Hey Carlijn,
Het is lastig te zeggen wat we gaan doen als blijkt dat de kans op een kindje met het syndroom dan down erg groot is. Ik denk dat dat een ongeloofelijk moeilijke keuze zou zijn. Ik hoop dat we die keuze niet moeten maken en verwacht het ook niet hoor. En dan nog, het is een kansberekining. Ookal valt het positief uit kan je net die ene zijn op de 1000 die wel zo'n kindje krijgt. Maar een kind met een ernsige geestelijke en/of lichamelijks afwijking zou ik denk ik niet willen. Door mijn werk kom ik daar mee in aanraking en het leven is niet makkelijk voor ze. Altijd afhankelijk zijn van alles en iedereen. Niet lekker in hun vel zitten. Maar om je zwangerschap bewust af te breken is zo moeilijk!!
Zoals je kan lezen ben er ook nog niet over uit. Mijn vriend is daar redelijk resoluut in maar voor mij ligt het niet zo zwart wit. Daarnaast kan er bij de bevalling kan ook van alles mis gaan. Eigenlijk moet je er gewoon niet aan denken.
Het bovenstaande is erg persoonlijk en ik kan me voorstellen dat er genoeg mensen zijn die een andere mening hierover hebben. Dat respecteer ik en ik hoop dat anderen dat ook doen. Het is en blijft een moeilijk onderwerp.
Wat goed van je trouwens dat je toen zo veel bent afgevallen! Het zal vast na je bevalling allemaal goedkomen. Als het je een keer is gelukt lukt het vast nog wel eens. Een vriendin van mij is ook behoorlijk afgevallen door sonja bakker.
Mijn vriend wil graag dat ik borstvoeding ga geven. Ikzelf moet nog erg wennen aan het idee. Ik heb er nog weinig gevoel voor maar dat kan nog wel komen. Ik heb nog even...Het is wel gezond voor het kindje en ik heb begrepen dat je sneller je oude figuur terugkrijgt als je het doet. Dus ik denk uiteindelijk wel dat ik het doe.
Je moet ook over zoveel dingen nadenken. Over kinderopvang, kraamzorg, evt puff lessen, hoeveel je nog gaat werken enzo...
Ik laat vrijdag wel even weten hoe het is afgelopen met de echo, duim je voor me!
Groetjes Eefje
Het is lastig te zeggen wat we gaan doen als blijkt dat de kans op een kindje met het syndroom dan down erg groot is. Ik denk dat dat een ongeloofelijk moeilijke keuze zou zijn. Ik hoop dat we die keuze niet moeten maken en verwacht het ook niet hoor. En dan nog, het is een kansberekining. Ookal valt het positief uit kan je net die ene zijn op de 1000 die wel zo'n kindje krijgt. Maar een kind met een ernsige geestelijke en/of lichamelijks afwijking zou ik denk ik niet willen. Door mijn werk kom ik daar mee in aanraking en het leven is niet makkelijk voor ze. Altijd afhankelijk zijn van alles en iedereen. Niet lekker in hun vel zitten. Maar om je zwangerschap bewust af te breken is zo moeilijk!!
Zoals je kan lezen ben er ook nog niet over uit. Mijn vriend is daar redelijk resoluut in maar voor mij ligt het niet zo zwart wit. Daarnaast kan er bij de bevalling kan ook van alles mis gaan. Eigenlijk moet je er gewoon niet aan denken.
Het bovenstaande is erg persoonlijk en ik kan me voorstellen dat er genoeg mensen zijn die een andere mening hierover hebben. Dat respecteer ik en ik hoop dat anderen dat ook doen. Het is en blijft een moeilijk onderwerp.
Wat goed van je trouwens dat je toen zo veel bent afgevallen! Het zal vast na je bevalling allemaal goedkomen. Als het je een keer is gelukt lukt het vast nog wel eens. Een vriendin van mij is ook behoorlijk afgevallen door sonja bakker.
Mijn vriend wil graag dat ik borstvoeding ga geven. Ikzelf moet nog erg wennen aan het idee. Ik heb er nog weinig gevoel voor maar dat kan nog wel komen. Ik heb nog even...Het is wel gezond voor het kindje en ik heb begrepen dat je sneller je oude figuur terugkrijgt als je het doet. Dus ik denk uiteindelijk wel dat ik het doe.
Je moet ook over zoveel dingen nadenken. Over kinderopvang, kraamzorg, evt puff lessen, hoeveel je nog gaat werken enzo...
Ik laat vrijdag wel even weten hoe het is afgelopen met de echo, duim je voor me!
Groetjes Eefje