@Juliasss, wat goed! Jeetje, alweer 21 weken! Wat gaat de tijd snel 
Ja ik kan me ook helemaal voorstellen dat jullie niet konden wachten! Het is dubbel, enerzijds wil ik het wel van de daken schreeuwen, anderzijds willen we de belangrijke mensen een klein beetje tegelijk (dus dan moeten we even wachten nog) en toch ook de angst; hoe meer we het nu delen, hoe trotser en blijer ik word en als het dan mis gaat ben ik bang dat de klap nog harder is? Beetje moeilijk uit te leggen. En ook al voel ik me heel rustig en positief, ik ben toch ook voorzichtig, het is nog zooo pril! En tja, samen zo’n geheimpje delen vind ik gewoon te leuk ?
@Xbelle @Smus @Xbo @Ellen, ahh wat lief meiden! Vind het zo leuk dat jullie allemaal de moeite nemen om te reageren! Echt lief! We zijn echt super blij en vinden het zo bijzonder! Hoop zo dat het lekker blijft zitten en de echo’s straks goed beeld geven… ?
Vanavond zagen we onze donor, toevallig dus al zo gepland. We besloten (omdat we gaan kamperen met z’n allen) van die lekkere foute hoge witte sportsokken te kopen, je kent ze wel met zo’n streep ? Zowel heren sokken als matching baby sokjes. Die hebben we ingepakt en een klein baby leesboekje met een persoonlijke tekst. Zijn moeder was erbij, maar we wilden het hem zo graag vertellen dat we het gewoon gedaan hebben met haar erbij. Hij pakte die sokken uit en lacht: haaaa! Geniaal, sokken voor de camping! Maar z’n moeder zag die baby sokjes en die keek naar mij, dus wij zeiden: draai ff om die sokken. Hij weer lachen: aahh! Schattig! Baby sokjes! (Ondertussen zat zijn moeder al te huilen ?, die had het allang door!) en hij kijkt nog een keer en zegt: huh baby sokjes? Kijkt naar ons. ‘Baby sokjes?’ NEEE! Echt? ‘Haha slome’, zeiden wij! Hij had meteen de tranen in zijn ogen en stond helemaal te stuiteren. Daarna het boekje gegeven. Later zijn we nog even snel wat gaan eten en gaf hij spontaan een knuffel en zei: het voelt zo goed! Ik vind dit zo tof! Ondanks dat hij niet de vader wordt, is hij super enthousiast en gaat zeker een rol spelen in het leven van dit kindje. Was echt bijzonder. Ondertussen gaat mijn hoofd nog steeds van links naar rechts, voor naar achter en aan en uit. Lijkt wel een kermis met stroomstoring ? Soms vergeet ik het even een paar minuten en dan is het er weer. Ik ben blij dat ik dit mag meemaken ?
Ps; sorry voor de lange verhalen en nogmaals dank voor jullie super lieve reacties!!
Ja ik kan me ook helemaal voorstellen dat jullie niet konden wachten! Het is dubbel, enerzijds wil ik het wel van de daken schreeuwen, anderzijds willen we de belangrijke mensen een klein beetje tegelijk (dus dan moeten we even wachten nog) en toch ook de angst; hoe meer we het nu delen, hoe trotser en blijer ik word en als het dan mis gaat ben ik bang dat de klap nog harder is? Beetje moeilijk uit te leggen. En ook al voel ik me heel rustig en positief, ik ben toch ook voorzichtig, het is nog zooo pril! En tja, samen zo’n geheimpje delen vind ik gewoon te leuk ?@Xbelle @Smus @Xbo @Ellen, ahh wat lief meiden! Vind het zo leuk dat jullie allemaal de moeite nemen om te reageren! Echt lief! We zijn echt super blij en vinden het zo bijzonder! Hoop zo dat het lekker blijft zitten en de echo’s straks goed beeld geven… ?
Vanavond zagen we onze donor, toevallig dus al zo gepland. We besloten (omdat we gaan kamperen met z’n allen) van die lekkere foute hoge witte sportsokken te kopen, je kent ze wel met zo’n streep ? Zowel heren sokken als matching baby sokjes. Die hebben we ingepakt en een klein baby leesboekje met een persoonlijke tekst. Zijn moeder was erbij, maar we wilden het hem zo graag vertellen dat we het gewoon gedaan hebben met haar erbij. Hij pakte die sokken uit en lacht: haaaa! Geniaal, sokken voor de camping! Maar z’n moeder zag die baby sokjes en die keek naar mij, dus wij zeiden: draai ff om die sokken. Hij weer lachen: aahh! Schattig! Baby sokjes! (Ondertussen zat zijn moeder al te huilen ?, die had het allang door!) en hij kijkt nog een keer en zegt: huh baby sokjes? Kijkt naar ons. ‘Baby sokjes?’ NEEE! Echt? ‘Haha slome’, zeiden wij! Hij had meteen de tranen in zijn ogen en stond helemaal te stuiteren. Daarna het boekje gegeven. Later zijn we nog even snel wat gaan eten en gaf hij spontaan een knuffel en zei: het voelt zo goed! Ik vind dit zo tof! Ondanks dat hij niet de vader wordt, is hij super enthousiast en gaat zeker een rol spelen in het leven van dit kindje. Was echt bijzonder. Ondertussen gaat mijn hoofd nog steeds van links naar rechts, voor naar achter en aan en uit. Lijkt wel een kermis met stroomstoring ? Soms vergeet ik het even een paar minuten en dan is het er weer. Ik ben blij dat ik dit mag meemaken ?
Ps; sorry voor de lange verhalen en nogmaals dank voor jullie super lieve reacties!!