Hallo iedereen, hier ook een februari baby 
Liam is geboren op 12 Februari om 20:27
Hij was 52 cm en 3,710 kg.
Ik had op 11 februari savonds controle ik was toen 40+3 en ik had een bloeddruk van 152/101 ik ben toen gelijk opgenomen in het ziekenhuis. Daar hadden ze mijn bloed getrokken en bleek ik zware zwangerschaps vergiftiging te hebben. Ik had een vorm die je niet in de urine zag en mijn bloedwaardes waren al flink gedaald. Dus het kindje moest echt gaan geboren worden. Omdat ik al 4cm ontsluiting had en mijn slijmprop aant verliezen was hebben ze de nacht afgewacht of het spontaan zou beginnen. Helaas was dit niet zo dus hebben ze om 8 uur het infuus met weeën opwekkers aangesloten. Om 10 uur begon ik weeën te krijgen ze kwamen alleen nonstop zonder tussen pauze over mijn hele buik en rug. Om 4uur kon ik niet meer en zat ik nog altijd maar op 5cm en zijn hoofdje zat nog steeds te hoog voor mijn vliezen te kunnen breken. Toen wou ik dus erg graag een ruggenprik maar als mijn bloedwaardes nog gezakt waren wouden ze niet geven vanwege de risico's. Gelukkig waren ze stabiel gebleven en kreeg ik de ruggenprik wauw wat een verademing. En toen ging het ineens heel vlot. Een uur later was zijn hoofdje gezakt en zat ik op 6cm. En konden ze de vliezen breken. En om 19:45 zat ik op volledige ontsluiting en kon ik gaan persen. Jeetje wat was dat zwaar! 3 kwartier later werd hij met een knip dan eindelijk geboren ! Maar toen begon helemaal de ellende baby deed het super maar met mij ging het niet goed. Ik kreeg rilkoorts en zakte weg verloor enorm veel bloed. Ik heb nog 3 dagen in het ziekenhuis moeten blijven 2 dagen infuus gehad en met blaassonde gezeten omdat ik niet kon lopen. Ik heb 2 zakken bloed bijgekregen en ook nog een zak bloedplaatjes. Ik heb de eerste nacht niet anders gedaan als huilen huilen huilen ik was zo gelukkig maar wat was het allemaal eng zo veel bloed mij zo slecht voelen. Na 2 dagen was ik al een heel ander mens en kon ik weer stappen en zelf plassen. Nu bijna 3 weken later ben ik volledig de oude en voel mij super.
We hebben een droom van een baby en het was het allemaal waard maar het zal toch heftig blijven om naar terug te kijken.
X Samantha
Liam is geboren op 12 Februari om 20:27
Hij was 52 cm en 3,710 kg.
Ik had op 11 februari savonds controle ik was toen 40+3 en ik had een bloeddruk van 152/101 ik ben toen gelijk opgenomen in het ziekenhuis. Daar hadden ze mijn bloed getrokken en bleek ik zware zwangerschaps vergiftiging te hebben. Ik had een vorm die je niet in de urine zag en mijn bloedwaardes waren al flink gedaald. Dus het kindje moest echt gaan geboren worden. Omdat ik al 4cm ontsluiting had en mijn slijmprop aant verliezen was hebben ze de nacht afgewacht of het spontaan zou beginnen. Helaas was dit niet zo dus hebben ze om 8 uur het infuus met weeën opwekkers aangesloten. Om 10 uur begon ik weeën te krijgen ze kwamen alleen nonstop zonder tussen pauze over mijn hele buik en rug. Om 4uur kon ik niet meer en zat ik nog altijd maar op 5cm en zijn hoofdje zat nog steeds te hoog voor mijn vliezen te kunnen breken. Toen wou ik dus erg graag een ruggenprik maar als mijn bloedwaardes nog gezakt waren wouden ze niet geven vanwege de risico's. Gelukkig waren ze stabiel gebleven en kreeg ik de ruggenprik wauw wat een verademing. En toen ging het ineens heel vlot. Een uur later was zijn hoofdje gezakt en zat ik op 6cm. En konden ze de vliezen breken. En om 19:45 zat ik op volledige ontsluiting en kon ik gaan persen. Jeetje wat was dat zwaar! 3 kwartier later werd hij met een knip dan eindelijk geboren ! Maar toen begon helemaal de ellende baby deed het super maar met mij ging het niet goed. Ik kreeg rilkoorts en zakte weg verloor enorm veel bloed. Ik heb nog 3 dagen in het ziekenhuis moeten blijven 2 dagen infuus gehad en met blaassonde gezeten omdat ik niet kon lopen. Ik heb 2 zakken bloed bijgekregen en ook nog een zak bloedplaatjes. Ik heb de eerste nacht niet anders gedaan als huilen huilen huilen ik was zo gelukkig maar wat was het allemaal eng zo veel bloed mij zo slecht voelen. Na 2 dagen was ik al een heel ander mens en kon ik weer stappen en zelf plassen. Nu bijna 3 weken later ben ik volledig de oude en voel mij super.
We hebben een droom van een baby en het was het allemaal waard maar het zal toch heftig blijven om naar terug te kijken.
X Samantha