het beide keren wel een aantal maanden geduurd dus ik verwacht nog niks.
Spannend he!

Tot snel Fleur
 
hoi hoi,
Isabel, hebben ze een reden gevonden waarom je vliezen braken? Mijn bevalling was opgewekt, omdat we bij de 20-weken echo zagen dat de nieren van Bas* vergroot waren. Bij een echo met 23 weken was 1 nier kapot en stond de 2e op klappen. Feitelijk krijg je een keus, wil je doorgaan met de zwangerschap of hem afbreken. Maar eigenlijk is het geen keus, want je weet dat je kind als hij de zwangerschap overleeft, veel in het ziekenhuis zal zijn met veel pijn. Dat wil je niet voor je kind (althans wij niet)
Wij hebben Bas* ook laten cremeren. Van het ziekenhuis kregen wij een kistje. Samen met een knuffeltje is hij gecremeerd. Gelukkig mochten wij hem de dag erna alweer ophalen (voor 24 weken, daarna moet je een maand wachten Fleur) Omdat wij de intentie hebben/hadden? om hem uit te strooien, zit hij in de foeilelijke urn die wij van het crematorium kregen. Voorlopig kan ik het echter niet over mijn hart verkrijgen om hem uit te strooien. Dus staat hij boven op het dressoir.
Ik ben hard op zoek gegaan naar een mooie asketting. Ik heb er 1 gevonden in stervorm en die hangt nu dus met een beetje as om mijn nek. Dichter bij kan volgens mij niet. Ja in een tattoo, maar dat wil ik niet.
Op mijn nachtkastje staat een fotolijst met 4 foto's en een verfafdrukje van zijn handje. Net of hij naar me zwaait. Boven het bed dus het fotoboek.
In de kamer staat een foto van ons drieen, met 3 kaarsjes ervoor. In de kast staat het gipsafdrukje met zijn hand en voet en nog een kaartje met een hand en voetafdruk en een voetje uitvergroot van een foto.
Ons huis staat dus eigenlijk volop met herinneringen aan Bas*, maar alles staat wel verdeeld.
Als ik de kaarsjes bij de foto brand, meestal op grauwe dagen en ik blaas ze uit voor het slapen gaan, zeg ik ook welterusten tegen mijn ventje hoor en dat ik veel van hem hou!. Dus dat is echt niet gek. In mijn hoofd 'praat' ik wel vaker met hem.
Goed trouwens dat je bij het UWV zo sterk kon zijn, dat is weer een positieve boost. En die tuin is natuurlijk altijd leuk!

Saskia, welkom hier. Ik had inderdaad in mijn hoofd er nog ergens een berichtje stond die ik moest beantwoorden. Sorry, heb er niet echt de energie voor. Hier ben ik veel te vinden, verder eigenlijk nergens. Spannend dat je weer in de wachtweken zit. Ik heb afgelopen donderdag de curretage gehad en zit nog volop met bloedverlies. Die wachtweken duren dus nog wel even bij mij.

Fleur,ik houd de urn van Bas* ook nog wel eens vast hoor. In het begin alleen bij huilbuien, dan wilde ik hem 'voelen'. Ik geef de urn ook vaak een kus, ook al is dat wel minder geworden. Nu kan ik mijn ketting een zoen geven.

Mijn bloedverlies lijkt nog niet over te zijn. Gisteravond weer behoorlijk wat stolsels verloren. Hoort erbij zei de verpleegkundige die ik vanmorgen hierover belde. Beter dat ze eruit komen dan blijven zitten. Nou ja, hoop wel dat het snel over is, dan kunnen we verder.
Gister wel heerlijk geshopt. Omdat de vakantie goedkoper uitgevallen was dan gepland, stond er nog wat op mijn rekening. Dat is nu op. Nu maar hopen dat ik de komende week geen kosten krijg, want dat kan niet meer zegmaar.......haha.

Omdat Bas* een nierafwijking had, lopen wij bij de klinisch genetica. Daar hebben we vorige week een gesprek gehad. Het zou erfelijk kunnen zijn. Daarvoor hebben we vanmorgen een echo gehad van onze nieren. Volgens de echoscopist zagen ze er goed uit. Het leek me ook al stug dat er niemand in de familie nierproblemen heeft en wij dan toch iets erfelijks doorgeven aan onze zoon. Maar goed, we zullen de officiele uitslag nog horen als ook de uitslagen van het chromosoomonderzoek binnen zijn. Dat wilden ze ook gelijk laten doen. Ach we kunnen het maar weten.
Is er bij jullie nog onderzoek gedaan?

liefs
Patricia mama van Bas*
 
Hoi Pat,

Wij hebben ervoor gekozen geen verder onderzoek te doen naar de dood van ons zoontje, het was duidelijk dat hij door zuurstofgebrek is overleden, er zat een strakke knoop in de navelstreng. Toen hij geboren was zeiden zowel de gyneacoloog als de verloskundige dat dit hem fataal is geworden. Dikke pech dus. Verder hebben we natuurlijk al een gezonde dochter dus we mogen er vanuit gaan dat er medisch geen extra risico's zijn. Maar ja een garantie geven ze natuurlijk nooit.
Gezellig hoor dat het hier wat drukker wordt en ik ben blij dat jij ook met de as rondloopt, haha voelt toch een beetje voor schut.

tot snel!

Fleur
 
Hoi meiden,

hier weer eens een berichtje. Ik draag ook een ashanger en heb zelfs een ring laten ontwerpen waar wat as in een holle ruimte zit. De urn van onze zoon staat op de kast, die hebben we speciaal laten ontwerpen (de urn he, niet de kast). En, ja we konden er geen genoeg van krijgen (grapje hoor) hebben we een kunstvoorwerp van glas laten maken waarin een klein beetje as in mee is geblazen.
Wij hebben nog nooit rare reacties gehad op de urn. Als mensen al wat denken, dan zeggen ze het in ieder geval niet.
De hanger en de ring doe ik nooit af, veel te kostbaar. Voel me bijna eenzaam als ik ze niet om/aan heb. Moest bv tijdens de curettage.
Uitstrooien konden wij ook niet. Inderdaad, zo hou je je kind toch nog bij je. Al vond ik het wel heel emotioneel om de as te zien. Dat is alles wat er van je kind over is: as. Dat is wel hard.
Maar goed, hoe is het verder met jullie? Lees om de paar dagen even hoe het gaat. Hopelijk tussen nu en twee weken misschien wel een mooi berichtje van een van jullie.

groetjes, keesje
 
hallo,

@patje: nou snap het helemaal hoor dat je niet reageerde en ik ken je natuurlijk helemaal niet, dus hebt groot gelijk!

@Fleur: thanx voor je welkom, jee dus jullie donderdags? heb jij al wat tekenen? Soms denk ik echt.. nu weet ik het zeker, maar het andere moment twijfel ik weer... laat de dagen maar voorbij vliegen tot aan de test!!!

Ben vandaag op kraamvisite geweest bij mn vriendin die 4dagen met mij scheelde...zou schelen, dacht dat ik veel moeite mee zou hebben, maar dit viel reuze mee gelukkig!
Wisten beide wel weer heeel zeker dat wij dit ook weer heel graag zouden willen en dat we er goed aan doen om er weer voor te gaan. Want vooral mn vriend had nog zn twijfels hoor, vind het allemaal zo spannend, ik leek dr eerder klaar voor te zijn. Was dit bij jullie ook het geval?
En vertellen jullie je omgeving dat jullie 'er weer voor gaan'? Ik zou het wel willen, maar dan vragen ze  er ook naar elke maand en das ook weer zo wat.  
Bij Jelte en Jens* hebben we onze ouders bij 8wk het grote nieuws verteld en de rest pas na de 11wk echo.  Maar denk niet   dat ik dat nu zolang vol ga houden, juist omdat het allmaal nog spannender gaat worden.
Hebben jullie hier al over nagedacht, voor als het mag lukken?

Nou mn accu van de laptop is bijna leeg en das misschien maar beter, dan zet ik em ff uit, want gaat best snel de tijd achter de pc!

Groetjes hoor, van Saskia.
 
hallo hallo!

ik wilde ook graag een sieraad waarin haar as verwerkt zou worden.. maar mijn vriend attendeerde mij erop dat ALS je ooit om wat voor reden dan ook een van die sieraden kwijt raakt.... dan is dat echt zoooo erg.... Dat zou ik niet over mijn hart kunnen krijgen.
Dus ik heb toen maar de keuze gemaakt om dat niet te doen. Enerzijds vind ik dat jammer. maar ik draag nu een ketting met haar eerste letter, de Y, gevuld met mooie steentjes. Dan is ze toch ook soort van bij mij. symbolisch dan.
Mijn vriend heeft een tatoo laten zetten. Haar naam en geboortedatum met de vleugeltjes van een engeltje er omheen, en wolkjes. Ons engeltje in de hemel.
Ik zou het ook niet kunnen hoor..haar as ergens strooien. ik hou haar lekker bij me.

Ik begin toch wel weer stiekem de kriebels te krijgen... ik kan de 29e gaan testen.
das ook meteen mijn eerste werkdag! Dat zou wat zijn.... op mijn eerste werkdag erachter komen dat ik weer zwanger ben.... geweldig! haha
Maarja zo is er elke maand wel weer iets waarmee je jezelf hoop geeft.
we wachten rustig af.

Welkom Saskia! en Keesje, leuk om weer van je te horen!
Ik heb vandaag eens grondig mijn klerenkast opgeruimd.
Aangezien ik me suf heb geshopt heb ik kleren die mij (helaas) niet meer passen ook echt weggedaan. Ik heb een vriendin van me al op de hoogte gesteld dat ik wat leuke kledingstukken voor haar heb! zij heeft nu de maat die ik ooit had....
ik heb eergisteren trouwens gesport!! ja echt waar... een tae-bo les.. mijn god. Wat een spierpijn heb ik! ongelooflijk. maar ook wel fijn. weer echt het gevoel dat je iets hebt gedaan! Ik ben trots op mezelf ... hihi

Ik ga nu lekker een bad nemen. Ik heb nog lekkere schuimbollen van de Lush. Kent iemand die winkel..? geweldige spullen hebben ze daar voor je badkuip!! echt genieten. Een fijne avond iedereen!
Op naar de testdagen dan maar he!

Liefs Isabel




 
Hallo Allemaal,

Ik vind het hier erg gezellig worden, ik ben heel blij dat ik met jullie kan schrijven.

Saskia,
Mijn man en ik hebben juist besloten om zo lang mogelijk geheim te houden als we weer zwanger zijn. We willen eerst zelf aan het idee wennen en kijken wat het emotioneel met ons doet. Onze familie heeft ook nog steeds veel verdriet van het verlies van onze zoon dus als de eerste 3 maanden al voorbij zijn hoeven ze maar 6! maanden in spanning te zitten.

Isabel, ben je weer helemaal uit je dipje? Je berichtje ziet er in ieder geval hoopvol uit.

Ik gaan naar mijn werk! Fijne dag allemaal

X Fleur
 
Hallo Iedereen!

Wij hebben ook besloten dat als ik weer zwanger ben dat we dan voorlopig echt niks zeggen. Ook niet als de 3 maanden voorbij zijn. Het liefst zeg ik het pas als die 22 weken voorbij zijn.... niet dat ik er dan rustiger onder ben.. en ik weet ook helemaal niet of ik dat vol ga houden. misschien lukt het bij mijn ouders nog net wel. maar mijn zusje... die zou ik het echt meteen willen vertellen!! Maar ik denk dat ik het pas vertel als het echt overduidelijk zichtbaar is.en zeker na die 3 maanden!
Het valt nu wel mee. mijn vriendinnen vragen er eigenlijk niet meer naar. (of ik al zwanger ben of niet.) Mijn moeder praat af en toe nog wel over een toekomstig kleinkind. Natuurlijk weten ze dat we het aan het proberen zijn. Maar gelukkig krijgen we (tot op heden) niet elke maand de vraag hoe het ervoor staat.

Meiden.... weet je wat ik heb gedaan.....
Toen ik bij esprit een jurkje had besteld...(aangezien ik niet meer in broeken pas...) toen heb ik ook een jurkje gekocht speciaal voor de zwangerschap....
Ik weet niet wat mij bezielde.. ik dacht..dan heb ik die alvast voor als het zover is..
Gelukkig was hij niet duur. hij was in de uitverkoop. maarja. ik heb er dus niks aan.
tenminste... nu dus niet!

Ik ga trouwens mijn haren een ander kleurtje geven. ik heb nu donkerbruin haar, bijna tegen het zwarte aan. En helaas maar waar... daar zitten inmiddels wat grijze haartjes tussen. Zo kan ik natuurlijk niet naar mijn nieuwe baan!
Dus ik ga er een kleurspoeling overheen gieten. Maarja ik durf het niet lichter te maken. Want dan moet je gaan blonderen en dat is al zo slecht voor je haren.
Dus ik denk dat het een beetje een dieprode spoeling word  zodat je wel een gloed ziet  maar niet dat ik een red-head word. Staat mij niet zo.
Ik ben benieuwd..... wish me luck!

Tot gauw iedereen!.
Groeten  Isabel!  
 
Terug
Bovenaan