Zwanger worden na miskraam

Wat vervelend dat je man je nog steeds niet begrijpt R1988, op een of andere manier is de mijne helemaal bijgedraaid vanaf het moment dat ik deze keer zwanger ben, alsof hij het gevoel heeft: ik moet nu goed voor ze zorgen. Na de miskramen had ik het idee dat ik van alles uit hem moest trekken, dat ik alles moest vertellen omdat er van zijn kant niets kwam, heel erg frustrerend. Ik hoop dat je man wat meer gaat begrijpen, want er 'alleen' in staan lijkt me heel zwaar. Gaat hij ook mee naar de psycholoog?

Ik snap dat het bericht van je buurvrouw als een donderslag binnenkwam. Je gunt het zo voor een ander, maar daarnaast gun je het jezelf nog 1000x meer (en dat is in mijn ogen best logisch :$).

Wat betreft je gyn: zou inderdaad ook een andere kiezen als je daar ooit weer naartoe moet. Vervelend dat je zo'n gevoel er aan over gehouden hebt :(
 
Ja hij wilt mee naar de psycholoog. 
Ik vind het ook logisch.. maar dat vind niet iedereen. Helaas.. Ik weet wel als ik weer zwanger ben en het gaat goed. Dan weet ik ook dat hij er voor mij zal zijn. Het is alleen zo dat ik niet met hem praat. En gij weet niet hoe ik mij voel. Maar hoe kan ik met iemand praten die mij niet begrijpt. Dat kan dan toch niet. Want dan is het gewoon anders..
 
Ik denk dat het sowieso lastig is voor mensen om te begrijpen waar je doorheen moet als je dit allemaal meegemaakt hebt, man of niet. Ik merk dat zelf ook regelmatig hoor, mensen denken er allemaal best wel licht over, terwijl je zelf echt in een diep dal kan zitten.

Misschien is het wel goed om er toch over te praten, anders weet hij natuurlijk niet hoe jij je voelt en dan leert hij je misschien ook beter begrijpen :) Maar heel goed dat hij meegaat naar de psycholoog! Misschien dat dat voor hem ook makkelijker is om jou te begrijpen en voor makkelijker om je te verwoorden :)
 
Ja dat denk ik ook.
Ik las dat vitamine b12 ook kan zorgen voor miskramen.  Ik wil eigenlijk aan de huisarts vragen of ik daarop mag prikken 
 
R1988 voor mannen is het ook lastiger denk ik mijn vriend zegt ook ik heb andere emoties omdat ik jou gevoel erbij niet heb o.a. ook door onze hormonen en al voel je je anders dan hem.. mijn vriend begrijpt mijn stress etc ook niet helemaal en met de mk voelde hij zich sneller weer goed ook omdat hij bet lichamelijk niet hoefde mee te maken denk echt dat daar wel een groot verschil ligt 
Maar heel fijn dat jullie samen naar therapie gaan dat is al heel fijn dat ke er samen aan kan werken en met hulp kunnen jullie elkaar misschien beter begrijpen
 
Ik stond na mijn curettage gewoon zelf te koken omdat ik gigantische honger had (was natuurlijk lang nuchter geweest en alleen een broodje paar uur voor het avondeten deed maar even iets). Mijn man had er op dat moment geen zin in... dus ja... hun gevoel is ontzettend anders en dat is natuurlijk ook te begrijpen, ze voelen het niet, ze hebben die hormonen niet door hun lijf razen enzovoort.
Soms zou je willen dat ze hetzelfde voelden, maakt het allemaal veel makkelijker
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan