ik ben in het ziekenhuis bevallen en de avond had ik gelijk al de hele familie op bezoek. Erg hindelijk vond ik dit. Ik was moe en wilde zelf genieten van de kleine. Iedereen wilde hem ook vasthouden met als gevolg dat mijn zoontje 's avonds erg ziek werd en ik erg op mijn kop kreeg van het ziekenhuispersoneel. Ook thuis was het altijd erg druk. Iedereen bleef maar komen. Vreselijk. ik kon niet genieten van mijn kleine man. Gelukkig hebben we hem echt in bed gehouden en hem er voor niemand meer uitgehaald, ik had in het ziekenhuis mijn lesje wel geleerd. Prematuur baby's moeten eten en slapen. Verder doen ze niks.Maar kraamvisite is in een woord afschuwelijk!!! ze blijven lang hangen en zijn teleurgesteld als je de baby niet wakker maakt, of omdat hij wel wakker is maar niet vastgehouden mag worden. Tja, de kinderarts had het afgeraden en daar hield ik me aan. Nu nog steeds haal ik hem niet uit bed. Ook als hij niet wilt slapen en het is wel bedtijd voor hem en we hebben visite blijft hij gewoon in bed liggen. Regelmaat is erg belangrijk en ik maar er geen uitzondering meer in.
Kraamvisite
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
kraamvisite afschuwelijk! Het is altijd goed bedoeld maar ondertussen blijven ze veel te lang zitten en eisen dat ze de kleine vast mogen houden, hadden veel te veel parfum op en namen hun eigen hond mee! breken in op je privacy als je je terug trekt om te voeden. ( gaf borstvoeding) dit heeft helaas tot ruzie in de familie geleid ( nog steeds) mijn meissie is nu 10 mnd. Want je bent een slechte moeder en een neuroot??
Wat wij zelf goed hadden geregeld ( vond ik) is wanneer iemand kwam. Had een agenda gemaakt in exel, uitgeprint. en dagen of tijden geblocked als we met zijn drietjes wilde zijn. Als er iemand belde of langskwam in de rusttijden dan was het jammer maar helaas een ander keertje terugkomen.
Zo hadden we rustig de tijd om bij te komen tussen de visites door en te genieten. Het enige is dan wel als je een hoop familie/vrienden hebt dan duurt het even voor je uit de visite bent.
Succes hopelijk hebben jullie er wat aan! Bij mij lucht het in iedergeval op.
Mama van Noa
Wat wij zelf goed hadden geregeld ( vond ik) is wanneer iemand kwam. Had een agenda gemaakt in exel, uitgeprint. en dagen of tijden geblocked als we met zijn drietjes wilde zijn. Als er iemand belde of langskwam in de rusttijden dan was het jammer maar helaas een ander keertje terugkomen.
Zo hadden we rustig de tijd om bij te komen tussen de visites door en te genieten. Het enige is dan wel als je een hoop familie/vrienden hebt dan duurt het even voor je uit de visite bent.
Succes hopelijk hebben jullie er wat aan! Bij mij lucht het in iedergeval op.
Mama van Noa
Nou ik werd er ook gek van zeg! Ik vond vooral de visite 'savonds en in het weekend lastig. Is papa eindelijk thuis, moet ie zn kleine meid aan de visite afgeven. Volgende keer geef ik zeker een kraamfeestje en ik stuur ook niet zoveel mensen een kaartje!
Na een goede bevalling van een dochter ben ik 2 dagen in het ziekenhuis gebleven waar alleen ouders, broers en zussen geweest zijn.
Ik voelde me redelijk goed en vond het leuk als mensen langs kwamen. Wel bij voorkeur in de eerste 2 weken. De meeste visite is dan ook in die tijd geweest.
Omdat mijn man tot 's avonds laat werkt heb ik met de meeste mensen afgesproken om pas om 20:30/21:00 uur te komen op doordeweekse dagen, zodat mijn man de visite ook nog even zag. Ik had dan na het eten de tijd om mijn dochter Jada te voeden en zelf even een uurtje te slapen. Aansluitend kwam dan de visite.
Ik was fit als de visite kwam en Jada had haar buik vol, waardoor de visite een tevreden kind zag. Ze liet zich ook wel makkelijk in andere handen dragen.
Mijn man verzorgde de visite en met een drankje erbij was het dan voor 2 uurtjes ook nog gezellig. Doordat het op doordeweekse dagen was gingen mensen weer op tijd weg, omdat ze de volgende dag moesten werken.
Het weekend hielden wij echt voor ons en directe familie.
Bij een eventuele volgende zou ik wel eerder kiezen voor een aantal tijdstippen waarop meer mensen tegelijk komen. Een soort van kleine kraamfeestjes per groep familie of vrienden.
Dan hebben we als gezin tijd om aan een nieuw gezinslid te wennen en de oudste kan dan wennen aan het nieuwe broertje of zusje. Lijkt me een stuk rustiger, ook voor haar.
Succes met beslissen, maar denk vooral aan jezelf en je gezin. Die staat voorop, vooral in die tijd vol met (leuke) veranderingen.
Ik voelde me redelijk goed en vond het leuk als mensen langs kwamen. Wel bij voorkeur in de eerste 2 weken. De meeste visite is dan ook in die tijd geweest.
Omdat mijn man tot 's avonds laat werkt heb ik met de meeste mensen afgesproken om pas om 20:30/21:00 uur te komen op doordeweekse dagen, zodat mijn man de visite ook nog even zag. Ik had dan na het eten de tijd om mijn dochter Jada te voeden en zelf even een uurtje te slapen. Aansluitend kwam dan de visite.
Ik was fit als de visite kwam en Jada had haar buik vol, waardoor de visite een tevreden kind zag. Ze liet zich ook wel makkelijk in andere handen dragen.
Mijn man verzorgde de visite en met een drankje erbij was het dan voor 2 uurtjes ook nog gezellig. Doordat het op doordeweekse dagen was gingen mensen weer op tijd weg, omdat ze de volgende dag moesten werken.
Het weekend hielden wij echt voor ons en directe familie.
Bij een eventuele volgende zou ik wel eerder kiezen voor een aantal tijdstippen waarop meer mensen tegelijk komen. Een soort van kleine kraamfeestjes per groep familie of vrienden.
Dan hebben we als gezin tijd om aan een nieuw gezinslid te wennen en de oudste kan dan wennen aan het nieuwe broertje of zusje. Lijkt me een stuk rustiger, ook voor haar.
Succes met beslissen, maar denk vooral aan jezelf en je gezin. Die staat voorop, vooral in die tijd vol met (leuke) veranderingen.
Hallo allemaal,
Ik ben bijna twee maanden geleden 's avonds laat bevallen. De volgende ochtend stond er al een buurman/vriend onaangekondigd voor de deur (m'n man wimpelde hem gelukkig af), waren zwager, schoonzus met druk (stoeiend, roepend en aan mijn gitaar rammend) neefje over de vloer en wilde er een compleet gezin met twee nog drukkere mannetjes langs komen. Tevens wilden mijn ouders die 's nachts al even mochten kijken weer langs komen om te filmen(??). Ik voelde me heel labiel en en mijn bv moest natuurlijk nog op gang komen. Nu hebben we een appartement met maar een verdieping dus kon ik niet rustig boven gaan liggen of zo. Ik heb deze eerste dag als heel storend ervaren. Ik had nergens een rustpunt na een toch wel heftige thuis bevalling. Na een paar dagen hebben we een bezoekstop ingelast. Ik was van ellende twee dagen tussendoor gestopt met bv. Gelukkig kon ik er later die week weer mee beginnen dankzij een hele goede kraamhulp. Toch blijft de gedachte aan het lompe gedrag van sommige mensen aan me knagen. Mijn moeder bv. die het andere fam. leden kwalijk neemt dat zij me 'gek gemaakt hebben' de eerste week zodat zij de kleine gelijk niet meer mocht zien. Of een goede vriendin van mijn man die voordurend belde of (zelfs onaangekondigd) langs kwam om dingen te lenen die al helemaal niks met de geboort te maken hadden en laatst tegen mij zei: " Goh, je was wel labiel he, die eerste weken. Het ging bijna de verkeerde kant met je uit...!" Duidelijk iemand zonder kinderen dus en no clue at all! Nu weet ik wel dat ik door hormonen me natuurlijk anders dan anders voelde in die periode. Ik was ook heel angstig als bv de telefoon ging. En had mijn mobieltje de eerste 2 weken op stil staan.
In ieder geval, als ik ooit weer beval dan wil ik de eerste week niemand zien en de eerste dag (of twee) ook geen ouders. Dat klinkt misschien gereserveerd of zelfs kil, maar ik weet nu dat ik me door die hormonen van na de bevalling heel rot voel en de roze wolk en bijbehorend bezoek pas na een week of twee kan waarderen.
Bijna twee maanden later komt er nog regelmatig iemand op bezoek en nu geniet ik er erg van. Ik voel me weer de oude en kan op mijn gemak mijn bevallingsverhaal vertellen. Soms vind ik het zelfs jammer als ze dan weer na een uurtje weg gaan.
Zijn er meer meiden die vlak na hun bevalling erg last hadden van de hormonen en erg neerslachtig waren en/of zelfs bijna mensen schuw? (Normaal ben ik erg van de gezelligheid en hoe meer zielen hoe meer vreugd.)
XX Elisa
Ik ben bijna twee maanden geleden 's avonds laat bevallen. De volgende ochtend stond er al een buurman/vriend onaangekondigd voor de deur (m'n man wimpelde hem gelukkig af), waren zwager, schoonzus met druk (stoeiend, roepend en aan mijn gitaar rammend) neefje over de vloer en wilde er een compleet gezin met twee nog drukkere mannetjes langs komen. Tevens wilden mijn ouders die 's nachts al even mochten kijken weer langs komen om te filmen(??). Ik voelde me heel labiel en en mijn bv moest natuurlijk nog op gang komen. Nu hebben we een appartement met maar een verdieping dus kon ik niet rustig boven gaan liggen of zo. Ik heb deze eerste dag als heel storend ervaren. Ik had nergens een rustpunt na een toch wel heftige thuis bevalling. Na een paar dagen hebben we een bezoekstop ingelast. Ik was van ellende twee dagen tussendoor gestopt met bv. Gelukkig kon ik er later die week weer mee beginnen dankzij een hele goede kraamhulp. Toch blijft de gedachte aan het lompe gedrag van sommige mensen aan me knagen. Mijn moeder bv. die het andere fam. leden kwalijk neemt dat zij me 'gek gemaakt hebben' de eerste week zodat zij de kleine gelijk niet meer mocht zien. Of een goede vriendin van mijn man die voordurend belde of (zelfs onaangekondigd) langs kwam om dingen te lenen die al helemaal niks met de geboort te maken hadden en laatst tegen mij zei: " Goh, je was wel labiel he, die eerste weken. Het ging bijna de verkeerde kant met je uit...!" Duidelijk iemand zonder kinderen dus en no clue at all! Nu weet ik wel dat ik door hormonen me natuurlijk anders dan anders voelde in die periode. Ik was ook heel angstig als bv de telefoon ging. En had mijn mobieltje de eerste 2 weken op stil staan.
In ieder geval, als ik ooit weer beval dan wil ik de eerste week niemand zien en de eerste dag (of twee) ook geen ouders. Dat klinkt misschien gereserveerd of zelfs kil, maar ik weet nu dat ik me door die hormonen van na de bevalling heel rot voel en de roze wolk en bijbehorend bezoek pas na een week of twee kan waarderen.
Bijna twee maanden later komt er nog regelmatig iemand op bezoek en nu geniet ik er erg van. Ik voel me weer de oude en kan op mijn gemak mijn bevallingsverhaal vertellen. Soms vind ik het zelfs jammer als ze dan weer na een uurtje weg gaan.
Zijn er meer meiden die vlak na hun bevalling erg last hadden van de hormonen en erg neerslachtig waren en/of zelfs bijna mensen schuw? (Normaal ben ik erg van de gezelligheid en hoe meer zielen hoe meer vreugd.)
XX Elisa
Ik heb niet alle reacties gelezen, dat werd toch wel heel erg veel. Maar goed mijn tip: zet op het geboortekaartje dat bezoek moet bellen voor afspraak.
Dat werkte bij ons als een trein. Zo hadden we zelf altijd een agenda bij de telefoon liggen en had je het zelf in de hand. Wij deden niet veel bezoek tegelijk, de eerste weken maar 1 dagdeel bezoek en ook af en toe een bezoekloze dag tussendoor. Het is ons heel goed 'bevallen' en we vonden dit veel persoonlijker als een kraamfeest.
Enne geniet vooral van de eerste weken lekker met je kleintje als de bezoek weg is
!
Dat werkte bij ons als een trein. Zo hadden we zelf altijd een agenda bij de telefoon liggen en had je het zelf in de hand. Wij deden niet veel bezoek tegelijk, de eerste weken maar 1 dagdeel bezoek en ook af en toe een bezoekloze dag tussendoor. Het is ons heel goed 'bevallen' en we vonden dit veel persoonlijker als een kraamfeest.
Enne geniet vooral van de eerste weken lekker met je kleintje als de bezoek weg is
!hallo allemaal,
wat ik eerst wil zeggen is dat ik best snap dat het soms vervelend is dat er veel kraambezoek komt, maar jullie willen toch in godsnaam je kind toch ook aan andere laten zien.
ik was als een pauw zo trots op mijn kinderen dat ik ze wel aan de hele wereld wilde laten zien.
dan met de eerste kreeg ik ook allemaal mensen over de vloer die ik nooit zag of sprak, maar die de advertentie in de krant hadden gelezen.
met ons 2e kindje was het een ander verhaal, ik mocht WILLEN dat ik kraambezoek kreeg.
de enige mensen die langs kwamen waren mijn (schoon)ouders en broers en zussen en een paar vriendinnen.
en daar zat ik met mijn nieuwe aanwinst, de 2e bevalling was veel heftiger dan de eerste dus ik kon toen ook niet lang zitten, wij hadden een bed in de huiskamer gezet waar ik de hele dag in lag. maar al wat er kwam GEEN VISITE. wat voelde ik mij bij de 2e ongelukkig, was er dan NIEMAND die mijn zoon wou zien.
ben benieuwd of je daar vrolijk van word.
met de eerste ook wel 5 mnd kraambezoek gehad en met de 2e??? nog geen 2 wk.
dus wie weet is het bij je 1e gewoon kijken hoe je het doet met die kleine en met de 2e?? nou niet meer zo interessant.
ik vind het wel jammer om te horen dat jullie de kraambezoek als niet leuk hebben ervaren. want het zijn vaak toch wel mensen die intresse in je leven hebben die bij je langs komen. (en om je baby te bewonderen want ja voor de kraamvrouw komen ze echt niet daar ben ik wel achter ze vragen vaak ook alleen maar of alles goed gaat met de kleine, misschien dat je daar ook wel tegen aan loopt bij de kraamvisite)
wat ik eerst wil zeggen is dat ik best snap dat het soms vervelend is dat er veel kraambezoek komt, maar jullie willen toch in godsnaam je kind toch ook aan andere laten zien.
ik was als een pauw zo trots op mijn kinderen dat ik ze wel aan de hele wereld wilde laten zien.
dan met de eerste kreeg ik ook allemaal mensen over de vloer die ik nooit zag of sprak, maar die de advertentie in de krant hadden gelezen.
met ons 2e kindje was het een ander verhaal, ik mocht WILLEN dat ik kraambezoek kreeg.
de enige mensen die langs kwamen waren mijn (schoon)ouders en broers en zussen en een paar vriendinnen.
en daar zat ik met mijn nieuwe aanwinst, de 2e bevalling was veel heftiger dan de eerste dus ik kon toen ook niet lang zitten, wij hadden een bed in de huiskamer gezet waar ik de hele dag in lag. maar al wat er kwam GEEN VISITE. wat voelde ik mij bij de 2e ongelukkig, was er dan NIEMAND die mijn zoon wou zien.
ben benieuwd of je daar vrolijk van word.
met de eerste ook wel 5 mnd kraambezoek gehad en met de 2e??? nog geen 2 wk.
dus wie weet is het bij je 1e gewoon kijken hoe je het doet met die kleine en met de 2e?? nou niet meer zo interessant.
ik vind het wel jammer om te horen dat jullie de kraambezoek als niet leuk hebben ervaren. want het zijn vaak toch wel mensen die intresse in je leven hebben die bij je langs komen. (en om je baby te bewonderen want ja voor de kraamvrouw komen ze echt niet daar ben ik wel achter ze vragen vaak ook alleen maar of alles goed gaat met de kleine, misschien dat je daar ook wel tegen aan loopt bij de kraamvisite)
quote: Elisa_29 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('31-08-2008 17:00:50&apos);
Hallo allemaal,
Ik ben bijna twee maanden geleden 's avonds laat bevallen. De volgende ochtend stond er al een buurman/vriend onaangekondigd voor de deur (m'n man wimpelde hem gelukkig af), waren zwager, schoonzus met druk (stoeiend, roepend en aan mijn gitaar rammend) neefje over de vloer en wilde er een compleet gezin met twee nog drukkere mannetjes langs komen. Tevens wilden mijn ouders die 's nachts al even mochten kijken weer langs komen om te filmen(??). Ik voelde me heel labiel en en mijn bv moest natuurlijk nog op gang komen. Nu hebben we een appartement met maar een verdieping dus kon ik niet rustig boven gaan liggen of zo. Ik heb deze eerste dag als heel storend ervaren. Ik had nergens een rustpunt na een toch wel heftige thuis bevalling. Na een paar dagen hebben we een bezoekstop ingelast. Ik was van ellende twee dagen tussendoor gestopt met bv. Gelukkig kon ik er later die week weer mee beginnen dankzij een hele goede kraamhulp. Toch blijft de gedachte aan het lompe gedrag van sommige mensen aan me knagen. Mijn moeder bv. die het andere fam. leden kwalijk neemt dat zij me 'gek gemaakt hebben' de eerste week zodat zij de kleine gelijk niet meer mocht zien. Of een goede vriendin van mijn man die voordurend belde of (zelfs onaangekondigd) langs kwam om dingen te lenen die al helemaal niks met de geboort te maken hadden en laatst tegen mij zei: " Goh, je was wel labiel he, die eerste weken. Het ging bijna de verkeerde kant met je uit...!" Duidelijk iemand zonder kinderen dus en no clue at all! Nu weet ik wel dat ik door hormonen me natuurlijk anders dan anders voelde in die periode. Ik was ook heel angstig als bv de telefoon ging. En had mijn mobieltje de eerste 2 weken op stil staan.
In ieder geval, als ik ooit weer beval dan wil ik de eerste week niemand zien en de eerste dag (of twee) ook geen ouders. Dat klinkt misschien gereserveerd of zelfs kil, maar ik weet nu dat ik me door die hormonen van na de bevalling heel rot voel en de roze wolk en bijbehorend bezoek pas na een week of twee kan waarderen.
Bijna twee maanden later komt er nog regelmatig iemand op bezoek en nu geniet ik er erg van. Ik voel me weer de oude en kan op mijn gemak mijn bevallingsverhaal vertellen. Soms vind ik het zelfs jammer als ze dan weer na een uurtje weg gaan.
Zijn er meer meiden die vlak na hun bevalling erg last hadden van de hormonen en erg neerslachtig waren en/of zelfs bijna mensen schuw? (Normaal ben ik erg van de gezelligheid en hoe meer zielen hoe meer vreugd.)
XX Elisa
hallo elisa,
ik snap dat je zegt bij een 2e wil ik de eerste dag niemand zien of zelfs 2 dagen, maar naar mijn mening kun je toch de opa en oma van je kind niet weigeren de 1e of 2e dag?? het is hun kleinkind. ik snap dat je tegen broers, zussen en vrienden zegt deze week even niet, maar je eigen ouders??? daar schrik ik wel een beetje van. ik heb met een zus gehad die dit ook besloot en ik kan je vertellen dat haar (schoon) ouders dit niet in dank afnemen. wij als zussen vonden het niet erg maar mijn moeder was er wel een beetje van de mik van, ze was OMA geworden en mocht haar kleinkind niet zien. en voor haar schoonmoeder idem. het blijft natuurlijk je eigen keuze maar als je dan een keer om oppas of iets anders verlegen zit, nou sorry maar dan worden zulke dingen wel weer gebruikt tegen je en dat wil je niet. mijn zus heeft omdat ze dat toen besloten had nog vaak moeten horen en we zijn nu al 4,5 jaar verder. ondertussen hebben meer van mijn zussen kinderen en ja daar mochten ze wel direct heen.
ik zal wat betreft ouders daar nog maar eens over nadenken of je hun echt de 1e dag niet over de vloer wil hebben.
); Hallo allemaal,
Ik ben bijna twee maanden geleden 's avonds laat bevallen. De volgende ochtend stond er al een buurman/vriend onaangekondigd voor de deur (m'n man wimpelde hem gelukkig af), waren zwager, schoonzus met druk (stoeiend, roepend en aan mijn gitaar rammend) neefje over de vloer en wilde er een compleet gezin met twee nog drukkere mannetjes langs komen. Tevens wilden mijn ouders die 's nachts al even mochten kijken weer langs komen om te filmen(??). Ik voelde me heel labiel en en mijn bv moest natuurlijk nog op gang komen. Nu hebben we een appartement met maar een verdieping dus kon ik niet rustig boven gaan liggen of zo. Ik heb deze eerste dag als heel storend ervaren. Ik had nergens een rustpunt na een toch wel heftige thuis bevalling. Na een paar dagen hebben we een bezoekstop ingelast. Ik was van ellende twee dagen tussendoor gestopt met bv. Gelukkig kon ik er later die week weer mee beginnen dankzij een hele goede kraamhulp. Toch blijft de gedachte aan het lompe gedrag van sommige mensen aan me knagen. Mijn moeder bv. die het andere fam. leden kwalijk neemt dat zij me 'gek gemaakt hebben' de eerste week zodat zij de kleine gelijk niet meer mocht zien. Of een goede vriendin van mijn man die voordurend belde of (zelfs onaangekondigd) langs kwam om dingen te lenen die al helemaal niks met de geboort te maken hadden en laatst tegen mij zei: " Goh, je was wel labiel he, die eerste weken. Het ging bijna de verkeerde kant met je uit...!" Duidelijk iemand zonder kinderen dus en no clue at all! Nu weet ik wel dat ik door hormonen me natuurlijk anders dan anders voelde in die periode. Ik was ook heel angstig als bv de telefoon ging. En had mijn mobieltje de eerste 2 weken op stil staan.
In ieder geval, als ik ooit weer beval dan wil ik de eerste week niemand zien en de eerste dag (of twee) ook geen ouders. Dat klinkt misschien gereserveerd of zelfs kil, maar ik weet nu dat ik me door die hormonen van na de bevalling heel rot voel en de roze wolk en bijbehorend bezoek pas na een week of twee kan waarderen.
Bijna twee maanden later komt er nog regelmatig iemand op bezoek en nu geniet ik er erg van. Ik voel me weer de oude en kan op mijn gemak mijn bevallingsverhaal vertellen. Soms vind ik het zelfs jammer als ze dan weer na een uurtje weg gaan.
Zijn er meer meiden die vlak na hun bevalling erg last hadden van de hormonen en erg neerslachtig waren en/of zelfs bijna mensen schuw? (Normaal ben ik erg van de gezelligheid en hoe meer zielen hoe meer vreugd.)
XX Elisa
hallo elisa,
ik snap dat je zegt bij een 2e wil ik de eerste dag niemand zien of zelfs 2 dagen, maar naar mijn mening kun je toch de opa en oma van je kind niet weigeren de 1e of 2e dag?? het is hun kleinkind. ik snap dat je tegen broers, zussen en vrienden zegt deze week even niet, maar je eigen ouders??? daar schrik ik wel een beetje van. ik heb met een zus gehad die dit ook besloot en ik kan je vertellen dat haar (schoon) ouders dit niet in dank afnemen. wij als zussen vonden het niet erg maar mijn moeder was er wel een beetje van de mik van, ze was OMA geworden en mocht haar kleinkind niet zien. en voor haar schoonmoeder idem. het blijft natuurlijk je eigen keuze maar als je dan een keer om oppas of iets anders verlegen zit, nou sorry maar dan worden zulke dingen wel weer gebruikt tegen je en dat wil je niet. mijn zus heeft omdat ze dat toen besloten had nog vaak moeten horen en we zijn nu al 4,5 jaar verder. ondertussen hebben meer van mijn zussen kinderen en ja daar mochten ze wel direct heen.
ik zal wat betreft ouders daar nog maar eens over nadenken of je hun echt de 1e dag niet over de vloer wil hebben.