Hoi Eefje,
Ja, ik herken dat wel dat je de weken wel weg kunt kijken... Oh, wat gaat die tijd toch langzaam!!! Maar als je de echo eenmaal hebt gehad en je het aan iedereen hebt kunnen vertellen gaat het wel een stukje sneller, tenminste zo ervaar ik dat. Deze week is voorbij gevlogen en ik heb zoveel leuke reacties op mijn hyves gekregen... Hahaha, via hyves gaat het nieuws ontzettend snel!!!
Wat een geluk dat je zo snel zwanger was zeg! Je gevoel dat het langer zou gaan duren was inderdaad misschien wel een soort zelfbescherming... Maar gelukkig heb je niet zo lang hoeven wachten, want geloof me dat is niet leuk... Maar ja, wat kun je eraan doen??? Het was voor mij inderdaad best wel moeilijk toen mijn vriendin me in december vertelde dat ze zwanger was en hoewel ik het haar niet heb laten merken ben ik het hele weekend daarna van slag geweest. Niet omdat ik het haar misgunde, absoluut niet zelfs, maar omdat ik me wederom realiseerde dat het bij mij maar niet wilde lukken... Toch belde ik regelmatig met haar en ging bij haar langs en schakelde mijn depri-gevoel dan even uit... Als ik alleen was liet ik het soms maar toe om de emoties eruit te krijgen... Hoe langer het duurde en hoe dichterbij zij bij haar bevalling kwam, des te meer ik er tegenop zag. Ik zag mezelf al met haar pasgeboren kindje op de arm zitten en dacht: hoe kan ik op dat moment ooit mijn depri-gevoel de baas??? Ik wilde alleen maar een blij gevoel op dat moment, maar ik wist ook dat ik daarvoor zwanger zou moeten zijn en die hoop werd langzaamaan steeds minder... Maar goed, zoals sprookjes goed aflopen liep ook mijn verhaal goed af en ontdekte ik, 13 dagen voordat mijn vriendin is bevallen, dat ik zwanger was! Wat was ik blij!!! Ik heb de kleine van mijn vriendin inmiddels op de arm gehad en was zo blij dat ik nu alleen maar blijdschap voelde! Ik heb het er ook nog over gehad met mijn vriendin hoor. Ik vertelde hoe dubbel het voor mij was geweest en zij vertelde hoe moeilijk zij het ook vond om mij op de hoogte te houden terwijl ze wist dat ik het ook zo graag wilde. Ook zij was erg blij dat het voor ons nu ook zover was en dat we straks elk een kleintje hebben!
Ik ga nu 's nacht ook vaker naar de wc. Ik ging altijd wel minstens één keer heen voordat ik zwanger was, maar nu minimaal 2 keer en soms wel 4!!! Gelukkig hebben we sinds januari een wc boven, dus hoef ik niet helemaal naar beneden toe om te plassen... Heb jij ook wel last gehad van de kwaal obstipatie dan??? (lekkere vraag, hihihi) Ik heb enkele keren enorm lang op de wc gezeten omdat ik mijn ontlasting er erg moeilijk uitkreeg en ik begreep toen wat ze in mijn zwangerschapsboek bedoelden met dat het soms een hele bevalling kon zijn. Mijn vriend kwam wel eens angstig bij de deur vragen of alles goed was en of ik geen miskraam had gekregen (omdat ik zo lang weg bleef...) Ik wens je dit weekend veel succes met de wc-bezoekjes!
Ja, trek heb ik soms ook meer. Dan eet ik even wat, een cracker ofzo, omdat ik anders misselijk word en dan is het zo weer goed. Wel heb ik mezelf na mijn vakantie ietsje laten gaan wat lekkere dingen betreft... Ik moet nu van mezelf van ma t/m vr gewoon me houden aan de dingen die ik als zwangere moet eten en mag dan in het weekend best wel wat lekkers, maar ik hoef niet te snaaien... Ik heb nogal aanleg om dik te worden en ben maar klein (1m58) dus ik moet er wel op letten. Ik ben vorig jaar met Sonja Bakker afgevallen van 82 kilo naar 67 kilo en weeg nu 70,5 kilo. Aankomen vanwege de zwangerschap vind ik niet zo erg (hopelijk word ik niet 30 kilo zwaarder...) maar wel als het komt omdat ik teveel snaai... Dat wil ik wel wat in de hand houden... Deze week ging dat me aardig goed af! Het is heel stom maar ik kijk ook anders naar mijn buikje nu. Normaal vond ik het vreselijk, maar nu zie ik het als een zwanger buikje, al zijn het de vakantiekilo's die ik zie denk ik... Hahahaha!
Nou, ik duik mijn bedje weer eens in! Ik wens je een fijn weekend toe en succes met het plassen 's nachts!
Groetjes van Carlijn.
